Kirani James – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kirani James
Ilustracja
Kirani James ze srebrnym medalem mistrzostw świata w Eugene (2022)
Data i miejsce urodzenia

1 września 1992
Saint George’s

Wzrost

191 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Grenada
Igrzyska olimpijskie
złoto Londyn 2012 lekkoatletyka
(bieg na 400 metrów)
srebro Rio de Janeiro 2016 lekkoatletyka
(bieg na 400 metrów)
brąz Tokio 2020 lekkoatletyka
(bieg na 400 metrów)
Mistrzostwa świata
złoto Daegu 2011 bieg na 400 m
srebro Eugene 2022 bieg na 400 m
brąz Pekin 2015 bieg na 400 m
Mistrzostwa świata juniorów młodszych
złoto Bressanone 2009 bieg na 400 metrów
złoto Bressanone 2009 bieg na 200 metrów
srebro Ostrawa 2007 bieg na 400 metrów
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Moncton 2010 bieg na 400 metrów
srebro Bydgoszcz 2008 bieg na 400 metrów
Igrzyska Wspólnoty Narodów
złoto Glasgow 2014 bieg na 400 metrów
Multimedia w Wikimedia Commons

Kirani James (ur. 1 września 1992 w Saint George’s) – grenadyjski lekkoatleta specjalizujący się w biegu na 400 metrów.

Mistrz olimpijski z igrzysk w Londynie (2012), wicemistrz z Rio de Janeiro (2016) i brązowy medalista z Tokio (2020). Mistrz świata z Daegu z 2011 roku[1], srebrny medalista z Eugene (2022) i brązowy z Pekinu (2015). Mistrz (2009)[2] oraz wicemistrz (2007)[3] świata juniorów młodszych w biegu na 400 metrów oraz mistrz (2009)[4] w biegu na 200 metrów w tej kategorii wiekowej. Srebrny (2008)[5] i złoty (2010)[6] medalista mistrzostw świata juniorów. Mistrz igrzysk Wspólnoty Narodów (2014)[7]. Wielokrotny złoty medalista CARIFTA Games w biegu na 200 metrów (2008[8], 2010[9]) i 400 (2007[10], 2008[8], 2009[11], 2010[9]). Rekordzista Grenady w biegu na 200 (20,41) i 400 (43,74) metrów oraz sztafecie 4×400 metrów[12]. Do niego należy również rekord mistrzostw świata juniorów młodszych na najdłuższym sprinterskim dystansie (45,24)[13].

Jest pierwszym medalistą olimpijskim z Grenady.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Kirani James urodził się w stolicy Grenady Saint George’s, gdyż tam był jedyny szpital w kraju, jednak wychowywał się w rybackiej wiosce Gouyave[14][15][16]. Jak sam mówi, jego cała rodzina grała w kosza, a jego ojciec Dorrani Marshall oraz jeden z dwóch starszych braci grali zawodowo[14][17].

Studiuje na uniwersytecie w Alabamie[18].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Swoją przygodę z lekkoatletyką na poważnie rozpoczął z momentem wstąpienia do miejscowego klubu SpeedZone, uważanego za jeden z najlepszych w kraju[19]. Jego trenerem został Albert Joseph[14]. W 2006 roku, jako 13-latek zwyciężył na 400 metrów, a na 200 był drugi podczas międzynarodowych zawodów Caribbean Union of Teachers w kategorii do 15 lat[17].

Junior[edytuj | edytuj kod]

W wieku 14 lat zwyciężył w CARIFTA Games 2007 z czasem 47,86[20]. W tym samym roku w Ostrawie sięgnął bo srebro mistrzostw świata juniorów młodszych, a wynik 46,96 jest najlepszym w historii wśród 14 latków[21].

Rok później obronił tytuł mistrza CARIFTA na 400 metrów i dołączył do niego tytuł mistrzowski na 200 metrów, uzyskując rezultat 21,38. W lipcu w rozegranych w Bydgoszczy Mistrzostwach świata juniorów zdobył srebrny medal, ustanawiając rekord świata piętnastolatków – 45,70[22]. W październiku zdobył złoto Igrzysk Wspólnoty Narodów juniorów i ustanowił rekord tych zawodów – 46,66[23].

W 2009 na CARIFTA Games zadebiutował w kategorii do 20 lat. Do swojej kolekcji dołączył kolejny złoty medal, poprawiając swój rekord życiowy na 45,45 i bijąc o prawie sekundę rekord mistrzostw Usaina Bolta[24][25]. Otrzymał nagrodę Austina Sealy'ego dla najwybitniejszego zawodnika mistrzostw[24][26]. W tym też roku James zapisał się w historii jako pierwszy podwójny złoty medalista mistrzostw świata juniorów młodszych[27]. W Bressanone najpierw zdobył tytuł mistrza na 400 metrów ustanawiając przy tym rekord mistrzostw i życiowy – 45,24, a dwa dni później wywalczył złoto w biegu na 200 metrów z wynikiem 21,05. Obfity w sukcesy rok zwieńczył tytułem mistrza panamerykańskich igrzysk juniorów[28]. Za swoje osiągnięcia został nagrodzony tytułem sportowca Grenady 2009[29].

2009/2010[edytuj | edytuj kod]

Jamesem zaczęło interesować się wiele uniwersytetów. W swojej drużynie chciały go mieć m.in. Baylor, Alabama, Karolina Południowa, Floryda czy Arizona[30]. W 2010 roku zdecydował się na przenosiny do Alabamy i od tego czasu trenuje pod okiem Harveya Glance’a[14]. W swoich pierwszych zawodach na hali wynikiem 45,79 pobił 10-letni rekord szkoły[31]. Był drugi na halowych mistrzostwach NCAA. Na CARIFTA Games 2010 James zdobył czwarty tytuł najlepszego 400-metrowca, z czasem 45,02, oraz najlepszego 200-metrowca[32]. W maju bardzo niewiele zabrakło mu, by pobić 45 sekund – ustanowił życiowy rekord 45,02 na mistrzostwach konferencji południowo-wschodniej. Na mistrzostwach świata juniorów w Moncton wywalczył złoto, jednak nie był zadowolony z wyniku 45,89[33]. W debiucie zwyciężył na mistrzostwach NCAA[34]. Za osiągnięcia w 2010 roku ponownie został uznany za sportowca roku Grenady[15].

2011[edytuj | edytuj kod]

27 lutego na halowych mistrzostwach konferencji południowo-wschodniej w Fayetteville zwyciężył z czasem 44,80, co jest 3. w historii wynikiem na dystansie 400 metrów[35]. 5 sierpnia w Londynie zadebiutował w cyklu Diamentowej Ligi. Zwyciężył z czasem 44,61 i objął prowadzenie na listach światowych[36].

30 kwietnia 2011 grenadyjska sztafeta 4 × 400 metrów w składzie: Joel Redhead, Kirani James, Kenion Herry i Rondell Bartholomew ustanowiła rekord kraju w tej konkurencji – 3:04,69. 17 lipca podczas mistrzostw Ameryki Środkowej i Karaibów sztafeta w składzie: Joel Redhead, Kirani James, Josh Charles i Rondell Bartholomew poprawiła ten wynik, uzyskując czas 3:04,27 (aktualny rekord kraju[12]).

Na mistrzostwa świata do koreańskiego Daegu Kirani James, z racji najlepszego w tym sezonie wyniku na świecie, jechał w roli faworyta. Przez eliminacje i półfinał przebrnął bez problemów, ale jego najgroźniejszy rywal, obrońca tytułu LaShawn Merritt, już w eliminacjach uzyskał najlepszy na świecie czas 44,35[37]. Finał odbył się 30 sierpnia, 2 dni przed 19 urodzinami Jamesa. Obaj zawodnicy rozstawieni zostali na sąsiadujących ze sobą torach – Merritt na 4, a James na 5. Amerykanin wolno wyszedł z bloków, jednak aż do ostatniej prostej utrzymywał się na prowadzeniu. To właśnie na ostatnich 100 metrach James okazał się silniejszy i przebiegł linię mety 3 setne przed rywalem, ustanawiając rekord kraju 44,60 i stając się najmłodszym mistrzem świata w biegu na 400 metrów w historii[38][39] oraz pierwszym grenadyjskim medalistą mistrzostw świata[40][41].

8 września podczas zawodów Diamentowej Ligi w Zürichu nowy mistrz świata wynikiem 44,36 ustanowił rekord Grenady[42][43]. Za zwycięstwo otrzymał osiem punktów, co z czterema z Londynu dało w sumie dwanaście i zwycięstwo w całym cyklu[44][45].

Na koniec sezonu 2011 został uznany za wschodzącą gwiazdę światowej lekkoatletyki[46].

2012[edytuj | edytuj kod]

11 lutego w Fayetteville uzyskał wynik 45,19, co dało mu pozycję lidera na listach światowych i w tej roli pojechał na halowe mistrzostwa globu do Stambułu[47]. Nie były one jednak dla niego udane. Zajął ostatnie miejsce w finale z czasem 46,21[48].

Sezon na otwartym stadionie rozpoczął 16 maja na Colorful Daegu Meeting. Zwyciężył ustanawiając rekord mityngu – 44,72[49]. 2 czerwca na zawodach Prefontaine Classic w Eugene, zaliczanych do cyklu Diamentowej Ligi, popełnił falstart[50].

Był chorążym reprezentacji Grenady podczas ceremonii otwarcia igrzysk olimpijskich w Londynie[51]. Bez problemów przeszedł eliminacje i półfinał. 6 sierpnia odniósł swój życiowy sukces. Został mistrzem olimpijskim ustanawiając nowy rekord kraju – 43,94[52]. Stał się zarazem pierwszym sprinterem spoza Stanów Zjednoczonych, który przebiegł dystans jednego okrążenia w czasie krótszym niż 44 sekundy[53] oraz pierwszym medalistą olimpijskim z Grenady[54].

Na koniec roku 2012 otrzymał nagrodę Caribbean Spirit of Sport[55].

2013[edytuj | edytuj kod]

W sezonie halowym nie startował. Sezon letni rozpoczął 13 kwietnia startem w mityngu w stolicy Bahamów, w Nassau, gdzie uzyskał wynik 44,72[56]. Kolejnym startem były zawody cyklu diamentowej ligi w Szanghaju 18 maja. Mierząc się między innymi z LaShawnem Merrittem i Luguelínem Santosem, zdecydowanie zwyciężył, uzyskując najlepszy rezultat na świecie oraz wyrównując rekord mityngu Jeremiego Warinera z 2007 roku – 44,02[57]. Mistrzostwa Świata w Moskwie zakończyły się jednak katastrofą. James dotarł do finału biegu na 400 metrów, jednak nie zdobył medalu. Widząc, że nie uda mu się wyprzedzić Amerykanina LaShawna Merritta, zwolnił na ostatnich metrach i zajął dopiero 7 miejsce.

2014[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2014 James zaczął 24 kwietnia w Des Moines, gdzie zajął drugie miejsce, przegrywając bieg na 400 metrów z LaShawnem Merrittem. Do pojedynków z Amerykaninem doszło jeszcze dwukrotnie – podczas mityngów Diamentowej Ligi: 31 maja w Eugene i 3 lipca w Lozannie. Oba wygrał James. Podczas zawodów w Lozannie pobił rekord życiowy czasem 43,74 s. Następnie wystartował na Igrzyskach Wspólnoty Narodów w Glasgow. Zwyciężył z czasem 44,24 s, bijąc tym samym rekord igrzysk, i stał się pierwszym sportowcem z Grenady, który zdobył złoty medal na tej imprezie sportowej.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Rok Impreza Miejsce Konkurencja Pozycja Wynik Źródła
2007 CARIFTA Games Turks i Caicos Providenciales 200 m 6. miejsce 22,10 [20][10]
400 m 1. miejsce 47,86
Mistrzostwa świata juniorów młodszych Czechy Ostrawa 400 m 2. miejsce 46,96 [3]
2008 CARIFTA Games Saint Kitts i Nevis Basseterre 200 m 1. miejsce 21,38 [58]
400 m 1. miejsce 47,87
Mistrzostwa świata juniorów Polska Bydgoszcz 400 m 2. miejsce 45,70 [59]
Igrzyska Wspólnoty Narodów juniorów Indie Pune 400 m 1. miejsce 46,66 [23]
2009 CARIFTA Games Saint Lucia Vieux Fort 200 m DSQ [11]
400 m 1. miejsce 45,45
4x100 m DSQ
4x400 m 3. miejsce 45,45
Mistrzostwa świata juniorów młodszych Włochy Bressanone 200 m 1. miejsce 21,05 [60]
400 m 1. miejsce 45,24
2010 CARIFTA Games George Town 200 m 1. miejsce 20,76 [9]
400 m 1. miejsce 45,02
Mistrzostwa świata juniorów Kanada Moncton 400 m 1. miejsce 45,89 [61]
2011 Mistrzostwa świata Korea Południowa Daegu 400 m 1. miejsce 44,60 [1]
2012 Halowe mistrzostwa świata Turcja Stambuł 400 m 6. miejsce 46,21 [62]
Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn 400 m 1. miejsce 43,94 [63][64]
2013 Mistrzostwa świata Rosja Moskwa 400 m 7. miejsce 44,99 [65]
2014 Igrzyska Wspólnoty Narodów Szkocja Glasgow 400 m 1. miejsce 44,24 [7]
2015 Mistrzostwa świata Pekin 400 m 3. miejsce 43,78 [66]
2016 Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro 400 m 2. miejsce 43,76
2019 Mistrzostwa świata Katar Doha 400 m 5. miejsce 44,54
2021 Igrzyska olimpijskie Japonia Tokio 400 m 3. miejsce 44,19
2022 Mistrzostwa świata Stany Zjednoczone Eugene 400 m 2. miejsce 44,48
2023 Mistrzostwa świata Węgry Budapeszt 400 m DSQ

Progresja wyników[edytuj | edytuj kod]

Medaliści biegu na 400 metrów z Daegu

400 metrów[edytuj | edytuj kod]

Rok Wynik Data Miejsce
2007 46,96 13 lipca Czechy Ostrawa
2008 45,70 10 lipca Polska Bydgoszcz
2009 45,24 10 lipca Włochy Bressanone
2010 45,01 8 września Stany Zjednoczone Knoxville
2011 44,36 13 lipca Szwajcaria Zurych
2012 43,94 6 sierpnia Wielka Brytania Londyn
2013 43,96 6 lipca Francja Paryż
2014 43,74 NR 3 lipca Szwajcaria Lozanna
2015 43,78 26 sierpnia Pekin
2016 43,76 14 sierpnia Brazylia Rio de Janeiro
2017 45,44 8 kwietnia Grenada Saint George’s
2018 44,35 9 czerwca Jamajka Kingston
2019 44,23 2 października Katar Doha
2021 43,88 2 sierpnia Japonia Tokio
2022 44,02 28 maja Stany Zjednoczone Eugene
2023 44,30 16 września Stany Zjednoczone Eugene

200 metrów[edytuj | edytuj kod]

Rok Wynik Data Miejsce
2008 21,38 24 marca Saint Kitts i Nevis Basseterre
2009 21,05 12 lipca Włochy Bressanone
2010 20,76 5 kwietnia George Town
2011 20,41 NR 16 kwietnia Stany Zjednoczone El Paso
2014 20,63 11 maja Japonia Tokio

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Steve Landells, Men’s 400m – Final – James edges Merritt in a thriller [online], IAAF [dostęp 2011-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-11] (ang.).
  2. ↑ 400 Metres – M, Final [online], IAAF [dostęp 2009-07-10] [zarchiwizowane z adresu 2009-07-15] (ang.).
  3. ↑ a b Boys 400m Final [online], IAAF [dostęp 2007-07-13] (ang.).
  4. ↑ 200 Metres – M, Final [online], IAAF [dostęp 2009-07-12] [zarchiwizowane z adresu 2009-07-10] (ang.).
  5. ↑ 2008 IAAF World Junior Championships – Men’s 400m final [online], IAAF [dostęp 2008-07-10] [zarchiwizowane z adresu 2008-07-13] (ang.).
  6. ↑ 2010 IAAF World Junior Championships – Men’s 400m final [online], IAAF [dostęp 2010-07-23] (ang.).
  7. ↑ a b Glasgow 2014 – Men's 400m Final [online], glasgow2014.com [dostęp 2014-08-04] (ang.).
  8. ↑ a b CARIFTA Games 2008 - U17 - 200/400m Men. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-05)]. (ang.).
  9. ↑ a b c CARIFTA Games 2010 - U20 - 200/400m Men. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  10. ↑ a b CARIFTA Games 2007 - U17 - 400m Men. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  11. ↑ a b CARIFTA Games 2009 - U20 - 400m Men. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  12. ↑ a b National Records Grenada [online], tilastopaja.org [dostęp 2012-04-30] (ang.).
  13. ↑ IAAF World Youth Championships Records – Boys [online], IAAF (ang.).
  14. ↑ a b c d Kwame Laurence, Focus on Athletes – Kirani James [online], IAAF [dostęp 2010-07-16] [zarchiwizowane z adresu 2010-12-24] (ang.).
  15. ↑ a b O’Neil A. Reid, Kirani James: We’re Motivated to Put Grenada on The Map [online], caribbeantracklife.com [dostęp 2011-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-11] (ang.).
  16. ↑ Kasha Dragon, The Sports World’s New “King James:” He’s From Gouyave! [online], thedefendersonline.com [dostęp 2011-09-07] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-05] (ang.).
  17. ↑ a b Christopher Clarey, A Young Sprinter’s Ups and Downs on the Way to the Top [online], nytimes.com [dostęp 2012-03-13] (ang.).
  18. ↑ Michael Bascombe, Grenada’s World Champion Kirani James, Still a College Student, Hits the Books [online], caribjournal.com [dostęp 2012-03-22] (ang.).
  19. ↑ Nazim Benjamin, SPEEDZONE Recognises its own [online], spicegrenada.com [dostęp 2011-09-06] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-03] (ang.).
  20. ↑ a b Terry Finisterre, 10.11 sec Jamaican junior record run by Blake at CARIFTA Games – Day One [online], IAAF [dostęp 2007-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-03] (ang.).
  21. ↑ Kirani James profile [online], rolltide.com [zarchiwizowane z adresu 2013-01-05] (ang.).
  22. ↑ Biuletyn iaaf sprzed mistrzostw świata 2009 [online], s. 66 [dostęp 2010-12-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-22] (ang.).
  23. ↑ a b Athletics 400m men final raport [online] [dostęp 2008-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-03] (ang.).
  24. ↑ a b Terry Finisterre, James’ 45.45sec beats Bolt’s mark; Nero well inside 27yr-old record – CARIFTA Games, Day 2 [online], IAAF [dostęp 2009-04-12] (ang.).
  25. ↑ Anthony Foster, Beckles already eyeing Bydgoszcz, as CARIFTA Games close – Day THREE [online], IAAF [dostęp 2008-03-25] (ang.).
  26. ↑ Clayton Clarke, Carifta Games 10-13 /4 St. Lucia: Reports [online] [dostęp 2009-04-13] (ang.).
  27. ↑ Anthony Foster, Historical double for James [online], IAAF [dostęp 2009-07-12] (ang.).
  28. ↑ Men 400 Meter Dash Finals [online], cfpitiming.com [dostęp 2009-07-31] (ang.).
  29. ↑ Kirani James Named 2009 Grenada Sportsman of the Year [online], rolltide.com [dostęp 2010-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-27] (ang.).
  30. ↑ US colleges targeting Grenadian star James [online], stabroeknews.com [dostęp 2009-04-19] (ang.).
  31. ↑ Alabama roundup: Tide freshman ranked No. 1 in world in 400-meter run; softball team picked to win SEC [online], al.com [dostęp 2010-02-10] (ang.).
  32. ↑ Kirani James wins fourth CARIFTA title [online], txstage.ny.atl.publicus.com [dostęp 2010-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-10] (ang.).
  33. ↑ Paul Reid, Kirani James – champion but not a happy one! [online], IAAF [dostęp 2010-07-23] (ang.).
  34. ↑ James Dunaway, Impressive doubles highlight NCAA championships [online], IAAF [dostęp 2010-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-07] (ang.).
  35. ↑ Bob Ramsak, Teen phenom James smashes through 45-second barrier in Fayetteville [online], IAAF [dostęp 2011-02-28] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-03] (ang.).
  36. ↑ Tom Fordyce, Kirani James stuns 400m rivals at London Diamond League [online], BBC [dostęp 2011-08-05] (ang.).
  37. ↑ Bob Ramsak, Daegu 2011 – Day 2 SUMMARY – 28 August [online], IAAF [dostęp 2011-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-14] (ang.).
  38. ↑ Steve Landells, Men’s 400m – Final – James edges Merritt in a thriller [online], IAAF [dostęp 2011-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-11] (ang.).
  39. ↑ Ian Chadband, London 2012 Olympics: Kirani James is the teenager from Grenada who became the new kid on the block in Daegu [online], telegraph.co.uk [dostęp 2011-09-21] (ang.).
  40. ↑ Jad Adrian, Kirani James World Champion 400m 44.60s (Video) [online], adriansprints.com [dostęp 2011-08-30] (ang.).
  41. ↑ Andy Bull, Grenada teenager Kirani James strikes 400m gold at world championships [online], The Guardian [dostęp 2011-08-30] (ang.).
  42. ↑ Gary Smith, James runs 400m national record; Blake beats Powell in Zurich [online], sportingalert.com [dostęp 2011-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-29] (ang.).
  43. ↑ Michael Bascombe, Kirani wins again [online], spicegrenada.com [dostęp 2011-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-03] (ang.).
  44. ↑ 2011 IAAF Diamond League Standings – Men – 400 Metres [online], IAAF [dostęp 2011-09-16] (ang.).
  45. ↑ Spectacular conclusion to 2011 Diamond Race in Brussels – Samsung Diamond League, FINAL [online], IAAF [dostęp 2011-09-16] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-28] (ang.).
  46. ↑ Bolt and Pearson are World Athletes of the Year – 2011 World Athletics Gala [online], iaaf.org [dostęp 2011-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-14] (ang.).
  47. ↑ Len Johnson, Men’s Events PREVIEW – World Indoor Championships Istanbul 2012 [online], IAAF [dostęp 2012-03-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-11] (ang.).
  48. ↑ Len Johnson, EVENT REPORT – Men’s 400 Metres – Final [online], IAAF [dostęp 2012-03-10] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-18] (ang.).
  49. ↑ Daegu: Kirani James meet record 44.72 [online], world-challenge.org [dostęp 2012-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-03] (ang.).
  50. ↑ James disqualified as Caribbean struggles in Eugene [online], stabroeknews.com [dostęp 2012-06-04] (ang.).
  51. ↑ London 2012 Opening Ceremony – Flag Bearers [online], MKOl [dostęp 2012-07-27] (ang.).
  52. ↑ Day 10 Review: Stunning win for Sanchez [online], london2012.com [dostęp 2012-08-07] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-27] (ang.).
  53. ↑ Jon Mulkeen, Sanchez’s shock 400m Hurdles gold the highlight on day of surprises – London 2012 Day Four report [online], IAAF [dostęp 2012-08-06] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-13] (ang.).
  54. ↑ James drives home US track woe, bronze for Isinbayeva [online], business-standard.com [dostęp 2012-08-07] (ang.).
  55. ↑ Kirani James to get Caribbean SOSA [online], trinidadexpress.com [dostęp 2012-12-22] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-28] (ang.).
  56. ↑ James opens season with 400m world lead in Nassau [online], IAAF [dostęp 2013-04-14] (ang.).
  57. ↑ World leads in nine events, four meeting records in Shanghai – IAAF Diamond League [online], IAAF [dostęp 2013-05-18] (ang.).
  58. ↑ Boys U17 400 Meter Dash Finals [online], sknaaa.com [dostęp 2008-03-24] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-25] (ang.).
  59. ↑ 400 Metres – M Final [online], IAAF [dostęp 2008-07-10] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-19] (ang.).
  60. ↑ World Youth Championships 2009. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
  61. ↑ WJ Moncton CAN 19 – 25 July [online], tilastopaja.org [zarchiwizowane z adresu 2016-04-06] (ang.).
  62. ↑ 400 Metres – M Final [online], IAAF [zarchiwizowane z adresu 2012-03-11] (ang.).
  63. ↑ Men’s 400m [online], london2012.com [zarchiwizowane z adresu 2012-12-05] (ang.).
  64. ↑ 400 Metres – M, Final [online], IAAF [zarchiwizowane z adresu 2012-08-09] (ang.).
  65. ↑ 400 Metres Result [online], iaaf.org [dostęp 2013-08-21] (ang.).
  66. ↑ 400 Metres Results [online], iaaf.org [dostęp 2015-08-27] [zarchiwizowane z adresu 2015-08-29] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzowie olimpijscy w lekkoatletyce (bieg na 400 metrów)

Mistrzowie świata w biegu na 400 metrów

Portal:Lekkoatletyka

Mistrzowie Diamentowej Ligi w biegu na 400 metrów

Portal:Lekkoatletyka

  1. ↑ Nie przyznano
Występ roku w biegu na 400 metrów
Mistrzowie świata U–20 w biegu na 400 metrów

Portal:Lekkoatletyka

Mistrzowie świata U–18 w biegu na 200 metrów

Portal:Lekkoatletyka

Mistrzowie świata U–18 w biegu na 400 metrów

Portal:Lekkoatletyka

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kirani_James&oldid=72010711”