Pruitt-Igoe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pruitt-Igoe
Ilustracja
Osiedle pomiędzy 1963 a 1972 rokiem
Państwo

 Stany Zjednoczone

Miasto

Saint Louis

Data budowy

1952–1955

Architekt

Minoru Yamasaki

Położenie na mapie Saint Louis
Mapa konturowa Saint Louis, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pruitt-Igoe”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pruitt-Igoe”
Położenie na mapie Missouri
Mapa konturowa Missouri, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pruitt-Igoe”
Ziemia38°38′32,24″N 90°12′33,95″W/38,642289 -90,209431
Multimedia w Wikimedia Commons
Wyburzanie osiedla

Pruitt-Igoe – modernistyczne osiedle mieszkaniowe w St. Louis, zaprojektowane przez Minoru Yamasakiego zgodnie z ideałami Międzynarodowego Kongresu Architektury Nowoczesnej CIAM, zrealizowane w latach 1952–1955. Składało się z 10-piętrowych betonowych bloków z wielkiej płyty. Budynki charakteryzowały się małymi mieszkaniami z ciasnymi sypialniami[1]. Pokoje były słabo doświetlone, ponieważ nie miały portfenetrów ani balkonów. Powierzchnia mieszkalna była nieco lepsza niż w okolicznych starych kamienicach, lecz wciąż znajdowała się dużo poniżej standardu architektury lat 50. XX wieku[2]. Bloki miały klatki schodowe pozbawione okien oraz niefunkcjonalne windy, które zatrzymywały się tylko na co trzecim piętrze. Budynki wykonano z tandetnych materiałów, co sprzyjało poważnym awariom[3]. Osiedle zostało uznane za złą wersję modernistycznego bloku marsylskiego Le Corbusiera[4].

Problemem osiedla po około dekadzie jego użytkowania stały się przestępczość, wandalizm i brak nowych chętnych do zamieszkania. Próby rewitalizacji osiedla okazały się nieopłacalne i zakończyły się niepowodzeniem. Wobec tego podjęto decyzję o jego likwidacji. 15 lipca 1972 osiedle Pruitt-Igoe zostało wysadzone w powietrze, datę tę uważa się za symboliczny koniec epoki CIAM. Proces wyburzania osiedla został uwieczniony w filmie Koyaanisqatsi[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ James P. Hubbard, Decent, Safe and Sanitary Dwellings: The National Conversation About Public Housing, 2018.
  2. ↑ Evan Frondorf, Pruitt-Igoe: Utopic Expectations Meet Tenement-Infused Realities [online] [dostęp 2020-11-08] (ang.).
  3. ↑ Beata Chomątowska, „Betonia”, Wołowiec 2018, s. 37.
  4. ↑ Anthony Flint, A Failed Public-Housing Project Could Be a Key to St. Louis' Future [online], 25 sierpnia 2014 (ang.).
  5. ↑ Rowan Moore: Pruitt-Igoe: death of the American urban dream. The Guardian, 2012-02-26. [dostęp 2021-04-08]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pruitt-Igoe&oldid=73129078”