Paulet Island – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paulet Island
Ilustracja
Paulet Island, 2004
Kontynent

Antarktyda

Terytorium

 Antarktyka

Akwen

Morze Weddella

Najwyższy punkt

353 m n.p.m.

Populacja 
• liczba ludności


0

Położenie na mapie Półwyspu Antarktycznego
Mapa konturowa Półwyspu Antarktycznego, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Paulet Island”
Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Paulet Island”
Ziemia63°35′S 55°47′W/-63,583333 -55,783333
Multimedia w Wikimedia Commons

Paulet Island – niewielka wyspa wulkaniczna w północno-zachodniej części Morza Weddella w pobliżu krańca Półwyspu Antarktycznego.

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Paulet Island leży w północno-zachodniej części Morza Weddella przy krańcu Półwyspu Antarktycznego – na wschód od przylądka Trinity Peninsula w Erebus and Terror Gulf[1]. Wyspa położona jest ok. 5 km[1] na południowy wschód od Dundee Island[2].

Jest niewielką wyspą pochodzenia wulkanicznego o skalistych brzegach – ma ok. 1,6 km średnicy[2][a]. Stożek wulkaniczny wznosi się na wysokość 353 m[3]. Morfologia wulkanu świadczy o prawdopodobnej aktywności na przestrzeni ostatniego 1000 lat[3]. Ciepło geotermalne sprawia, że przez większość roku wyspa nie jest pokryta lodem[3].

Na wyspie znajduje się jezioro o długości 500 m[2].

Kolonia pingwinów cesarskich na Paulet Island, 2015

Paulet Island jest ostoją ptaków IBA z uwagi na zamieszkujące tu kolonie pingwinów cesarskich i kormoranów niebieskookich oraz licznie występujące ptaki morskie[1]. W 1999 roku odnotowano tu ok. 100 tys. par pingwinów cesarskich[1], a w 2012 roku 548 par kormoranów niebieskookich[1]. Ponadto na wyspie gniazdują mewy południowe[1]. Wielokrotnie obserwowano tu też pochwodzioby żółtodziobe i oceanniki żółtopłetwe, które również mogą tu gniazdować[1].

Na brzegach Paulet Island regularnie pojawiają się weddelki arktyczne i kotiki antarktyczne[1]. W wodach wyspy często obserwowano amfitryty lamparcie[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

1 – Półwysep Antarktyczny; 2 – Wyspa Jamesa Rossa; 3 – D'Urville Island, 4 – Joinville Island; 5 – Dundee Island; 6 – Snow Hill Island; 7 Vega Island; 8 – Seymour Island; 9 – Andersson Island; 10 – Paulet Island; 11 – Lockyer Island; 12 – Eagle Island; 13 – Jonassen Island; 14 – Bransfield Island; 15 – Astrolabe Island; 16 – Tower Island; A – stacja w Zatoce Nadziei, B – stacja Marambio, C – stacja General Bernardo O’Higgins

Wyspa została odkryta w 1842 roku przez Brytyjską Wyprawę Antarktyczną (1839–1843) pod kierownictwem Jamesa Clarka Rossa (1800–1862)[2]. Ross nazwał wyspę na cześć kapitana Royal Navy George'a Pauleta (1803–1879)[2].

W styczniu 1884 roku na wyspie wylądowała ekspedycja Carla Antona Larsena (1860–1924)[4], która poszukiwała wielorybów na wodach Oceanu Południowego[5]. Do marca 1884 roku wyprawa Larsena polowała na foki w rejonie zatoki Erebus and Terror Gulf u wybrzeży wyspy Joinville Island[4].

W 1903 roku na wyspie zimowała załoga statku „Antarctic” Szwedzkiej Wyprawy Antarktycznej wraz z kapitanem Carlem Antonem Larsenem, po tym jak statek utknął w lodzie w zatoce Erebus and Terror Gulf, a następnie zatonął 12 lutego 1903 roku[6][7]. 20-osobowa załoga opuściła statek[2] i po 14 dniach wędrówki[b] dotarła do wyspy[8]. By przetrwać zimę, rozbitkowie zabili 1100 pingwinów i zbudowali niewielkie schronienie (10×7 m) w pobliżu źródła wody pitnej[8]. By zwrócić uwagę misji ratunkowej, usypali w najwyższym punkcie wyspy kamienny kopiec[2]. Przeżyli wszyscy poza marynarzem Ole Wennersgaardem, który zmarł na atak serca[8][7]. Na wyspie przebywali od 28 lutego do 31 października 1903 roku[9].

Po bytności załogi „Antarctic” zachowały się pozostałości kamiennej chaty, kamienny kopiec i grób, które mają status historycznego miejsca w ramach Układu Antarktycznego[1]. Przy pozostałościach znajduje się pamiątkowa tablica[10].

W 1947 roku wyspa została zbadana przez Falkland Islands Dependencies Survey[9]. Kolejne badania przeprowadzono w 1953, 1956–1957 i w 1961 roku[1].

Wyspa jest dostępna dla turystów w grupach zorganizowanych z przewodnikiem[11]. Przyjeżdża tu ok. 5 tys. osób rocznie[10].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Global Volcanism Program podaje, że wyspa ma wymiary 2,5 × 3,5 km, zob. [3].
  2. ↑ Svanberg (2014) podaje, że wędrówka rozbitków trwała 16 dni[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k BirdLife International: Important Bird Areas factsheet: Paulet Island. 2020. [dostęp 2020-08-26]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g Hund 2014 ↓, s. 561.
  3. ↑ a b c d Global Volcanism Program ↓.
  4. ↑ a b Mills 2003 ↓, s. 374.
  5. ↑ Basberg 2020 ↓.
  6. ↑ Bjørn L Basberg, Larsen, Carl Anton [online], Dictionary of Falklands Biography including South Georgia [dostęp 2020-07-26].
  7. ↑ a b c Svanberg 2014 ↓, s. 692.
  8. ↑ a b c Mills 2003 ↓, s. 375.
  9. ↑ a b SCAR Composite Gazetteer of Antarctica: Paulet Island. [dostęp 2020-08-26]. (ang.).
  10. ↑ a b Diedrich Fritzsche: Paulet Island (63°35'S, 55°47'W) -landscape in conflict of tourism with conservationof nature and historical monuments. [w:] Alfred Wegener Institute, Foundation for Polar and Marine Research, [on-line]. [dostęp 2020-08-27]. (ang.).
  11. ↑ Antarctic Treaty Secretariat: Visitor Site Guide: Paulet Island. [w:] www.ats.aq [on-line]. [dostęp 2020-08-26]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paulet_Island&oldid=72607588”