Paul von Kotzebue – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paul Demetrius von Kotzebue
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1801
Berlin

Data śmierci

2 maja 1884

Generał-gubernator warszawski
Okres

od 1874
do 1880

Poprzednik

Fiodor Berg

Następca

Piotr Albiedinski

Odznaczenia
Broń Świętego Jerzego Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego III klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie)

Paul Demetrius von Kotzebue (ros. Павел Евстафиевич Коцебу, Pawieł Jewstafjewicz Kocebu), pol. Paweł Kotzebue[1], (ur. 22 sierpnia 1801 w Berlinie, zm. 2 maja 1884 w Rewlu, obecnie Tallinn) – rosyjski wojskowy, w latach 1874–1880 generał-gubernator warszawski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem pisarza niemieckiego Augusta von Kotzebuego i bratem podróżnika i odkrywcy Ottona von Kotzebuego.

W latach 1862–1873 generał-gubernator noworosyjsko-besarabski, od 1863 roku członek Rady Państwa Imperium Rosyjskiego. W latach 1874–1880 generał-gubernator warszawski[2]. Na jego wniosek w 1875 na stanowisko prezydenta Warszawy został powołany Sokrates Starynkiewicz[3].

Był odznaczony Orderem Świętego Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania, Orderem Świętego Jerzego III i IV klasy, Orderem Świętego Włodzimierza III i IV klasy, Orderem Świętej Anny II klasy, Orderem Świętego Stanisława I klasy, Złotą Szablą "Za Dzielność"[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stefan Kieniewicz: Warszawa w latach 1795-1914. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 350.
  2. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 204. ISBN 83-01-08836-2.
  3. Anna Słoniowa: Sokrates Starynkiewicz. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 14–15. ISBN 83-01-02798-3.
  4. Identyfikacja na podstawie zachowanych fotografii