Pałac w Strzybniku – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pałac w Strzybniku
Symbol zabytku nr rej. A/740/2020 z 30 grudnia 2020[1]
Ilustracja
ruiny pałacu
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miejscowość

Strzybnik

Styl architektoniczny

neoklasycyzm

Ukończenie budowy

XVIII/XIX w.

Ważniejsze przebudowy

1919 r.

Pierwszy właściciel

Rodzina von Drechsler

Kolejni właściciele

Rodzina Noga

Położenie na mapie gminy Rudnik
Mapa konturowa gminy Rudnik, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pałac w Strzybniku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac w Strzybniku”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pałac w Strzybniku”
Położenie na mapie powiatu raciborskiego
Mapa konturowa powiatu raciborskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Pałac w Strzybniku”
Ziemia50°09′01,13″N 18°12′33,18″E/50,150314 18,209217

Pałac w Strzybnikuneoklasycystyczny pałac z XIX wieku w Strzybniku w powiecie raciborskim, wpisany jako część zespołu pałacowego do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Pałac powstał w połowie XIX wieku dzięki Jadwidze Zofii von Drechsler, która w 1792 roku w swoim testamencie przeznaczyła pieniądze na jego budowę. W 1919 roku doszło do odnowienia pałacu oraz jego przebudowy[2]. Dziewięcioosiową frontową elewację zdobi attyka, która jest wsparta na czterech kolumnach[3]. Wokół pałacu znajdowały się zabudowania folwarczne takie jak kuźnia, stajnie, gorzelnia oraz młyn[2]. Od XIX wieku pałac należał do rodziny von Bischofschausen, jej ostatni przedstawiciele – Fritz von Bischofschausen oraz żona Isabella opuścili pałac w 1944 roku[3]. W 1945 roku zabytek przejął Skarb Państwa, a zarządzało nim Państwowe Gospodarstwo Rolne. Obecnie po neoklasycystycznym pałacu pozostały tylko ruiny[2].

Ruiny pałacu znajdują się w parku krajobrazowym, w którym znajdują się unikatowe okazy drzewostanu, takie jak: buk czerwonolistny, kasztan jadalny i platan klonolistny[2][3].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 106 [dostęp 2021-02-01].
  2. a b c d Anna Bindacz: Gmina Rudnik – kraina pałaców i zieleni. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW Grzegorz Wawoczny, 2005, s. 48. ISBN 83-89802-09-0.
  3. a b c Aleksander Żukowski: Zachodnie rubieże. [w:] Nowiny [on-line]. 27 lipca 2003. [dostęp 2008-08-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Anna Bindacz: Gmina Rudnik – kraina pałaców i zieleni. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW Grzegorz Wawoczny, 2005, s. 48. ISBN 83-89802-09-0.