Operacja Tan nr 2 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Operacja Tan nr 2
	II wojna światowa, wojna na Pacyfiku
	; Lotniskowiec USS „Randolph” i statek naprawczy USS „Jason” podczas remontu na wodach atolu Ulithi 13 marca 1945. Na lotniskowcu widoczne są uszkodzenia pokładu startowego zadane przez samolot kamikaze 11 marca 1945. Zdjęcie wykonano z wodnosamolotu stacjonującego na lekkim krążowniku USS „Miami”
Czas	11 marca 1945
Miejsce	atol Ulithi, Karoliny
Terytorium	zachodni Pacyfik
Przyczyna	próba zniszczenia floty USA
Strony konfliktu
Stany Zjednoczone	Japonia
Dowódcy
Raymond Spruance	Soemu Toyoda
Siły
15 lotniskowców	2 okręty podwodne,; 30 samolotów
Straty
1 lotniskowiec uszkodzony,; 26 zabitych	13 samolotów,; 60–70 zabitych
	Położenie na mapie Oceanu Spokojnego miejsce bitwy
	10°04′06,60″N 139°43′46,56″E/10,068500 139,729600

Operacja Tan nr 2 – kryptonim ataku kamikaze wymierzonego w główne kotwicowisko okrętów alianckich na wodach atolu Ulithi, który został przeprowadzony 11 marca 1945 roku.

Japończycy mieli nadzieję, że uda im się zaskoczyć Flotę Pacyfiku i zatopić lub uszkodzić znaczącą liczbę lotniskowców lub innych dużych okrętów kotwicujących na niewielkim stosunkowo obszarze atolu. Dla przeprowadzenia ataku samobójczego z lotnisk w Japonii wystartowały 24 dwusilnikowe samoloty bombowe Yokosuka P1Y (Frances). Towarzyszyło im 6 ciężkich łodzi latających Kawanishi H8K (Emily), te jednak nie miały uczestniczyć w samobójczym ataku, a jedynie zbombardować okręty przeciwnika.

Atak się nie powiódł. Siedemnaście maszyn musiało zawrócić z przyczyn technicznych, a do celu dotarły zaledwie dwa samoloty „Frances”. Było już po zapadnięciu ciemności. Jeden z kamikaze zanurkował i trafił lotniskowiec USS „Randolph” w rufową część prawej burty, tuż poniżej pokładu startowego, zabijając 27 ludzi i raniąc 105. Drugi rozbił się na wysepce Sorlen, prawdopodobnie uznając drogę i stojącą obok wieżę obserwacyjną za amerykański okręt; poza samobójczą załogą nikt nie zginął, ale kilku żołnierzy amerykańskich zostało poranionych odłamkami i poparzonych rozpryskującym się, płonącym paliwem. „Randolph” został wyremontowany na miejscu i ponownie dołączył do floty w kwietniu 1945 roku, gotów do wzięcia udziału w bojach o Okinawę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ 24 Yokosuka P1Y „Frances” z załogami kamikaze i 6 Kawanishi H8K „Emily”. Za: Hackett, Operation Tan No. 2, [1]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Edwin P. Hoyt: The Last Kamikaze. Praeger Publishers, 1993. ISBN 0-275-94067-5.
Masami Jinno: Azusa tokubetsu kougekitai: Bakugekiki "Ginga" sanzen kiro no kouseki (Specjalny zespół uderzeniowy Azusa: 3 000-kilometrowy lot bombowców "Ginga"). Japonia: Kojinsha, 2000.
Bernard Millot: Divine Thunder: The life and death of the Kamikazes. Macdonald, 1971. ISBN 0-356-03856-4.
Matome Ugaki: Fading Victory: The Diary of Admiral Matome Ugaki, 1941-1945. University of Pittsburgh Press, 1991. ISBN 0-8229-3665-8.

[1] 24 Yokosuka P1Y „Frances” z załogami kamikaze i 6 Kawanishi H8K „Emily”. Za: Hackett, Operation Tan No. 2, [1]

[1]