Walki na Nowej Gwinei – Wikipedia, wolna encyklopedia

Walki na Nowej Gwinei
II wojna światowa, wojna na Pacyfiku
Ilustracja
Żołnierze 1 Dywizji Marines ze zdobyczną japońską flagą w czasie bitwy na przylądku Gloucester
Czas

23 stycznia 1942 – sierpień 1945

Miejsce

Nowa Gwinea Australijska, Papua, Holenderskie Indie Wschodnie

Przyczyna

ekspansjonizm japoński

Wynik

zwycięstwo aliantów

Strony konfliktu
 Australia

 Stany Zjednoczone
 Wielka Brytania
 Holandia

 Japonia
Dowódcy
Douglas MacArthur
Thomas Blamey
Sydney Rowell
Edmund Herring
Iven Mackay
Leslie Morshead
Stanley Savige
Frank Berryman
George Kenney
Robert Eichelberger
Arthur Carpender
Daniel Barbey
Harukichi Hyakutake
Hitoshi Imamura
Hatazō Adachi
Tomitarō Horii
Heisuke Abe
Isoroku Yamamoto
Jisaburo Ozawa
Jinichi Kusaka
Masatomi Kimura
Straty
42 000 w sumie,
Australia:
7 000 zabitych,
USA:
12 291
(w tym 4684 zabitych)
127 600
(głównie z chorób i wycieńczenia)
brak współrzędnych

Walki na Nowej Gwinei (w latach 1942–1945) były jedną z ważniejszych operacji militarnych II wojny światowej na obszarze południowo-zachodniego Pacyfiku.

Przed wybuchem wojny wyspa Nowa Gwinea podzielona była na następujące obszary administracyjne:

Nowa Gwinea posiadała spore znaczenie strategiczne jako znacznej wielkości ląd położony na północ od Australii w bezpośredniej jej bliskości. Jej obszar pozwalał zdobywcom na założenie wielu baz lądowych, lotniczych i morskich.

Walki pomiędzy siłami aliantów a Japonią wybuchły wraz z zaatakowaniem przez Japończyków Rabaulu 23 stycznia 1942 roku. Zgodnie z planami sztabowców japońskich Rabaul stał się wysuniętą bazą, z której kierowano operacjami na Nowej Gwinei, w tym kampanią na szlaku Kokoda w okresie od lipca 1942 do stycznia 1943, a także działaniami w rejonie Buna-Gona. Walki na niektórych obszarach Nowej Gwinei trwały do sierpnia 1945 roku, a więc praktycznie do końca wojny.

Naczelnym dowódcą w obszarze południowo-zachodniego Pacyfiku był generał Douglas MacArthur. Działał on w oparciu o bazy w Melbourne, Brisbane i Manili. Ze strony japońskiej odpowiedzialność za kampanie zarówno na Nowej Gwinei, jak i na Wyspach Salomona, wzięła na siebie 8 Grupa Armii pod dowództwem generała Hitoshiego Imamury. Jego główną bazą operacyjną był Rabaul. 18 Armia pod dowództwem generała Hatazō Adachiego odpowiadała za działania na samej Nowej Gwinei.

W czasie trwania ponad 3-letnich walk wojska japońskie na północno-wschodnich obszarach Nowej Gwinei zostały całkowicie rozbite i unicestwione.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]