Odnóża – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2011-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zobacz hasło odnóże w Wikisłowniku

Odnóża – parzyste przydatki występujące na tagmach stawonogów. Pełnią funkcje (często związane z lokalizacją): czuciowe, pokarmowe, lokomotoryczne, kopulacyjne, transportowe, przędne. Liczba, budowa i rozmieszczenie odnóży jest ważną cechą taksonomiczną.

Trylobitokształtne (†Trilobitomorpha) posiadały 1 parę czułków na tarczy głowowej. Odnóża kroczne znajdowały się na wszystkich segmentach ciała, z wyjątkiem pierwszego i ostatniego.

U trylobitopodobnych (†Trilobitoidea) druga para odnóży zbliżona była pod względem budowy do szczękoczułków.

Szczękoczułkowce (Chelicerata) nie posiadają czułków. Odnóża gębowe dzielą się na szczękoczułki i nogogłaszczki. Posiadają 4 pary odnóży krocznych. Odnóża odwłokowe są zanikłe lub szczątkowe, wyjątkowo u skrzypłocza (Limulus) pod odwłokiem znajduje się 7 par odnóży – pięć tylnych używanych jest do pływania i jednocześnie jako skrzela, a dwie przednie pełnią głównie funkcje genitalne.

Pająki (Araneae) posiadają zwykle 3 pary kądziołków przędnych o stożkowatym kształcie, na których wierzchołku znajdują się ujścia gruczołów przędnych.

Sześcionogi (Hexapoda) posiadają 3 pary odnóży krocznych.

Skoczogonki (Collembola) posiadają czułki 4-6 członowe. Gatunki skaczące posiadają na odwłoku tzw. widełki skokowe i hamowidło.

Owady (Insecta) posiadają odnóża gębowe opisane w osobnym artykule. Skrzydła owadów nie mają żadnych powiązań rozwojowych z odnóżami. Odnóża tułowiowe podlegają licznym przekształceniom. Para odnóży wyrasta między płytką boczną (pleurae) a płytką brzuszną (sternum). Odnóże kroczne składa się zasadniczo z: biodra (coxa), krętarza (trochanter), uda (femur), golenia (tibia) i stopy (tarsus).

Pierwogonki (Protura) jako jedyne sześcionogi nie posiadają czułków, ich funkcję pełni pierwsza para odnóży tułowiowych. Brak przydatków na odwłoku.

Wije (Myriapoda) posiadają na większości licznych segmentów parzyste odnóża lokomocyjne, czasem zróżnicowane w zależności od położenia segmentu. Telson pozbawiony jest odnóży.

Pareczniki (Chilopoda) posiadają na głowie jedną parę czułków. Na każdym segmencie ciała znajduje się 1 para odnóży krocznych (wyjątek stanowią 2 ostatnie segmenty: pregenitalny i genitalny oraz pierwszy segment, na których nie ma odnóży). Pierwsza para odnóży tułowiowych tworzy tzw. szczękonóża (maxillipedes) z gruczołami jadowymi.

Dwuparce (Diplopoda) posiadają jedną parę szczęk. Na segmentach 2-4 znajduje się po 1 parze odnóży, na pozostałych po 2 pary.

Skąponogi (Pauropoda), których tułów składa się z 11 segmentów, posiadają 9 par odnóży krocznych. Nieliczne gatunki mają 11 par odnóży krocznych, a podrodzaj Decapauropus, o tułowiu złożonym z 12 segmentów, ma 10 par odnóży.

Drobnonogi (Symphyla) rodzą się z ok. 6 parami odnóży, podczas gdy dorosły drobnonóg ma ich 12 par.

Skorupiaki (Crustacea) posiadają na głowie dwie pary czułków oraz trzy pary odnóży gębowych (żuwaczki i dwie pary szczęk). Tułów i odwłok mają liczne odnóża, w tym skrzela. Odnóża są dwugałęziste z wyjątkiem pierwszej pary czułków.

Skrzelonogi (Branchiopoda) posiadają odnóża liczne, dwugałęziste, służące jednocześnie do poruszania się, oddychania i do pobierania pokarmu.

Podkowiastogłowe (Cephalocarida) posiadają czułki skrócone. Tułów złożony jest z 8 segmentów, na 7 pierwszych znajdują się prymitywne dwugałęziste odnóża, podobne budową do drugiej pary szczęk. Odwłok zbudowany jest z 11 segmentów pozbawionych odnóży.

Pancerzowce (Malacostraca) charakteryzują się uczestniczeniem 3 par odnóży odwłoka w płetwie ogonowej.

Dziesięcionogi (Decapoda) posiadają 2 pary czułków, parę żuwaczek, 2 pary szczęk, 3 pary szczękonóży, 5 par odnóży krocznych (pierwsza para przekształcona w szczypce) odnóża kopulacyjne i pławne na odwłoku.

Małżoraczki (Ostracoda) posiadają 2 pary czułków, 1 parę żuwaczek, 1-2 pary szczęk, 2 pary odnóży tułowiowych krocznych.

Łopatonogi (Remipedia) posiadają odnóża pływne znajdujące się po bokach każdego z 32 podobnie zbudowanych segmentów. Do polowania używają jadu, który wstrzykują za pomocą przekształconych odnóży.

Maxillopoda posiadają odnóża tułowiowe pełniące funkcję lokomotoryczną lub powodują wytwarzanie prądów wodnych podprowadzających pokarm do otworu gębowego. Odnóży odwłokowych brak.