Oaza Schirmachera – Wikipedia, wolna encyklopedia

Oaza Schirmachera
{{{alt grafiki}}}
Stacja Nowołazariewskaja położona w oazie Schirmachera
Terytorium

 Antarktyka

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, u góry znajduje się punkt z opisem „Oaza Schirmachera”
Ziemia70°45′S 11°40′E/-70,750000 11,666667

Oaza Schirmachera – czwarta pod względem wielkości na Antarktydzie powierzchnia nie pokryta lądolodem.

Jej powierzchnia wynosi około 35 km² w tym okresowo zamarzające jeziora. Roślinność w Oazie Schirmachera jest dość uboga, głównie porosty, a nad jeziorami i strumieniami – mchy.

Oaza została odkryta w 1939 roku przez ekspedycję niemiecką dowodzoną przez Alfreda Ritschera. Od 1961 roku znajduje się tam rosyjska (pierwotnie radziecka) stacja polarna Nowołazariewskaja, a 1989 roku indyjska stacja badawcza Maitri. Do 1996 roku znajdowała się tam także wschodnioniemiecka (później niemiecka) stacja Georg Forster.