Nowołazariewskaja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nowołazariewskaja

Новолазаревская

Novolazarevskaya

Przynależność państwowa	Rosja
Data założenia	1961
Liczba personelu	zimą: 30 max: 70
Wysokość	102 m n.p.m.
UN/LOCODE	AQ-NOV
Położenie na mapie Antarktyki Nowołazariewskaja
70°46′26″S 11°51′54″E/-70,773889 11,865000
Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2020-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Nowołazariewskaja (ros. Новолазаревская) – rosyjska (pierwotnie radziecka) stacja polarna na Antarktydzie, w Oazie Schirmachera na Ziemi Królowej Maud. Na północy stacji ciągnie się lodowiec szelfowy, wpadający do Morza Łazariewa w odległości ok. 75 km od stacji.

Stacja Nowołazariewskaja została założona 18 stycznia 1961 roku przez szóstą radziecką ekspedycję naukową. Maksymalna liczba personelu latem wynosi 70 osób. Zimą pracuje tu około 30 osób. W pobliżu stacji znajduje się małe lądowisko dla samolotów.

Półtora kilometra od stacji znajdowała się wschodnioniemiecka stacja polarna Georg Forster.