Nicolas Bernier – Wikipedia, wolna encyklopedia
Nicolas Bernier, akwaforta Étienne’a Ficqueta | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 5 września 1734 (?) |
Gatunki | |
Zawód |
Nicolas Bernier (ur. w Mantes-la-Jolie[1][2] 28 czerwca 1664[1]/1665[1] lub 5/6 czerwca 1665[2], zm. w Paryżu[1][2] 6 lipca[2] lub 5 września[1] 1734[1][2]) – francuski kompozytor i organista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jako chłopiec śpiewał w chórze katedralnym w Mantes-la-Jolie[1]. Przypuszczalnie otrzymał niższe święcenia kapłańskie[1]. Studiował w Rzymie u Antonio Caldary[1], w 1692 roku powrócił do Paryża[2]. W latach 1694–1698 był kapelmistrzem katedry w Chartres, a od 1698 roku paryskiego kościoła Saint Germain l’Auxerrois[1][2]. Od 1704 do 1726 roku pełnił funkcję kapelmistrza Sainte-Chapelle w Paryżu[1][2]. W 1723 roku został powołany, wspólnie z André Camprą i Charlesem-Hubertem Gervais, na zastępcę dyrygenta kapeli królewskiej[2].
Jego uczniami byli prawdopodobnie Louis-Claude Daquin i Filip II Orleański[1].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Był autorem motetów, zbioru Leçons de Ténèbres na sopran i basso continuo, jednej mszy oraz Te Deum[2]. Jako jeden z pierwszych kompozytorów francuskich pisał także kantaty świeckie[1]. Jest autorem rozprawy teoretycznej Principes de composition, w 1964 roku przełożonej przez Philipa F. Nelsona na język angielski (Principles of Composition, Brooklyn 1964)[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Nicolas Bernier – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- ISNI: 0000000080991617
- VIAF: 19864584
- LCCN: n82044769
- GND: 133343871
- BnF: 13891428j
- SUDOC: 086912860
- SBN: MUSV006814
- BNE: XX1757211
- NTA: 109732383
- BIBSYS: 6070122
- CiNii: DA15338532
- Open Library: OL1971917A
- PLWABN: 9810692443605606
- NUKAT: n2013146867
- J9U: 987007276126305171
- RISM: people/30000318
- WorldCat: lccn-n82044769