French
DeutschNiżnia Spadowa Przełączka – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Widok z Rysów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość | ok. 2190 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′07,0″N 20°05′34,5″E/49,185278 20,092917 | |
Niżnia Spadowa Przełączka (niem. Untere Verborgene Scharte, słow. Nižná Kamzíčia štrbina, węg. Alsó-Csehtavi-csorba[1], ok. 2190 m) – przełączka w bocznej, wschodniej grani Niżnich Rysów w Tatrach Słowackich. Znajduje się w niej pomiędzy Ciężką Turniczką (ok. 2220 m) a Ciężką Turnią (2254 m), bezpośrednio przy pionowym uskoku tej ostatniej. Na północną stronę jej zbocza opadają do Doliny Spadowej, na południową, do Ciężkiego Kotła[2].
Historia zdobycia[edytuj | edytuj kod]
Przełączka stanowi najdogodniejsze połączenie głównej części Doliny Ciężkiej (dokładniej Ciężkiego Kotła) z Dolinką Spadową. Z obydwu tych dolin można na przełączkę wejść bez trudności i prowadzą na nią wydeptane przez taterników ścieżynki. Chodzą tędy taternicy z Morskiego Oka pod Galerię Gankową, lub czasami schodzą z Ciężkiej Turni[2]. Przejście przez tę przełączkę znane było już w czasach przedturystycznych i wykorzystywane przez górali jako łatwe przejście z Doliny Ciężkiej do jej bocznego odgałęzienia – Dolinki Spadowej[3].
Pierwsze odnotowane wejścia turystyczne:
- latem – Włodzimierz Boldireff, Mieczysław Karłowicz, 23 sierpnia 1908 r.,
- zimą – Zbigniew Korosadowicz, 9 kwietnia 1931 r.
Drogi wspinaczkowe[edytuj | edytuj kod]
- Z Doliny Spadowej; 0 w skali tatrzańskiej, 30 min
- Od Zmarzłego Stawu; 0-, w najwyższej części 0+, 45 min
- Wschodnią granią (od Pośredniej Spadowej Przełączki na Ciężką Turnię); w zależności od wariantu 0+, I lub II; 45 min[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Rysy. Przewodnik szczegółowy, tom 9, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2001, ISBN 83-7104-027-X
- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VII. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba, Warszawa: Sport i Turystyka, 1954