Natalja Arinbasarowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Natalja Arinbasarowa
Наталья Аринбасарова
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 września 1946
Ałma-Ata

Zawód

aktorka

Odznaczenia
Nagroda Państwowa ZSRR Zasłużony Artysta RFSRR

Natalja Utiewlewna Arinbasarowa (ros. Наталья Утевлевна Аринбасарова; kaz. Наталья Өтеуліқызы Арынбасарова, Natalja Öteulykyzy Arynbasarowa; ur. 24 września 1946 w Ałma-Acie) – rosyjska aktorka teatralna[1] i filmowa kazachsko-polskiego pochodzenia, uhonorowana tytułem Zasłużonej Artystki RFSRR.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w stolicy Kazachstanu w 1946 roku[2]. Jej ojciec Utewle Turemuratowicz był Kazachem, a jej matka Maria Żukowska była Polką. W 1964 roku ukończyła moskiewską szkołę choreograficzną[3], a potem odbyła studia we Wszechzwiązkowym Państwowym Instytucie Kinematografii (warsztaty Siergieja Gierasimowa i Tamary Makarowej). Na dużym ekranie zadebiutowała jako dziewiętnastolatka w filmie na podstawie powieści Czingiza Ajtmatowa „Pierwszy nauczyciel” (Kirgizfilm).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy wyszła za mąż (w urzędzie stanu cywilnego we Frunze) następnego miesiąca po osiągnięciu pełnoletniości (w październiku 1964 roku)[4], gdy (wbrew ostremu sprzeciwowi swoich rodziców) została żoną Andrieja Konczałowskiego. Para poznała się w Kazachstanie, gdzie Andriej realizował swój debiut reżyserski, którym była ekranizacja legendarnej powieści Czingiza AjtmatowaPierwszy nauczyciel” – dziewiętnastoletnia, zachwycająca egzotyczną urodą, Natalja grała w tym obrazie główną rolę[5]. W 1966 roku urodził się ich syn Jegor Konczałowski(inne języki). Trzy lata później Natalja wniosła pozew o rozwód i w maju 1969 roku rozstała się z mężem[6].

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

W 1999 roku wspólnie z córką Jekatieriną Dwigubską wydała książkę autobiograficzną pt. „Księżycowe drogi” (ros.: Лунные дороги, Lunnyje dorogi).

Wybrana filmografia[edytuj | edytuj kod]

Kirgiski znaczek pocztowy: „Dżamila”

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Za rolę Ałtynaj w filmie Pierwszy nauczyciel (1966) została uhonorowana Pucharem Volpiego dla najlepszej aktorki na 27. MFF w Wenecji[8][9]. W 1980 roku otrzymała Nagrodę Państwową ZSRR.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. (ros.) Государственный театр киноактёра. Труппа. Аринбасарова Наталья Утевлевна.
  2. Sebastian Chosiński: Trochę komuch, trochę Żyd, wstrętny bazyliszek. Esensja, 20 lutego 2011. s. 2. [zarchiwizowane z tego adresu (18 kwietnia 2014)].
  3. Наталья Аринбасарова, Екатерина Двигубская: Лунные дороги. Москва: Алгоритм, 1999. ISBN 5-88878-033-2. (ros.).
  4. Варвара Богданова: Наталья Аринбасарова: «Своего мужчину я в жизни так и не встретила». 7 Дней. s. 5. [dostęp 2014-04-25]. Cytat: В сентябре мне исполнилось 18 лет, а в октябре Андрон сказал: «Мы должны пожениться» (ros.).
  5. a b Sebastian Chosiński: East Side Story: Tortura nadziei. Esensja, 28 lipca 2013. [zarchiwizowane z tego adresu (26 kwietnia 2014)].
  6. Варвара Богданова: Наталья Аринбасарова: «Своего мужчину я в жизни так и не встретила». 7 Дней. s. 3. [dostęp 2014-04-25]. Cytat: Я сама предложила: «Давай разводиться» (ros.).
  7. Dżamila w bazie Filmweb
  8. Laureaci Pucharu Volpiego na www.labiennale.org (szukaj: Natalia Arimbasarova).
  9. Wieniera Sagyndyk kyzy, tłumacz Jolanta Piaseczna: Natalia Arinbasarowa – odtwórczyni ról Ałtynaj i Dżamili. Kyrgyzstan.pl (Kirgisko-Polski Portal). [dostęp 2014-04-18].
    Przekład z rosyjskiego oryginału: Венера Сагындык кызы: Органная музыка и Айтматов в исполнении Аринбасаровой. «Азаттык» үналгысы, 2013-11-22. [dostęp 2014-04-18]. (ros.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]