French
DeutschMirosława Grabowska – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data urodzenia | 6 listopada 1949 |
|---|---|
| Profesor nauk społecznych | |
| Specjalność: metodologia, socjologia polityczna, socjologia religii | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1982 |
| Habilitacja | 2005 |
| Profesura | 21 lipca 2020 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Uniwersytet Warszawski |
| Odznaczenia | |
  | |
Mirosława Helena Grabowska (ur. 6 listopada 1949) – polska socjolog i nauczycielka akademicka, profesor nauk społecznych, w latach 2008–2023 dyrektor Centrum Badania Opinii Społecznej, od 2023 przewodnicząca Polskiego Towarzystwa Socjologicznego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1972 ukończyła studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. W tej samej jednostce uzyskała stopień doktora na podstawie pracy Stosunki międzypokoleniowe w rodzinie a przekaz postaw i wartości napisanej pod kierunkiem Stefana Nowaka (1982) i doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Podział postkomunistyczny. Społeczne podstawy polityki w Polsce po 1989 roku (2005)[1]. W 2020 otrzymała tytuł profesora nauk społecznych[2].
Od 1982 do 1989 była w zespole redakcyjnym „Krytyki”, współpracowała także z opozycyjnym „Tygodnikiem Mazowsze”[3]. Za swoją działalność opozycyjną była aresztowana od 12 czerwca do 21 września 1985[4]
Zawodowo związana z Uniwersytetem Warszawskim, była też profesorem Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej, pracowała nadto w Instytut Studiów Politycznych PAN. Specjalizuje się w metodologii, socjologii politycznej i socjologii religii[2]. Zasiadła w Radzie Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego[5]. W latach 2008–2023 pełniła funkcję dyrektora Centrum Badania Opinii Społecznej (CBOS)[6][7].
W 2023 została przewodniczącą Polskiego Towarzystwa Socjologicznego[8].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył ją Złotym Krzyżem Zasługi[9] oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[10][11]. W 2005 za książkę Podział postkomunistyczny. Społeczne podstawy polityki w Polsce po 1989 roku otrzymała Nagrodę im. księdza Józefa Tischnera.
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Anatomia elit politycznych. Partie polityczne w postkomunistycznej Polsce 1991–93, Warszawa 1993.
- Budowanie demokracji. Podziały społeczne, partie polityczne i społeczeństwo obywatelskie w postkomunistycznej Polsce, Warszawa 2001.
- Demokracja i szkoła, Warszawa 1998.
- Europejska tożsamość Polaków w perspektywie zjednoczenia z UE, Warszawa 1998.
- Podział postkomunistyczny. Społeczne podstawy polityki w Polsce po 1989 roku, Warszawa 2004.
- Potencjalni wyborcy centroprawicy (wstępny raport problemowy), Warszawa 1996.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pracownicy Instytutu. is.uw.edu.pl. [dostęp 2011-09-26].
- ↑ a b Prof. dr hab. Mirosława Helena Grabowska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2023-06-25].[martwy link]
- ↑ Mirosława Grabowska w Słowniku „Niezależni dla kultury 1976–89”. [dostęp 2011-09-26].
- ↑ Joanna Mantel-Niećko, Próba sił. Źródła do dziejów Uniwersytetu Warszawskiego po 13 grudnia 1981, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1991, s. 327.
- ↑ Władze: Rada Instytutu. is.uw.edu.pl. [dostęp 2014-04-11].
- ↑ Dyrekcja. cbos.pl. [dostęp 2011-09-26].
- ↑ Profesor Ewa Marciniak nową szefową CBOS. wirtualnemedia.pl, 3 marca 2023. [dostęp 2023-03-04].
- ↑ Skład: Zarząd Główny PTS. pts.org.pl. [dostęp 2023-06-25].
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 108, poz. 1091
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 109, poz. 1103
- ↑ Ordery dla współpracowników KOR. prezydent.pl, 26 września 2011. [dostęp 2011-09-26].