Maria Ludwika De Angelis – Wikipedia, wolna encyklopedia

Błogosławiona
Maria Ludwika De Angelis
Antonina De Angelis
misjonarka
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 października 1880
San Gregorio k. L’Aquila (Włochy)

Data i miejsce śmierci

25 lutego 1962
La Plata (Argentyna)

Czczona przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

3 października 2004
Watykan, Plac Świętego Piotra
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

25 lutego

Maria Ludwika De Angelis, właśc. wł. Antonina De Angelis[1] (ur. 24 października 1880 w San Gregorio k. L’Aquila we Włoszech, zm. 25 lutego 1962 w La Plata w Argentynie) – włoska zakonnica i misjonarka, błogosławiona Kościoła rzymskokatolickiego.

Urodziła się w małej wiosce San Gregorio jako pierwsza z ośmiorga dzieci swoich rodziców. 14 listopada 1904 roku wstąpiła do zgromadzenia Córek Matki Bożej Miłosierdzia, gdzie przyjęła imiona Maria Ludwika. Pierwsza lata spędziła w miejscowości Riviera Ligure.

Pod koniec roku 1907 wysłano ją z misją do Argentyny. Tam rozpoczęła pracę w La Plata w szpitalu dziecięcym, najpierw jako kucharka, następnie jako przełożona wspólnoty i jej administratorka. Założyła sanatorium dla dzieci w Mar del Plata i ośrodek duszpasterski w City Bell.

Zmarła 25 lutego 1962 roku w opinii świętości.

Została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II w dniu 3 października 2004 roku.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Antonio Borrelli: Beata Maria Ludovica (Antonina) De Angelis Missionaria. Enciclopedia dei Santi. [dostęp 2012-03-03]. (wł.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]