Marcin Kierwiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marcin Kierwiński
Ilustracja
Marcin Kierwiński (2023)
Pełne imię i nazwisko

Marcin Piotr Kierwiński

Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1976
Warszawa

Minister spraw wewnętrznych i administracji
Okres

od 13 grudnia 2023

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Paweł Szefernaker

Szef Gabinetu Politycznego Prezesa Rady Ministrów
Okres

od 3 lutego 2015
do 16 listopada 2015

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Jolanta Gruszka

Następca

Elżbieta Witek

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Marcin Piotr Kierwiński (ur. 22 sierpnia 1976 w Warszawie[1]) – polski polityk i samorządowiec. W latach 2010–2011 wicemarszałek województwa mazowieckiego III i IV kadencji, poseł na Sejm VII, VIII, IX i X kadencji, w 2015 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i szef gabinetu politycznego premier Ewy Kopacz, od 2020 sekretarz generalny Platformy Obywatelskiej, od 2023 minister spraw wewnętrznych i administracji w trzecim rządzie Donalda Tuska.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Andrzeja Kierwińskiego, oficera ludowego Wojska Polskiego i następnie Sił Zbrojnych RP[2][3]. Ukończył studia na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych (w 2001) oraz Inżynierii Produkcji (w 2002) Politechniki Warszawskiej. W 2003 ukończył studia podyplomowe w Instytucie „Orgmasz”[1]. W tym samym roku rozpoczął studia doktoranckie w zakresie zarządzania i transferu technologii na PW. W latach 2000–2007 był pracownikiem PZL Warszawa-Okęcie, w 2007 został wiceprezesem zarządu IF Max-Film, a w latach 2007–2010 wiceprezesem zarządu Portu Lotniczego Warszawa-Modlin[4] (spółek należących do samorządu województwa mazowieckiego).

Pod koniec lat 90. wstąpił do Ruchu Społecznego AWS[5], potem przez kilka miesięcy należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego. Od momentu powstania (2001) działa w Platformie Obywatelskiej[3]. W 2002 z jej listy bez powodzenia kandydował na radnego warszawskiej dzielnicy Mokotów[6]. W latach 2005–2010 był przewodniczącym koła PO w Wilanowie, następnie objął tę funkcję na Ursynowie. W 2006 zasiadł w radzie krajowej partii, a w 2007 został sekretarzem regionu mazowieckiego[7]. W wyborach w 2006 został wybrany do rady m.st. Warszawy[8], gdzie stanął na czele klubu radnych PO[7]. Rok później bez powodzenia kandydował do Sejmu[9]. W 2010 zastąpił Stefana Kotlewskiego na stanowisku wicemarszałka województwa mazowieckiego.

W wyborach w 2010 uzyskał mandat radnego sejmiku mazowieckiego IV kadencji[10]. W tym samym roku po raz drugi wszedł w skład zarządu województwa w randze wicemarszałka[4].

W wyborach parlamentarnych w 2011 uzyskał mandat posła na Sejm VII kadencji z okręgu stołecznego[11]. W rezultacie zrezygnował z funkcji samorządowych. W 2013 wszedł z ramienia PO w skład sejmowej Komisji do spraw Służb Specjalnych w miejsce wycofanego z niej Konstantego Miodowicza[12].

3 lutego 2015 został powołany na stanowiska sekretarza stanu w Kancelarii Premiera i szefa gabinetu politycznego premier Ewy Kopacz[13]. W tym samym roku wystartował w wyborach parlamentarnych jako lider listy wyborczej PO w okręgu płockim. Otrzymał 16 271 głosów, uzyskując tym samym ponownie mandat poselski[14]. W Sejmie VIII kadencji został członkiem Komisji Finansów Publicznych, Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw z zakresu prawa wyborczego[1]. W lutym 2016 został członkiem zarządu krajowego PO[15], a w grudniu tego samego roku przewodniczącym partii w Warszawie[16].

W wyborach w 2019 ponownie uzyskał mandat poselski, kandydując z ramienia Koalicji Obywatelskiej i otrzymując 30 013 głosów[17]. W 2020 został powołany przez radę krajową Platformy Obywatelskiej na sekretarza generalnego tej partii[18]. W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (z wynikiem 51 828 głosów)[19].

12 grudnia 2023 Sejm X kadencji wybrał go na urząd ministra spraw wewnętrznych i administracji w trzecim rządzie Donalda Tuska[20][21]. Następnego dnia został przez prezydenta RP Andrzeja Dudę powołany na to stanowisko[22]. W styczniu 2024 został powołany przez prezydenta w skład Rady Dialogu Społecznego[23].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Agnieszką Gierzyńską-Kierwińska, z którą ma dwie córki i syna[24].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2020-05-08].
  2. ↑ Nominacje generalskie z okazji Święta Wojska Polskiego. prezydent.pl, 15 sierpnia 1999. [dostęp 2020-11-04].
  3. ↑ a b Magdalena Złotnicka: Kumpel „Gaciowego” i „Marcinek” Hanny Gronkiewicz-Waltz. Warszawa stoi za nim murem. gazetapolska.pl, 19 kwietnia 2017. [dostęp 2020-05-08].
  4. ↑ a b Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2015-06-04].
  5. ↑ Iwona Szpala: Poseł Kierwiński. Kadrowy w centrum PO. wyborcza.pl, 20 sierpnia 2013. [dostęp 2020-05-08].
  6. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2020-05-08].
  7. ↑ a b Informacje na stronie prywatnej. [dostęp 2018-04-15].
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2015-06-04].
  9. ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2015-06-04].
  10. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2015-06-04].
  11. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-04].
  12. ↑ Apel o krew dla K. Miodowicza. Nieprzytomny w szpitalu. interia.pl, 4 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-04].
  13. ↑ Kierownictwo KPRM. kprm.gov.pl. [dostęp 2015-06-04].
  14. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  15. ↑ Nowa Platforma – najważniejsze decyzje Rady Krajowej PO. platforma.org, 26 lutego 2016. [dostęp 2016-02-26].
  16. ↑ Marcin Kierwiński szefem warszawskich struktur PO. rp.pl, 17 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-18].
  17. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-17].
  18. ↑ Rada Krajowa PO wybrała nowy zarząd. interia.pl, 8 lutego 2020. [dostęp 2020-02-08].
  19. ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-20].
  20. ↑ Druk nr 96: Przedstawiony przez Prezesa Rady Ministrów wniosek w sprawie wyboru członków Rady Ministrów. sejm.gov.pl, 12 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
  21. ↑ Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 grudnia 2023 r. w sprawie wyboru w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1381).
  22. ↑ Prezydent powołał Premiera oraz Radę Ministrów. prezydent.pl, 13 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
  23. ↑ Karolina Gawot: Prezydent powołał ministrów do Rady Dialogu Społecznego. interia.pl, 30 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-30].
  24. ↑ Piotr Margielewski: Marcin Kierwiński. Wiek, wykształcenie, majątek. Kim jest kandydat do Sejmu z listy PO?. se.pl, 12 września 2023. [dostęp 2023-12-19].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Ministrowie spraw wewnętrznych III Rzeczypospolitej
Ministrowie SW (1990–1996)
Ministrowie SWiA (1997–2011)
Ministrowie SW (2011–2015)
Ministrowie SWiA (od 2015)

Trzeci rząd Donalda Tuska (od 2023)
W dniu powstania

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcin_Kierwiński&oldid=73541974”