Lokalny Obłok Międzygwiazdowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lokalny Obłok Międzygwiazdowy – obłok międzygwiazdowy o rozmiarach około 30 lat świetlnych, w którym porusza się obecnie Układ Słoneczny. Układ Słoneczny wszedł do Lokalnego Obłoku Międzygwiazdowego pomiędzy 44 000 a 150 000 lat temu i pozostanie w nim jeszcze od 10 000 do 20 000 lat. Temperatura obłoku wynosi około 6000 °C^[1], czyli jest porównywalna z temperaturą powierzchni Słońca. Jest bardzo rozrzedzony, jego gęstość wynosi 0,1 atomu na cm³ czyli około 1/5 gęstości galaktycznego ośrodka gwiazdowego (0,5 atomu/cm³), ale dwa razy gęstszy niż gaz w Bąblu Lokalnym (0,05 atomu/cm³). Dla porównania atmosfera ziemska w warunkach standardowych ma 2,7×10¹⁹ molekuł na cm³.

Obłok porusza się po zewnętrznej stronie regionu gwiazdotwórczego (asocjacji OB), jakim jest asocjacja Skorpiona-Centaura^[2]. Uformował się w miejscu, gdzie Bąbel Lokalny spotkał się z bąblem Loop I. Słońce jest osadzone w Obłoku Lokalnym, podobnie jak inne bliskie mu gwiazdy, jak alfa Centauri, Altair, Wega, Fomalhaut i Arktur.

Potencjalny wpływ Lokalnego Obłoku Międzygwiazdowego na Ziemię jest neutralizowany przez wiatr słoneczny i pole magnetyczne Słońca^[1].

Oddziaływanie z heliosferą jest analizowane przez satelitę Interstellar Boundary Explorer (IBEX).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Near-Earth Supernovas. nasa.gov, 6 stycznia 2003. [dostęp 2011-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-13)]. (ang.).
↑ The Local Interstellar Cloud. nasa.gov, 10 lutego 2002. [dostęp 2011-02-01]. (ang.).

[NASA-1] Near-Earth Supernovas. nasa.gov, 6 stycznia 2003. [dostęp 2011-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-13)]. (ang.).

[NASA2-2] The Local Interstellar Cloud. nasa.gov, 10 lutego 2002. [dostęp 2011-02-01]. (ang.).

[1]

[2]