Leszek Guzicki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leszek Guzicki
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1917
Warszawa

Data i miejsce śmierci

23 lutego 1984
Warszawa

Poseł do KRN i na Sejm Ustawodawczy
Okres

od 3 maja 1945
do 4 sierpnia 1952

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Partyzancki Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Złota Odznaka im. Janka Krasickiego

Leszek Stefan Guzicki (ur. 19 stycznia 1917 w Warszawie, zm. 23 lutego 1984 tamże) – polski ekonomista i działacz polityczny, wykładowca Politechniki Warszawskiej, poseł do Krajowej Rady Narodowej i Sejmu Ustawodawczego (1945–1952).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły średniej w rodzinnej Warszawie uczył się ekonomii w Wolnej Wszechnicy Polskiej. W 1937 znalazł się wśród członków założycieli Klubu Demokratycznego w stolicy, a dwa lata później Stronnictwa Demokratycznego. Działał w Sekcji Młodych Klubu Demokratycznego (1937–1939). Podczas II wojny światowej kontynuował nielegalnie naukę w Szkole Głównej Handlowej. Stał na czele związanego ze Stronnictwem Polskiej Demokracji Ruchu Młodzieży Demokratycznej. Redagował dwie gazety związane z tym ruchem: „Mosty” oraz „Młodą Demokrację”. Był jednocześnie żołnierzem Gwardii Ludowej, następnie zaś oficerem Armii Ludowej. Podczas powstania warszawskiego walczył w Zgrupowaniu pułku Baszta na Mokotowie. W 1944 został członkiem Koła Młodych przy Krajowej Radzie Narodowej. Był jednym z sygnatariuszy deklaracji Centralnego Komitetu Młodzieży uznającej Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego (1944). Został posłem do KRN. W 1945 wybrano go na wiceprezesa okręgu warszawskiego Stronnictwa Demokratycznego, w którym reprezentował frakcję opowiadającą się za marginalizacją Stronnictwa oraz podporządkowaniem go PPR i PZPR[1]. W wyborach w 1947 uzyskał mandat posła do Sejmu Ustawodawczego w okręgu Przasnysz. Zasiadał w Komisjach Morskiej i Handlu Zagranicznego oraz Skarbowo-Budżetowej. Po odejściu z aktywnej polityki poświęcił się pracy naukowo-dydaktycznej. Został wykładowcą Politechniki Warszawskiej. Kierował Zakładem Polityki Gospodarczej i Stosunków Międzynarodowych w Instytucie Nauk Ekonomiczno-Społecznych PW. Zmienił przynależność partyjną, wstępując do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Zmarł w 1984 po krótkiej chorobie, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 149-2-24)[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony m.in. Krzyżem Grunwaldu, Walecznych i Partyzanckim (za działalność wojenną), a także Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1946)[3], Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)[4], Złotym Odznaczeniem im. Janka Krasickiego i Pamiątkowym Medalem z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej (1983)[5].

Publikacje naukowe[edytuj | edytuj kod]

  • Rozwój idei socjalistycznych w myśli ekonomicznej (współautor, red. Seweryn Żurawicki), Warszawa 1964
  • Ekonomia polityczna. T. 1. Kapitalizm (współautor), Warszawa 1966
  • Ekonomia polityczna kapitalizmu: dla studiów technicznych i rolniczych. Praca zbiorowa pod red. Stanisława Szeflera [aut. Leszek Guzicki et al.], Warszawa 1970
  • Historia polskiej myśli społeczno-ekonomicznej 1914–1945 (wraz z Sewerynem Żurawickim), Warszawa 1974
  • Polscy ekonomiści XIX i XX wieku (wraz z Sewerynem Żurawickim), Warszawa 1984

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Janusz Wrona, System partyjny w Polsce 1944–1950. Miejsce – funkcje – relacje partii politycznych w warunkach budowy i utrwalania systemu totalitarnego, Wydawnictwo UMCS, Lublin 1995, s. 78, 258. W stanowisku SD z 1990 uznany wraz z Leonem Chajnem, Janem Karolem Wendem i Janem Rabanowskim za kryptokomunistę w szeregach Stronnictwa. Zob. Stanowisko w sprawie systemu komunistycznego, "Kurier Polski", nr 123 z 3 lipca 1990, s. 5
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: KAZIMIERZ ŁAPIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-05].
  3. ↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 224
  4. ↑ M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411
  5. ↑ Uhonorowani pamiątkowymi medalami [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 307, 30 grudnia 1983, s. 3

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Leszek Guzicki, w: Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944–1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969, s. 55–56
  • Leszek Guzicki, "Kurier Polski", nr 41 z 27 lutego 1984, s. 2 (wspomnienie)
  • Leszek Guzicki, w: "Życie Warszawy", nr 49 z 27 lutego 1984, s. 12 (nekrolog)
  • (oprac. Alicja Tomaszewska), Spis posłów do Krajowej Rady Narodowej 1943–1947, Biblioteka Sejmowa, Warszawa 1983
  • Katalog Internetowy Biblioteki Narodowej

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leszek_Guzicki&oldid=72047024”