Leizers Kopelovičs – Wikipedia, wolna encyklopedia

Leizers Kopelovičs (niem. Lazar Kopelowitsch, ur. 10 grudnia 1902 w Rzeżycy, zm. 1941 w Windawie) – łotewski lekarz psychiatra, psychoterapeuta, publicysta, uczeń Hansa Lungwitza i reprezentant jego szkoły psychobiologii.

Syn Mendla Salomonowicza i Beili Jankielewny. Ukończył gimnazjum w Windawie, od 1919 do 1926 studiował na Uniwersytecie Łotwy. Po ukończeniu studiów podjął pracę w szpitalu żydowskim „Bikur Cholim” w Rydze jako wolontariusz. Po 1927 miał własną praktykę lekarską w Windawie. W 1928 specjalizował się w chorobach dziecięcych i kobiecych w Królewcu. W 1930 roku specjalizował się w psychoterapii w Berlinie. Zginął w 1941 roku z rąk nazistów.

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

• Hans Lungwitz und seine Lehre (1931)
• Heilen durch Erkenntnis. Brucke-Verl. K. Schmersow, 1933
• Нервность и ее лечение: Популярный очерк. Рига, 1936
• Anthropologische Medizin? Psychiatr. Neurol. Wochenschrift. Nr. 4, 1937
• Основы изучения познательной функции мозга. Рига, 1939

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• R Becker. Das Schicksal des lettländischen Arztes Lasar Kopelowitsch (1902-1941) und die Psychobiologie. „Medizinhist J”. 32 (1), s. 83–99, 1997. PMID: 9340224. 
• Brennsohn I: Die Ärzte Kurlands vom Beginn der herzoglichen Zeit bis zur Gegenwart ein biographisches Lexikon ; nebst einer historischen Einleitung über das Medizinalwesen Kurlands. (2 Ausg). Riga, 1929

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Latvia SIG – Latvian Jewish Intelligentsia. [dostęp 2010-08-02].