French
DeutschLech Stefaniak – Wikipedia, wolna encyklopedia
 generał dywizji | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1977–2007 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 68 Pułk Czołgów |
| Późniejsza praca | ambasador nadzwyczajny i pełnomocny RP w Iraku |
Lech Stefaniak (ur. 24 września 1954 w Mokrsku) – generał dywizji Wojska Polskiego, od 2012 do 28 lutego 2014[1] ambasador nadzwyczajny i pełnomocny RP w Republice Iraku[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1973-1977 był podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. 28 sierpnia 1977 roku został promowany przez gen. broni Eugeniusza Molczyka do stopnia podporucznika. W październiku 1977 roku został przydzielony do 68 Pułku Czołgów Średnich w Budowie i wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu czołgów. W 1978 roku został dowódcą kompanii czołgów w macierzystym pułku. W latach 1982-1985 był słuchaczem Akademii Wojsk Pancernych im. marszałka Rodiona Malinowskiego w Moskwie. Po ukończeniu studiów i uzyskaniu tytułu oficera dyplomowanego został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy do spraw liniowych, a następnie szefa sztabu - zastępcy dowódcy 28 Pułku Czołgów Średnich w Czarnem.
W 1987 został dowódcą 60 Pułku Czołgów Średnich w Elblągu, a dwa lata później objął dowództwo 1 Pułku Czołgów, zaś w 1990 został dowódcą 100 Pułku Zmechanizowanego w Elblągu. We wrześniu 1991 roku został szefem sztabu - zastępcą dowódcy 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej w Elblągu. W latach 1994-1996 był słuchaczem Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej w Moskwie. Po ukończeniu studiów został mianowany dowódcą 15 Dywizji Zmechanizowanej w Olsztynie.
W kwietniu 2001 roku został dowódcą 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej. 15 sierpnia 2001 roku Prezydent RP, Aleksander Kwaśniewski wręczył mu nominację na stopień generała brygady[3]. Następnie został Zastępcą Szefa Zarządu Planowania Strategicznego P5 w Sztabie Generalnym w Warszawie. 15 stycznia 2004 roku otrzymał stopień generała dywizji[4]. Następnie awansował na szefa Generalnego Zarządu Planowania Stategicznego P5 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego. Później pracował jako radca-koordynator w Ministerstwie Obrony Narodowej. W 2007 odszedł do rezerwy[5].
15 lutego 2012 roku sejmowa komisja spraw zagranicznych pozytywnie zaopiniowała jego kandydaturę na stanowisko ambasadora w Iraku[6]. Nominację otrzymał 10 października 2012 roku[2]. W lutym 2013 w pobliżu samochodu, którym jechał ambasador, w odległości około 30 kilometrów na południe od Kirkuku, wybuchła mina. Samochód ambasadora został poważnie uszkodzony. Władze irackie wyjaśniają, czy był to zamach na ambasadora Stefaniaka czy też przypadkowa eksplozja[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 marca 2014 r. nr 110-08-2014 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2014 r. poz. 796).
- ↑ a b M.P. z 2012 r. poz. 727
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 28, poz. 474
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 sierpnia 2004 r. nr 111-41-04 o nadaniu stopni oficerskich generałów i admirałów (M.P. z 2004 r. nr 36, poz. 631)
- ↑ MON: Pożegnanie generałów odchodzących do rezerwy
- ↑ Zapis przebiegu posiedzenia komisji (zaopiniowanie kandydatury na ambasadora). sejm.gov.pl. [dostęp 2013-02-10].
- ↑ Zamach na polskiego ambasadora w Iraku?. www.deon.pl, 2013-02-10. [dostęp 2013-02-11].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Paszkowski, Nominacje generalskie 2001, Przegląd Wojsk Lądowych wrzesień 2001, s. 132.