Krzysztof Kornacki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krzysztof Kornacki

Państwo działania	Polska
Data urodzenia	1970
doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: filmoznawstwo
Doktorat	6 listopada 2003
Habilitacja	24 maja 2012
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Gdański
Odznaczenia

Krzysztof Kornacki (ur. 1970) – polski nauczyciel akademicki, doktor habilitowany, prof. nadzwyczajny Uniwersytetu Gdańskiego, filmoznawca.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pracownik Katedry Kultury i Sztuki Instytutu Filologii Polskiej, specjalizuje się w historii kina polskiego. Autor m.in. książek: "Kino polskie wobec katolicyzmu 1945 – 1970" (nominowana do nagrody im. Bolesława Michałka), „Popiół i diament Andrzeja Wajdy" (nagroda „Pióro Fredry”); współredaktor tomu "Poszukiwanie i degradowanie sacrum w kinie oraz Sacrum w kinie: dekadę później"; współzałożyciel i pierwszy prezes Dyskusyjnego Klubu Filmowego Uniwersytetu Gdańskiego „Miłość blondynki”; członek Rady Redakcyjnej czasopisma kultury audiowizualnej „Panoptikum”, nagrodzony medalem Komisji Edukacji Narodowej. Wykładowca m.in. Uniwersytetu Gdańskiego, Gdyńskiej Szkoły Filmowej, Akademii Filmu Polskiego, Akademii Edukacji Filmowej w Ostrołęce.

W 2021 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Dr hab. Krzysztof Kornacki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-04-19] .^{[martwy link]}
• Akademia polskiego filmu