Krzysztof Groniowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krzysztof Groniowski

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	25 marca 1932[1] Warszawa[1]
Data i miejsce śmierci	12 grudnia 2012[1] Warszawa[1]
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: dzieje Polonii, historia XIX w.[2]
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	marzec 1960[1]
Habilitacja	1965[1]
Profesura	1974[1]
Odznaczenia

Krzysztof Marian Groniowski (ur. 25 marca 1932 w Warszawie, zm. 12 grudnia 2012 w tamże) – polski historyk, prof. dr hab^[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był absolwentem Uniwersytetu Warszawskiego^[1], w 1960 r. doktoryzował się na podstawie pracy zatytułowanej Realizacja reformy uwłaszczeniowej w guberniach siedleckiej i warszawskiej, której promotorem był prof. Stefan Kieniewicz, w 1965 r. uzyskał habilitację za pracę pt. Z badań nad kwestią agrarną w Królestwie Polskim 1871–1914^[1]. W 1974 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk humanistycznych^[1][2].

Pracował na stanowisku aspiranta w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk^[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• 1983: Złoty Krzyż Zasługi^[1]
• 1981: Medal Komisji Edukacji Narodowej^[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]