Krakowska szkoła matematyczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krakowska szkoła matematyczna – jeden z trzech ośrodków polskiej szkoły matematycznej reprezentowany przez grupę matematyków działających w latach 1918–1939 w środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego i Akademii Górniczej w Krakowie, którzy zajmowali się teorią równań różniczkowych i funkcji analitycznych oraz geometrią różniczkową; także grupa tych matematyków.

Czołowi przedstawiciele[edytuj | edytuj kod]

• Stanisław Gołąb
• Antoni Hoborski
• Franciszek Leja
• Czesław Olech
• Alfred Rosenblatt
• Jan Sleszyński
• Tadeusz Ważewski
• Witold Wilkosz
• Stanisław Zaremba
• Kazimierz Żorawski

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• polska szkoła matematyczna
• lwowska szkoła matematyczna
• warszawska szkoła matematyczna