Julio Herrera y Reissig – Wikipedia, wolna encyklopedia

Julio Herrera y Reissig
Ilustracja
Julio Herrera y Reissig
Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1875
Montevideo

Data i miejsce śmierci

18 marca 1910
Montevideo

Narodowość

urugwajska

Język

hiszpański

Dziedzina sztuki

poeta

Julio Herrera y Reissig (ur. 1 sierpnia 1875 w Montevideo, zm. 18 marca 1910 tamże) – urugwajski poeta.

Pochodził z zamożnej i wpływowej rodziny, ale odrzucił związane z tym możliwości, wybierając życie wśród bohemy w Montevideo. Związał się z grupą młodych poetów, którzy starali się wywołać kontrowersje poprzez celowe naruszanie zasad tradycyjnej kompozycji poetyckiej, doborem tematów i idiosynkratycznym językiem[1].

Cierpiał na przewlekłe problemy zdrowotne, zmarł w 1910 roku, w wieku 35 lat[1].

Wybrana twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • Canto a Lamartine (1898)
  • Epílogo wagneriano a "La política de fusión" con surtidos de psicología sobre el Imperio de Zapicán (1902)
  • Las pascuas del tiempo (1902)
  • Los maitines de la noche (1902)
  • La vida (1903)
  • Los parques abandonados (1902–1908)
  • Los éxtasis de la montaña (1904–1907)
  • Sonetos vascos (1908)
  • Las clepsidras (1909)
  • La torre de las esfinges (1909)
  • Los peregrinos de piedra (1909)
  • Tratado de la imbecilidad del país por el sistema de Herbert Spencer

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Julio Herrera y Reissig, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-03-03] (ang.).