Jerzy Siewierski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Siewierski

George Quiryn

Imię i nazwisko	Jerzy Kwiryn Siewierski
Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1932 Warszawa
Data i miejsce śmierci	20 listopada 2000 Warszawa
Narodowość	polska
Język	polski
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Dziedzina sztuki	powieść kryminalna, fantastyka naukowa
Cytaty w Wikicytatach

Jerzy Kwiryn Siewierski, herbu Ogończyk, Siewierscy, (ur. 3 czerwca 1932 w Warszawie, zm. 20 listopada 2000 tamże^[1]) – polski pisarz, scenarzysta filmowy, wolnomularz.

W 1956 ukończył studia historyczne na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego^[1]. W tymże roku wraz z Leszkiem Szymańskim, Romanem Śliwonikiem i grupą młodych, aspirujących literatów, założył pismo Współczesność, będąc autorem jego tytułu.

Wieloletni redaktor i krytyk literacki dwutygodnika Nowe Książki. Znany przede wszystkim jako autor powieści kryminalnych (również pod pseudonimem George Quiryn) z dziedziny SF i horroru (powieści grozy) oraz popularnonaukowych opracowań dotyczących wolnomularstwa i polskiej tradycji ezoterycznej. Pierwszy w Polsce opracował monograficznie temat powieści kryminalnej jako gatunku literackiego i przystępnie podjął tematykę wolnomularstwa. Współautor scenariuszy filmowych (Brylanty pani Zuzy, Powrót wilczycy). Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 218-6-22/23)^[2].

Ojciec Wojciecha Kwiryna Siewierskiego (Voytek Siewierski), venture kapitalisty w Dolinie Krzemowej w Kalifornii i jednego z najwybitniejszych światowych ekspertów w dziedzinie telekomunikacji komórkowej^{[potrzebny przypis]}.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

• Spadkobiercy pani Zuzy (1971) – powieść
• Nie zabija się świętego Mikołaja (1972) – powieść
• Zaproszenie do podróży (1972) – opowiadanie (w serii "Ewa wzywa 07...")
• Dziewczyna, z którą nikt nie tańczy (1974) – opowiadania
• Pięć razy morderstwo (1976) – opowiadania
• Zaufajcie Drakuli (1979) – powieść [jako George Quiryn]
• Powieść kryminalna (1979) – monografia
• Nalewka na wilczych jagodach (1980) – powieść
• Tam gdzie diabeł ma młode (1981) – powieść
• Jestem niewinny (1981) – powieść
• Opowieść o duchach i gorejącym sercu (1983) – opowiadanie (w serii "Ewa wzywa 07...")
• Barliet i nieżywa służąca, czyli morderstwo po francusku (1984) – opowiadanie
• Kabała panny Barlove, czyli morderstwo po angielsku (1984) – opowiadanie
• Sprowadź mi męża, Barlow, czyli morderstwo po amerykańsku (1985) – opowiadanie
• Umarli nie składają zeznań, czyli morderstwo po polsku (1985) – opowiadanie
• Zbrodnia w «Słonecznym Klubie», czyli morderstwo po szwedzku (1985) – opowiadanie
• Sześć barw grozy (1985) – opowiadania
• Panią naszą upiory udusiły (1987) – powieść
• Przeraźliwy chłód – powieść niesamowita (1990)
• Choć nas potępiają umysły zacięte... Opowieść o masonach, obyczajach i pięknej Kasieńce (1990) – powieść
• Dzieci wdowy, czyli opowieści masońskie (1992) – praca popularnohistoryczna
• Maska szatana (1992) – powieść
• Wolnomularstwo a Konstytucja Trzeciego Maja (1997) – szkic popularnohistoryczny
• Legenda o Hiramie z Tyru, synu wdowy – uczniu egipskich mędrców, budowniczym świątyni (1999) – opowieść
• Łysa Góra (1999) – poemat
• Upadły Anioł z Podola – opowieść o Tadeuszu Grabiance (2001) – powieść historyczna
• Ilustrowana historia masonerii (2002).

Krytyka[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Barańczak, recenzując Zaufajcie Drakuli, zauważył m.in.: „Talent [literacki] jest akurat tą zaletą, której – tak się jakoś złożyło – George Quiryn nie posiada zupełnie”^[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Powieść milicyjna

Przypisy[edytuj | edytuj kod]