Jerzy Dreyza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Wojciech Dreyza
Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1932
Poznań

Data i miejsce śmierci

10 lipca 2012
Częstochowa

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Medal im. dr. Henryka Jordana

Jerzy Wojciech Dreyza (ur. 12 czerwca 1932 w Poznaniu, zm. 10 lipca 2012 w Częstochowie) – polski dziennikarz, ekonomista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec Jerzy Antoni Dreyza był uczestnikiem powstania wielkopolskiego w 1918 roku. Podczas II wojny światowej był lekarzem dywizjonu artylerii w 7. pac, a także naczelnym lekarzem Wojskowego Szpitala Polskiego Zakonu Kawalerów Maltańskich w Warszawie. Był uczestnikiem powstania warszawskiego[1][2][3]. Matka Maria z domu Jarocka[4]. Dzieciństwo Dreyzy przypadło na lata II wojny światowej. W czasie powstania warszawskiego wstąpił do drużyny harcerskiej na Mokotowie. Był to oddział pomocniczy, zajmujący się głównie zdobywaniem zaopatrzenia w żywność dla oddziałów i szpitali powstańczych w tym rejonie oraz łącznością. Do roku 1949 służył w harcerstwie[1][potrzebny przypis]. W roku 1952 ukończył Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Częstochowie, w którym zdał egzamin maturalny. Po maturze założył rodzinę: poślubił Anielę z domu Mikietta. Mają trójkę dzieci: Marię, Krystynę i Jerzego. Był absolwentem Studium Ekonomicznego. Tytuł magistra uzyskał kończąc studia na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego (zob. historia Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW).

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

  • Dreyza od roku 1957 związany był ze Stowarzyszeniem PAX. Zajmował stanowiska kierownicze oraz pełnił funkcję członka władz naczelnych.
  • Jako dziennikarz współpracował z redakcjami: "Słowa Powszechnego" na stanowisku kierownika oddziału redakcji, "Kierunków" oraz "WTK"[1]. Był także redaktorem naczelnym kwartalnika Towarzystwa Przyjaciół Dzieci "Kochajmy Dzieci". Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.
  • Był zastępcą dyrektora oraz pełnił funkcję głównego specjalisty do spraw ekonomicznych w zakładzie przemysłowym "Inco- Veritas". Członek Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego.
  • W latach 60. pełnił funkcję radnego Miejskiej Rady Narodowej w Częstochowie oraz radnego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach. Dreyza był także wiceprzewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w Częstochowie. W latach 80. został wiceprzewodniczącym Rady do spraw Rodziny przy wojewodzie częstochowskim. W latach 80. był współzałożycielem i członkiem zakładowej Solidarności. Od roku 1990 piastował urząd prezesa Oddziału w Częstochowie i był członkiem Rady Naczelnej Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego. Był uczestnikiem procesu prac nad kilkoma projektami ustaw reprywatyzacyjnych.
  • W latach 1992-97 był przewodniczącym Zarządu Miejskiego Civitas Christiana w Częstochowie oraz wiceprzewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego Stowarzyszenia Poszkodowanych Przez III Rzeszę. Przewodniczył również Komisji Weryfikacyjnej. W roku 1993 został szefem sztabu wyborczego Koalicji dla Rzeczypospolitej i kandydował do Sejmu RP. W 1995 przeszedł na emeryturę. Między rokiem 1995 a 2003 pełnił funkcję ławnika i przewodniczącego Rady Ławniczej Sądu Okręgowego w Częstochowie[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Who is Who w Polsce, wyd. Hübners, 2008.
  2. ↑ Szpital Maltański. [w:] Portal Szpitale Polowe 1944 [on-line]. Fundacja Warszawskie Szpitale Polowe. [dostęp 2017-01-29].
  3. ↑ Jerzy Antoni Dreyza. [w:] Powstańcze Biogramy [on-line]. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2017-01-29].
  4. ↑ Dreyer. [w:] Kopia strony kartoteki [on-line]. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 2017-02-01].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Dreyza&oldid=71772254”