Iwona Kuczyńska – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Data urodzenia | 22 lutego 1961 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 0 WTA, 1 ITF |
Najwyżej w rankingu | 64 (12 października 1987) |
Australian Open | 1R (1989) |
Roland Garros | 3R (1981) |
Wimbledon | 3R (1987, 1988) |
US Open | 2R (1987, 1988) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 1 WTA, 2 ITF |
Najwyżej w rankingu | 35 (16 stycznia 1989) |
Australian Open | 1R (1989) |
Roland Garros | 2R (1984, 1986, 1987) |
Wimbledon | 1R (1984–1987, 1989) |
US Open | 2R (1982, 1984) |
Iwona Kuczyńska (ur. 22 lutego 1961) – polska tenisistka, jedna z czołowych zawodniczek kraju, rakieta nr 64 na świecie (12 października 1987).
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Jako deblistka osiągnęła najwyższą pozycję 35. w rankingach światowych (w 1987). Jedyny turniej zawodowy, jaki wygrała, to również impreza deblowa.
Na French Open w 1981 roku pokonała Barbarę Jordan, a uległa Brytyjce Virginii Wade w trzeciej rundzie. Przez kolejne kilka lat większość jej startów kończyła się na eliminacjach (m.in. trzecia runda eliminacji do French Open 1986). Wygrała turniej rangi ITF w Bayonne. Zakwalifikowała się do French Open 1987, gdzie w drugiej rundzie trafiła na Niemkę Claudię Kohde-Kilsch, z którą przegrała w dwóch setach 2:6, 2:6. Inna Niemka, Sylvia Hanika, zablokowała jej drogę do dalszych rund Wimbledonu w tym samym roku już na trzeciej rundzie. W drugiej rundzie US Open uległa Pam Shriver. Podczas French Open 1988 już w pierwszej rundzie trafiła na Arantxę Sánchez Vicario, z którą przegrała 2:6, 0:6. W pierwszej rundzie Australian Open 1989 uległa Lisie O’Neill. W Miami przegrała z Kateriną Maleewą, a Berlinie z Nathalie Tauziat. W pierwszej rundzie w Eastbourne Polka trafiła na czołową zawodniczkę świata, Chris Evert. Podczas ostatniego w karierze występu singlowego w Limoges przegrała w pierwszej rundzie (1990).
Jej deblowymi partnerkami były m.in. Mima Jaušovec, Anne Minter, Julie Halard-Decugis, Martina Navrátilová i Ann Devries.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jest lesbijką[1].
Finały turniejów WTA
[edytuj | edytuj kod]Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
1971 – 1987 | |
Virginia Slims Circuit | |
Grand Prix Series | |
Colgate Series | |
1988 – 2008 | |
Kategoria I | |
Kategoria II | |
Kategoria III | |
Kategoria IV | |
Kategoria V |
Gra podwójna 3 (1-2)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 7 marca 1983 | Pittsburgh | Dywanowa (hala) | Trey Lewis | Candy Reynolds Paula Smith | 2:6, 2:6 |
Finalistka | 2. | 23 września 1984 | San Diego | Twarda | Terry Holladay | Betsy Nagelsen Paula Smith | 2:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 16 października 1988 | Filderstadt | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová | Raffaella Reggi Elna Reinach | 6:1, 6:4 |
Wygrane turnieje rangi ITF
[edytuj | edytuj kod]turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
[edytuj | edytuj kod]Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 19/01/1987 | Bajonna | ITF | 10 000 | dywanowa | Catherine Mothes | 2:6, 6:3, 6:4 |
Gra podwójna
[edytuj | edytuj kod]Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Partnerka | Finalistki | Wynik | |
1. | 21/07/1986 | Vaihingen | ITF | 10 000 | ziemna | Hana Fukarkova | Anneli Bjork Sarah Sullivan | 7:5, 6:0 |
2. | 26/03/1990 | Limoges | ITF | 25 000 | dywanowa | Anna Devries | Catherine Tanvier Sandrine Testud | 6:3, 3:6, 6:4 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wiemy, ile Radwańska płaci Navratilovej!, „Fakt” [dostęp 2014-10-12] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2015-01-12] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2015-01-12] (ang.).