Iva Majoli – Wikipedia, wolna encyklopedia

Iva Majoli

Państwo	Chorwacja
Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1977 Zagrzeb
Wzrost	175cm
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	1991
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	8 WTA, 2 ITF
Najwyżej w rankingu	4 (5 lutego 1996)
Australian Open	QF (1996)
Roland Garros	W (1997)
Wimbledon	QF (1997)
US Open	4R (1994)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	1 WTA, 0 ITF
Najwyżej w rankingu	24 (21 sierpnia 1995)
Australian Open	3R (1998)
Roland Garros	3R (1997, 2002, 2003)
Wimbledon	QF (2001)
US Open	QF (1997)
Multimedia w Wikimedia Commons

Iva Majoli, zamężna Marić (ur. 12 sierpnia 1977 w Zagrzebiu) – chorwacka tenisistka, występująca na światowych kortach od 1991 do 2004 roku, mistrzyni French Open 1997 w grze pojedynczej, półfinalistka Mistrzostw WTA 1996 w grze pojedynczej, klasyfikowana w rankingu WTA na 4. miejscu w grze pojedynczej (1996) i na 24. miejscu w grze podwójnej (1995), reprezentantka Chorwacji w Pucharze Federacji, Pucharze Hopmana i na letnich igrzyskach olimpijskich (1996, 2000). Tenisistka praworęczna z oburęcznym backhandem. Od 2012 kapitan reprezentacji Chorwacji w Pucharze Federacji.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

W ciągu kariery zawodowej (1991-2004) wygrała osiem turniejów w grze pojedynczej i jeden w deblu, legitymując się bilansem singlowym 316 wygranych – 225 przegranych meczów. W lutym 1996 osiągnęła pozycję nr 4 na liście rankingowej WTA, w sierpniu 1995 była klasyfikowana na pozycji nr 24 w grze podwójnej. Kilkakrotnie występowała w turnieju Masters, osiągając półfinał w 1996 i ćwierćfinał w 1997.

Jej największym sukcesem była wygrana French Open w 1997. Niepodziewanie pokonała w finale Szwajcarkę Martinę Hingis 6:4, 6:2, dla której była to jedyna porażka w turniejach wielkoszlemowych w sezonie. Miesiąc po sukcesie na kortach Rolanda Garrosa osiągnęła swój jedyny ćwierćfinał na Wimbledonie, w którym uległa Rosjance Annie Kurnikowej. Ćwierćfinały w turniejach wielkoszlemowych osiągnęła ponadto trzykrotnie na French Open (1995, 1996, 1998) i raz na Australian Open (1996). Na US Open dotarła najwyżej do IV rundy (1/8 finału) w 1994.

W latach 1994, 1997-2000, 2002 i 2004 była członkinią reprezentacji narodowej w Pucharze Federacji. Występowała także na igrzyskach olimpijskich w 1996 i 2000. Zdobyła dwie prestiżowe nagrody przyznawane przez stowarzyszenie tenisistek zawodowych WTA – dla najlepszej młodej zawodniczki sezonu w 1993 oraz za udany powrót do czołówki światowej w 2000.

Krótko po sukcesie wielkoszlemowym przestała osiągać dobre rezultaty. Z powodu kontuzji w 1998 wypadła po raz pierwszy od czterech lat z czołowej dwudziestki rankingu światowego, a rok później nawet z pierwszej setki. Podjęła próbę powrotu do czołówki światowej i rok 2000 zakończyła na miejscu 73, 2001 na miejscu 42, a 2002 na miejscu 32. Wkrótce jednak ponownie utraciła miejsce w czołowej setce i w listopadzie 2004 zakończyła karierę zawodniczą.

9 września 2006 roku została żoną biznesmena Stipe Maricia. 31 października 2006 urodziła swoją pierwszą córkę, Mię.

W 2007 roku wystąpiła w chorwackiej edycji Tańca z gwiazdami, w którym zajęła 6. miejsce. Partnerował jej Marko Herceg.

Pod koniec 2015 roku zdecydowała się powrócić do zawodowego tenisa. Wraz z Anastasiją Buchanko otrzymały dziką kartę do zawodów deblowych podczas turnieju w Moskwie^[1].

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	13 lutego 1994	Osaka	Dywanowa (hala)	Manuela Maleewa	1:6, 6:4, 5:7
Finalistka	2.	24 kwietnia 1994	Barcelona	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	0:6, 2:6
Finalistka	3.	30 października 1994	Essen	Dywanowa (hala)	Jana Novotná	2:6, 4:6
Finalistka	4.	26 lutego 1995	Barcelona	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	7:5, 0:6, 2:6
Zwyciężczyni	1.	8 października 1995	Zurych	Dywanowa (hala)	Mary Pierce	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	2.	15 października 1995	Filderstadt	Twarda (hala)	Gabriela Sabatini	6:4, 7:6
Zwyciężczyni	3.	4 lutego 1996	Tokio	Dywanowa (hala)	Arantxa Sánchez Vicario	6:4, 6:1
Finalistka	5.	18 lutego 1996	Paryż	Dywanowa (hala)	Julie Halard-Decugis	5:7, 6:7
Zwyciężczyni	4.	25 lutego 1996	Essen	Dywanowa (hala)	Jana Novotná	7:5, 1:6, 7:6
Finalistka	6.	6 października 1996	Lipsk	Dywanowa (hala)	Anke Huber	7:5, 3:6, 1:6
Zwyciężczyni	5.	23 lutego 1997	Hanower	Dywanowa (hala)	Jana Novotná	4:6, 7:6, 6:4
Zwyciężczyni	6.	4 maja 1997	Hamburg	Ceglana	Ruxandra Dragomir	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	7.	8 czerwca 1997	Paryż	Ceglana	Martina Hingis	6:4, 6:2
Finalistka	7.	12 listopada 2000	Kuala Lumpur	Twarda	Henrieta Nagyová	4:6, 2:6
Finalistka	8.	23 września 2001	Quebec	Dywanowa (hala)	Meghann Shaughnessy	1:6, 3:6
Zwyciężczyni	8.	21 kwietnia 2002	Charleston	Ceglana	Patty Schnyder	7:6(5), 6:4
Finalistka	9.	5 maja 2002	Bol	Ceglana	Åsa Svensson	3:6, 6:4, 1:6

Gra podwójna[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	30 kwietnia 1995	Linz	Dywanowa (hala)	Petra Schwarz	Meredith McGrath Nathalie Tauziat	1:6, 2:6
Finalistka	2.	26 lutego 1995	Barcelona	Ceglana	Mariaan de Swardt	Łarysa Sawczenko Arantxa Sánchez Vicario	5:7, 6:4, 5:7
Finalistka	3.	20 sierpnia 1995	Toronto	Twarda	Martina Hingis	Gabriela Sabatini Brenda Schultz-McCarthy	6:4, 0:6, 3:6
Finalistka	4.	4 maja 1997	Hamburg	Ceglana	Ruxandra Dragomir	Anke Huber Mary Pierce	6:2, 6:7, 2:6
Zwyciężczyni	1.	11 lutego 2001	Paryż	Dywanowa (hala)	Virginie Razzano	Kimberly Po-Messerli Nathalie Tauziat	6:3, 7:5

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2016-02-24]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2016-02-24]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2016-02-24]  (ang.).