Henryk Lesiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk Michał Lesiński (ur. 25 listopada 1923 roku w Gnieźnie, zm. 7 sierpnia 1994 w Szczecinie)[1] – polski historyk, profesor nauk humanistycznych, archiwista pomorzoznawca, mediewista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Gimnazjum i Liceum im. Bolesława Chrobrego w Gnieźnie, gdzie w 1948 zdał maturę[2] W 1952 ukończył studia na Wydziale Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1985 r. otrzymał tytuł naukowy profesora[3].

Pracownik naukowy szczecińskiego oddziału Zakładu Historii Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk oraz dyrektor Archiwum Państwowego w Szczecinie (1956–1969). Współzałożyciel Szczecińskiego Towarzystwa Naukowego (STN), w którym pełnił funkcję przewodniczącego Wydziału I (Nauk Humanistycznych). Redaktor i wydawca czasopisma „Szczecin” oraz periodyku „Przegląd Zachodniopomorski”. Prezes Polskiego Towarzystwa Historycznego Oddział w Szczecinie. Rektor Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w Szczecinie, a następnie Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Szczecinie. Członek Komisji Organizacyjnej Uniwersytetu Szczecińskiego (US)[1], a następnie dziekan Wydziału Humanistycznego tej uczelni oraz twórca i dyrektor Instytutu Historii US. Jednym z największych osiągnięć profesora było doprowadzenie do restauracji zamku von Ostenów w Płotach, gdzie ulokował filie szczecińskiego archiwum[4].

Na przełomie XX i XXI w. znalazł się na liście „Szczecinianie Stulecia”, utworzonej w wyniku plebiscytu Gazety Wyborczej (wyd. szczecińskie), Polskiego Radia Szczecin i TVP Szczecin. W książce przypominającej ich sylwetki (rozdział „Naprawdę wolny wśród studentów”) Zdzisław Chmielewski napisał m.in., że był[5]:

… faktycznym promotorem większości przedsięwzięć lokalnego środowiska humanistycznego. Przede wszystkim jednak zaangażował się w tworzenie od podstaw uczelni akademickiej w Szczecinie. Od 1984 r. kierował – z ramienia resortu szkolnictwa wyższego – tzw. zespołem studyjnym, przygotowującym wniosek o powołanie Uniwersytetu Szczecińskiego.

Uniwersytet rozpoczął działalność rok później[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Radosław Gaziński, Włodzimierz Stępiński. Henryk Lesiński – Gniezno, 25 listopada 1923 – Szczecin, 7 sierpnia 1944 roku. Uczony, Historyk, Organizator Życia Naukowego, Wydawca. Życie i Dzieło. „Przegląd Zachodniopomorski”, s. 133–142. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. ISSN 0552-4245. 
  2. ↑ Absolwenci. Stowarzyszenie Absolwentów I LO.[dostęp 2014-11-04]
  3. ↑ Prof. dr hab. Henryk MIchał Lesiński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2014-10-11].[martwy link]
  4. ↑ Elżbieta Tomczyńska. Henryk Lesiński – Uczony, Historyk, Organizator Życia Naukowego, Wydawca. „Życie i Dzieło”. „Bibliotekarz Zachodniopomorski”, s. 49–50. Szczecin: Książnica Pomorska. ISSN 0406-1576. 
  5. ↑ a b Zdzisław Chmielewski: Henryk Lesiński. Naprawdę wolny wśród studentów. W: Szczecinianie stulecia. Wyd. Piątek trzynastego, 2000, s. 78–79. ISBN 83-87735-63-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henryk_Lesiński&oldid=70184291”