French
DeutschHenryk FitzRoy – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Książę Richmond i Somerset | |
 | |
| Książę Richmond i Somerset | |
| Okres | od 1525 |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce urodzenia | 15 czerwca 1519 |
| Data i miejsce śmierci | 23 lipca 1536 |
| Przyczyna śmierci | zapalenie płuc lub gruźlica |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Rodzeństwo | przyrodnie: Maria I Tudor, Elżbieta I Tudor, Edward VI Tudor |
| Małżeństwo | Mary Howard |
| Odznaczenia | |
 | |
Henryk FitzRoy (ur. 15 czerwca 1519 w Blackmore, zm. 23 lipca 1536 w St. James’s Palace) – angielski arystokrata, książę Richmond i Somerset od 1525 r.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]
Matka Henryka, Elizabeth Blount, była dwórką królowej Anglii Katarzyny Aragońskiej, pierwszej żony Henryka VIII, od około 1510 r.[1]. Nawiązała romans z królem najprawdopodobniej przed 1518 r.[2]. Elizabeth 15 czerwca 1519 r. urodziła syna, który został oficjalnie uznany przez Henryka VIII ku rozgoryczeniu królowej, która przez 10 lat małżeństwa urodziła tylko jedno dziecko, które przeżyło dzieciństwo, Marię[3]. Henryk wychowywał się z dala od matki, a nadzór nad jego edukacją sprawował kardynał Wolsey, który był jego ojcem chrzestnym[3]. Otrzymał nazwisko nadawane angielskim nieślubnym synom królewskim: Fitzroy[4].
Elizabeth Blount wydano za mąż 3 miesiące po narodzinach Henryka[3] lub najpóźniej w czerwcu 1522[2] za Gilberta Tailboysa[4]. Małżonkowie osiedlili się w hrabstwie Lincolnshire i mieli troje dzieci[3].
Nadanie tytułów książęcych[edytuj | edytuj kod]
16 czerwca 1525 r. otrzymał tytuły hrabiego Nottingham i księcia Richmond i Somerset oraz został przewodniczącym Rady Północy[5]. Henryk wychowywał się w iście książęcych warunkach, otoczony szczególną opieką króla. Królowa była zaniepokojona wywyższeniem królewskiego bękarta, ponieważ obawiała się o przyszłość swojej córki[3]. Protestowała przeciwko zaszczytom nadanym Henrykowi, jednak bezskutecznie[3].
28 sierpnia 1525 r. Henryk przejął rezydencję w Yorkshire; jego świta była znacznie większa niż jego przyrodniej siostry, która wyjechała do zachodniej części Anglii[3].
Na dworze królewskim pojawiły się spekulacje, że za tymi wydarzeniami idzie chęć mianowania Henryka następcą tronu z uwagi na brak męskich potomków w małżeństwie Henryka VIII i Katarzyny Aragońskiej[3].
Ślub[edytuj | edytuj kod]
W 1528 r. podczas Wielkiej królewskiej sprawy doradcy króla wysunęli projekt małżeństwa Henryka z jego przyrodnią siostrą Marią, celem uniknięcia sporów o następstwo tronu[6]. Ślub dwójki dzieci Henryka VIII miał powstrzymać jego chęci do anulowania małżeństwa z Katarzyną Aragońską[6]. Pomysł ten popierał papież, który był skłonny udzielić dyspensy na ten ślub pod warunkiem pozostania Henryka VIII w związku z pierwszą żoną[6]. W 1533 r. król ogłosił unieważnienie swojego małżeństwa z Katarzyną i poślubił Annę Boleyn.
26 listopada 1533 r. Henryk Fitzroy poślubił Mary Howard, córkę Thomasa Howarda, 3. księcia Norfolk i Elizabeth Stafford, wnuczkę Edwarda Stafforda, straconego za zdradę w 1521 r. Inicjatorką tego małżeństwa była królowa Anna Boleyn, siostrzenica księcia Norfolk[2]. Ślub Mary Howard z królewskim bękartem miał być dowodem wdzięczności wobec wuja za okazywane jej wsparcie[2]. Dodatkowo Anna namówiła króla, aby zrezygnował z żądania wysokiego posagu[2]. Małżeństwo najprawdopodobniej nie zostało skonsumowane z powodu złego stanu zdrowia księcia[7].
Śmierć[edytuj | edytuj kod]
23 lipca 1536 17-letni książę zmarł na zapalenie płuc[5] lub gruźlicę[8]. W źródłach nie odnotowano żadnej reakcji Marii z powodu śmierci przyrodniego brata, choć ambasador cesarza Karola V stwierdził, iż "z punktu widzenia interesów królewny nieźle się stało"[3].
Norfolk rozkazał zanurzyć ciało księcia w ołowiu i przewieźć je krytym wozem w nieznane nam miejsce, ale jego słudzy włożyli ciało na wóz z sianem. Ozdobny grób Henryka znajduje się w kościele Św Michała Archanioła w Framlingham, w Suffolk.
Niewiele ponad rok po śmierć Henryka, trzecia żona króla, Jane Seymour, powiła mu długo oczekiwanego następcę, który po śmierci ojca w 1547 r. wstąpi na tron jako Edward VI.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Scandalous Facts About Bessie Blount, Henry VIII’s Uncrowned Queen [online], Factinate (ang.), Datę urodzenia Elizabeth Blount szacuje się na około 1498; w momencie przystąpienia do dworu królowej miała około 12 lat, więc miało to miejsce mniej więcej w 1510.
- ↑ a b c d e Eric Ives, Życie i śmierć Anny Boleyn, 2012, s. 17-18, 234, ISBN 978-83-89981-51-3.
- ↑ a b c d e f g h i Linda Porter, Maria Tudor. Pierwsza królowa, 2013, s. 17, 43, 140, 481, ISBN 978-83-89981-57-2.
- ↑ a b Antonia Fraser, Sześć żon Henryka VIII, 1996, s. 103, ISBN 83-7129-961-3.
- ↑ a b Helen Castor, Wilczyce. Angielskie królowe, 2015, s. 22, ISBN 978-83-89981-88-2.
- ↑ a b c Antonia Fraser, Sześć żon Henryka VIII, 1996, s. 178, ISBN 83-7129-961-3.
- ↑ Antonia Fraser, Sześć żon Henryka VIII, 1996, s. 41-42, ISBN 83-7129-961-3.
- ↑ Antonia Fraser, Sześć żon Henryka VIII, 1996, s. 295, ISBN 83-7129-961-3.
