Heizei – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cesarz Heizei (jap. 平城天皇 Heizei tennō lub Heijō tennō; 774-824) – 51. cesarz Japonii ery Heian^[1], według tradycyjnego porządku dziedziczenia^[2].

Przed wstąpieniem na tron nosił imię Ate (książę Ate (jap. 安殿 親王 Ate-shinnō). Był najstarszym synem cesarza Kammu i bratem cesarza Saga^[3].

Heizei panował w latach 806-809^[4].

Ze względu na zły stan zdrowia, który nie pozwalał mu na wypełnianie ceremonialnych obowiązków cesarskich, abdykował w 809 r. na korzyść swojego młodszego brata – księcia Kamino – znanego później jako cesarz Saga.

Poprawa stanu zdrowia sprawiła, że chciał ponownie uczestniczyć w rządzeniu państwem. Poparty przez członków rodu Fujiwara osiadł w Narze – dawnej stolicy, gdzie próbował uzyskać poparcie starych rodów niezadowolonych z przeniesienia stolicy do Heian-kyō. W 810 r. wydał dekret nakazujący przeniesienie stolicy z powrotem do Nary, czym naraził się na natychmiastową reakcję cesarza Saga. Po konflikcie zbrojnym z bratem wycofał się z życia politycznego i przyjął święcenia mnisze.

Mauzoleum cesarza Heizei znajduje się w Nara. Nazywa się ono Yamamomo-no misasagi^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Alexandrowicz, Jerzy and Jan Banzemer. (1902). Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vols. 31-32. Warszawa: Druk. Jezierski. OCLC 255159704
• Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 0-520-03460-0; ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
• Gadacz, Tadeusz and Bogusław Milerski. (2001). Religia: encyklopedia PWN, Vol. 5. Warszawa: Wydawn. Naukowe PWN. OCLC 123107300
• Kanert, Maciej, Starożytna Japonia, WUJ, Kraków 2006, ISBN 83-233-2152-3
• Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691