Asuka (okres) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Figurka Bodhisattwy z okresu Asuka

Asuka (jap. 飛鳥時代 Asuka-jidai) – okres w historii Japonii w latach 538–710. Wspólnie z okresem Kofun określany jest mianem okresu Yamato.

W okresie Asuka na terenie Japonii powstało 46 świątyń buddyjskich. Japończycy nauczyli się od imigrantów techniki wyrobu papieru, laki i farb olejnych. Naród japoński wykształcił własnych artystów i rzemieślników. Obok sztuk plastycznych dużą rolę w życiu kulturalnym dworu zaczęła odgrywać poezja (chińska i japońska).

Najważniejsze wydarzenia

[edytuj | edytuj kod]

Edykty cesarskie były napisane i sponsorowane przez szkoły konfucjańskie na dworze Yamato i stanowiły podstawy japońskiego systemu cesarskiego i rządzenia. Zgodnie z tymi reformami władcą nie był już – jak do tej pory – przywódca klanu, ale cesarz - tennō, który rządził z woli niebios i posiadał całkowitą władzę.

Zgodnie z tymi edyktami, Japonia od tej pory nie składała się z oddzielnych krain, ale z prowincji cesarskich, które były kierowane przez scentralizowany aparat administracyjny. Niektórzy dopiero od tego czasu datują powstanie Japonii.

Sztuka

[edytuj | edytuj kod]

Okres Asuka charakteryzował się gwałtownym rozwojem architektury i sztuki związanej z buddyzmem. Rozwój na szeroką skalę budownictwa sakralnego przyczynił się do importu nieznanych w Japonii technik plastycznych i kanonów estetycznych. Głównymi przykładami architektury tego okresu są świątynie Asuka-dera, Hōryū-ji i Shitennō-ji[1].

Sztuka późnego okresu Asuka wydzielana jest zazwyczaj jako osobna epoka, zwana Hakuhō[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 229. ISBN 83-85909-61-3.
  2. Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 251. ISBN 83-85909-61-3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]