Hannes Trinkl – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hannes Trinkl

Data i miejsce urodzenia	1 lutego 1968 Steyr
Klub	SC Hinterstoder
Pierwsze punkty w PŚ	7.12 1991, Val d’Isère (25. miejsce – zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	15.03 1993, Sierra Nevada (3. miejsce – zjazd)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	22.12 1993, Lech (supergigant)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria Igrzyska olimpijskie brąz Nagano 1998 Zjazd Mistrzostwa świata złoto St. Anton 2001 Zjazd Puchar Świata (Zjazd) 2. miejsce 1993/1994

Hannes Trinkl (ur. 1 lutego 1968 w Steyr) – austriacki narciarz alpejski, mistrz świata i brązowy medalista olimpijski.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata Hannes Trinkl wywalczył 7 grudnia 1991 roku w Val d’Isère, zajmując 25. miejsce w biegu zjazdowym. Na podium po raz pierwszy stanął 15 marca 1993 roku w Sierra Nevada, zajmując w zjeździe trzecie miejsce. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie jego rodak Armin Assinger i Daniel Mahrer ze Szwajcarii. Dziewięć miesięcy później, 22 grudnia 1993 roku w Lech odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu, wygrywając supergiganta. Łącznie Trinkl w ciągu całej kariery 25 razy stawał na podium, odnosząc przy tym jeszcze pięć zwycięstw, wszystkie w zjeździe: 29 grudnia 1993 roku w Bormio, 4 marca 1994 roku w Aspen, 4 grudnia 1999 roku w Lake Louise, 15 marca 2000 roku w Bormio i 2 marca 2002 roku w Kvitfjell. Najlepsze wyniki Austriak osiągał w sezonie 1993/1994, który ukończył na piątym miejscu w klasyfikacji generalnej i drugim w klasyfikacji zjazdu. Wśród zjazdowców lepszy okazał się tylko reprezentant Luksemburga Marc Girardelli, a trzeci był kolejny Austriak, Patrick Ortlieb. Trinkl był też czwarty w klasyfikacji zjazdu w sezonach 2000/2001 i 2001/2002 oraz piąty w sezonach 2001/2002 i 2002/2003.

W 1993 roku wystartował na mistrzostwach świata w Morioce, zajmując dwunaste miejsce w zjeździe. Rok później w tej samej konkurencji zajął szóste miejsce podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer, a na mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 1996 roku był dziewiąty. Pierwszy medal zdobył na igrzyskach olimpijskich w nagano, gdzie w swej koronnej konkurencji zajął trzecie miejsce. W zawodach tych lepsi okazali się jedynie Francuz Jean-Luc Crétier oraz Lasse Kjus z Norwegii. Największy sukces osiągnął jednak na mistrzostwach świata w St. Anton w 2001 roku, gdzie w zjeździe sięgnął po zwycięstwo. Wyprzedził tam bezpośrednio rodaka, Hermanna Maiera i Niemca Floriana Eckerta. Brał także udział w rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Sankt Moritz, jednak zajął dopiero 31. miejsce.

W lipcu 2004 roku ogłosił zakończenie kariery sportowej. W 1998 roku otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii^[1].

Po zakończeniu kariery był między innymi wiceprezydentem Austriackiej Federacji Narciarskiej. Od 2014 roku jest dyrektorem zawodów Pucharu Świata w konkurencjach szybkościowych. Trasa narciarska w Hinterstoder została nazwana jego imieniem - Hannes-Trinkl-Weltcupstrecke.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
6.	13 lutego	1994	Lillehammer	Zjazd	1:45,75	+0,47	Tommy Moe
DNF	17 lutego	1994	Lillehammer	Supergigant	1:32,53	-	Markus Wasmeier
3.	13 lutego	1998	Nagano	Zjazd	1:50,11	+0,52	Jean-Luc Crétier

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
12.	11 lutego	1993	Morioka	Zjazd	1:32,06	+1,62	Urs Lehmann
9.	17 lutego	1996	Sierra Nevada	Zjazd	2:00,17	+1,66	Patrick Ortlieb
1.	7 lutego	2001	St. Anton am Arlberg	Zjazd	1:38,74	–	–
31.	8 lutego	2003	Sankt Moritz	Zjazd	1:43,54	+3,39	Michael Walchhofer

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

• sezon 1991/1992: 93.
• sezon 1992/1993: 22.
• sezon 1993/1994: 5.
• sezon 1994/1995: 21.
• sezon 1995/1996: 38.
• sezon 1996/1997: 32.
• sezon 1997/1998: 20.
• sezon 1998/1999: 23.
• sezon 1999/2000: 13.
• sezon 2000/2001: 12.
• sezon 2001/2002: 17.
• sezon 2002/2003: 18.
• sezon 2003/2004: 33.

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

1. Lech – 22 grudnia 1993 (supergigant)
2. Bormio – 29 grudnia 1993 (zjazd)
3. Aspen – 4 marca 1994 (zjazd)
4. Lake Louise – 4 grudnia 1999 (zjazd)
5. Bormio – 15 marca 2000 (zjazd)
6. Kvitfjell – 2 marca 2002 (zjazd)

Pozostałe miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

1. Sierra Nevada – 15 marca 1993 (zjazd) – 3. miejsce
2. Kvitfjell – 20 marca 1993 (zjazd) – 3. miejsce
3. Chamonix – 29 stycznia 1994 (zjazd) – 3. miejsce
4. Whistler – 12 marca 1994 (zjazd) – 2. miejsce
5. Vail – 16 marca 1994 (zjazd) – 2. miejsce
6. Wengen – 20 stycznia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
7. Val d’Isère – 9 grudnia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
8. Vail – 12 marca 1997 (zjazd) – 3. miejsce
9. Wengen – 16 stycznia 1999 (zjazd) – 2. miejsce
10. Chamonix – 8 stycznia 2000 (zjazd) – 3. miejsce
11. Garmisch-Partenkirchen – 29 stycznia 2000 (zjazd) – 3. miejsce
12. Kitzbühel – 20 stycznia 2001 (zjazd) – 2. miejsce
13. Kvitfjell – 4 marca 2001 (supergigant) – 2. miejsce
14. Wengen – 12 stycznia 2001 (zjazd) – 2. miejsce
15. Kitzbühel – 19 stycznia 2002 (zjazd) – 3. miejsce
16. Altenmarkt-Zauchensee – 6 marca 2002 (zjazd) – 3. miejsce
17. Lake Louise – 30 listopada 2002 (zjazd) – 2. miejsce
18. Beaver Creek – 8 grudnia 2002 (supergigant) – 3. miejsce
19. Bormio – 29 grudnia 2002 (zjazd) – 3. miejsce

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-20)]. (ang.)
• Profil na Alpine Ski Database (ang.)