Franz Heinzer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Franz Heinzer
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia 1962
Schwyz

Klub

SC Schwyz

Wzrost

181 cm

Pierwsze punkty w PŚ

17.01 1981, Kitzbühel (8. miejsce - zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

6.03 1981, Aspen
(3. miejsce - zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Mistrzostwa świata
złoto Saalbach 1991 Zjazd
Puchar Świata
3. miejsce
1992/1993
Puchar Świata (Zjazd)
Mała Kryształowa Kula
1990/1991
Mała Kryształowa Kula
1991/1992
Mała Kryształowa Kula
1992/1993
3. miejsce
1986/1987
3. miejsce
1987/1988
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
1990/1991
3. miejsce
1992/1993
Puchar Świata (Kombinacja)
2. miejsce
1984/1985

Franz Heinzer (ur. 11 kwietnia 1962 w Schwyz) – szwajcarski narciarz alpejski, mistrz świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W zawodach Pucharu Świata pierwsze punkty wywalczył 17 stycznia 1981 roku w Kitzbühel, gdzie zajął ósme miejsce w zjeździe. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 6 marca 1981 roku w Aspen, kończąc rywalizację w tej konkurencji na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Austriak Harti Weirather i Kanadyjczyk Steve Podborski. Łącznie 45 razy zajmował miejsca na podium zawodów PŚ, odnosząc przy tym 17 zwycięstw: 19 grudnia 1982 roku w Val Gardena i 10 grudnia 1983 roku w Val d’Isère był najlepszy w kombinacji, a 9 grudnia 1983 roku w Val d’Isère, 22 lutego 1986 roku w Åre, 4 stycznia 1987 roku w Laax, 11 marca 1988 roku w Beaver Creek, 14 grudnia 1990 roku w Val Gardena, 12 stycznia 1991 roku w Kitzbühel, 8 marca 1991 roku w Aspen, 16 marca 1991 roku w Lake Louise, 14 grudnia 1991 roku w Val Gardena, 17 i 18 stycznia 1992 roku w Kitzbühel, 25 stycznia 1992 roku w Wengen, 10 stycznia 1993 roku w Garmisch-Partenkirchen, 16 stycznia w St. Anton am Arlberg i 23 stycznia 1993 roku w Veysonnaz triumfował w zjeździe.

Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1992/1993, kiedy zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, ulegając tylko Marcowi Girardellemu z Luksemburga i Kjetilowi André Aamodtowi z Norwegii. Był też wtedy najlepszy w klasyfikacji zjazdu i trzeci w klasyfikacji supergiganta. W klasyfikacji zjazdu zdobył też Małe Kryształowe Kule w sezonach 1990/1991 i 1991/1992, a w sezonach 1986/1987 i 1987/1988 był trzeci. Ponadto w sezonie 1990/1991 zwyciężył w klasyfikacji supergiganta, a w sezonie 1984/1985 był drugi w klasyfikacji kombinacji.

W 1982 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Schladming, gdzie zajął czwarte miejsce w zjeździe. Walkę o brązowy medal przegrał tam z Austriakiem Erwinem Reschem o 0,23 sekundy. Wynik ten powtórzył na mistrzostwach świata w Bormio w 1985 roku i mistrzostwach świata w Crans-Montana dwa lata później, gdzie w walce o podium lepsi okazali się odpowiednio Doug Lewis z USA (o 0,63 s) i kolejny Szwajcar, Karl Alpiger (o 0,14 s). Następnie w swoim jedynym starcie podczas mistrzostw świata w Vail w 1989 roku wywalczył 11. miejsce w supergigancie. Największy sukces osiągnął na mistrzostwach świata w Saalbach dwa lata później, gdzie zwyciężył w zjeździe. Wyprzedził tam Włocha Petera Runggaldiera i swego rodaka, Daniela Mahrera. Był też dziesiąty w tej samej konkurencji na rozgrywanych w 1993 roku mistrzostwach świata w Morioce.

Na igrzyskach olimpijskich w Calgary w 1988 roku zajął 15. miejsce w supergigancie i 17. miejsce w zjeździe. Najlepszy wynik olimpijski osiągnął podczas igrzysk w Albertville w 1992 roku, kończąc bieg zjazdowy na szóstej pozycji. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer dwa lata później, jednak nie ukończył rywalizacji w zjeździe.

W 1994 roku zakończył karierę.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
17. 15 lutego 1988 Kanada Calgary Zjazd 1:59,63 +3,73 Szwajcaria Pirmin Zurbriggen
15. 21 lutego 1988 Kanada Calgary Supergigant 1:39,66 +3,66 Francja Franck Piccard
6. 9 lutego 1992 Francja Albertville Zjazd 1:50,37 +1,02 Austria Patrick Ortlieb
DNF 16 lutego 1992 Francja Albertville Supergigant 1:13,04 - Norwegia Kjetil André Aamodt
DNF 13 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Zjazd 1:45,75 - Stany Zjednoczone Tommy Moe

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
4. 6 lutego 1982 Austria Schladming Zjazd 1:55,10 +0,86 Austria Harti Weirather
4. 3 lutego 1985 Włochy Bormio Zjazd 2:06,68 +0,77 Szwajcaria Pirmin Zurbriggen
4. 31 stycznia 1987 Szwajcaria Crans-Montana Zjazd 2:07,80 +0,54 Szwajcaria Peter Müller
11. 8 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Supergigant 1:38,81 +1,40 Szwajcaria Martin Hangl
10. 23 stycznia 1991 Austria Saalbach Supergigant 1:26,73 +2,69 Austria Stephan Eberharter
1. 27 stycznia 1991 Austria Saalbach Zjazd 1:54,91 - -
10. 11 lutego 1993 Japonia Morioka Zjazd 1:32,06 +1,45 Szwajcaria Urs Lehmann

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Włochy Val Gardena19 grudnia 1982 (kombinacja)
  2. Francja Val d’Isère9 grudnia 1983 (zjazd)
  3. Francja Val d’Isère10 grudnia 1983 (kombinacja)
  4. Szwecja Åre22 lutego 1986 (zjazd)
  5. Szwajcaria Laax4 stycznia 1987 (zjazd)
  6. Stany Zjednoczone Beaver Creek11 marca 1988 (zjazd)
  7. Włochy Val Gardena14 grudnia 1990 (zjazd)
  8. Austria Kitzbühel12 stycznia 1991 (zjazd)
  9. Stany Zjednoczone Aspen8 marca 1991 (zjazd)
  10. Kanada Lake Louise16 marca 1991 (zjazd)
  11. Włochy Val Gardena14 grudnia 1991 (zjazd)
  12. Austria Kitzbühel17 stycznia 1992 (zjazd)
  13. Austria Kitzbühel18 stycznia 1992 (zjazd)
  14. Szwajcaria Wengen25 stycznia 1992 (zjazd)
  15. Niemcy Garmisch-Partenkirchen10 stycznia 1993 (zjazd)
  16. Austria St. Anton am Arlberg16 stycznia 1993 (zjazd)
  17. Szwajcaria Veysonnaz23 stycznia 1993 (zjazd)
  • 17 zwycięstw (15 zjazdów i 2 kombinacje)

Pozostałe miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

  1. Stany Zjednoczone Aspen6 marca 1981 (zjazd) – 3. miejsce
  2. Austria Kitzbühel11 stycznia 1985 (zjazd) – 2. miejsce
  3. Francja Puy-Saint-Vincent/Austria Kitzbühel11 stycznia 1985 (kombinacja) – 2. miejsce
  4. Austria Kitzbühel13 stycznia 1985 (kombinacja) – 2. miejsce
  5. Szwajcaria Wengen19 stycznia 1985 (zjazd) – 2. miejsce
  6. Garmisch-Partenkirchen27 stycznia 1985 (kombinacja) – 3. miejsce
  7. Argentyna Las Leñas15 sierpnia 1986 (zjazd) – 3. miejsce
  8. Argentyna Las Leñas16 sierpnia 1986 (zjazd) – 3. miejsce
  9. Szwajcaria Wengen17 stycznia 1987 (zjazd) – 3. miejsce
  10. Kanada Calgary14 marca 1987 (zjazd) – 2. miejsce
  11. Szwajcaria Leukerbad24 stycznia 1988 (zjazd) – 2. miejsce
  12. Austria Schladming29 stycznia 1988 (zjazd) – 2. miejsce
  13. Szwecja Åre20 marca 1988 (zjazd) – 3. miejsce
  14. Włochy Val Gardena16 grudnia 1989 (zjazd) – 2. miejsce
  15. Francja Val d’Isère29 stycznia 1990 (zjazd) – 3. miejsce
  16. Włochy Cortina d’Ampezzo4 lutego 1990 (zjazd) – 2. miejsce
  17. Szwecja Åre15 marca 1990 (zjazd) – 2. miejsce
  18. Francja Valloire2 grudnia 1990 (supergigant) – 2. miejsce
  19. Francja Val d’Isère8 grudnia 1990 (zjazd) – 2. miejsce
  20. Niemcy Garmisch-Partenkirchen6 stycznia 1991 (supergigant) – 2. miejsce
  21. Kanada Lake Louise15 marca 1991 (zjazd) – 2. miejsce
  22. Francja Val d’Isère7 grudnia 1991 (zjazd) – 3. miejsce
  23. Francja Megève1 grudnia 1992 (supergigant) – 3. miejsce
  24. Francja Val d’Isère5 grudnia 1992 (supergigant) – 2. miejsce
  25. Niemcy Garmisch-Partenkirchen11 stycznia 1993 (zjazd) – 3. miejsce
  26. Kanada Whistler27 lutego 1993 (zjazd) – 3. miejsce
  27. Kanada Whistler28 lutego 1993 (supergigant) – 2. miejsce
  28. Szwecja Åre26 marca 1993 (supergigant) – 3. miejsce

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]