Guy Verhofstadt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Guy Verhofstadt
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Guy Maurice Marie Louise Verhofstadt

Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia 1953
Dendermonde

Premier Belgii
Okres

od 12 lipca 1999
do 20 marca 2008

Przynależność polityczna

Open VLD

Poprzednik

Jean-Luc Dehaene

Następca

Yves Leterme

Przewodniczący Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy
Okres

od 2009
do 2019

Przynależność polityczna

Open VLD

Poprzednik

Graham Watson

podpis
Odznaczenia
Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia) Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.) Krzyż Wielki Orderu Zasługi RP
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Guy Maurice Marie Louise Verhofstadt (wym. ⓘ[ˈɣi: vəɾˈɦɔfstɑt]; ur. 11 kwietnia 1953 w Dendermonde) – belgijski i flamandzki polityk, deputowany krajowy, wicepremier i minister, premier Belgii w latach 1999–2008, poseł do Parlamentu Europejskiego VII, VIII i IX kadencji, przewodniczący frakcji ALDE w latach 2009–2019.

Brat belgijskiego teoretyka liberalizmu Dirka Verhofstadta. Deklaruje się jako zwolennik koncepcji powołania Stanów Zjednoczonych Europy, co przedstawił w opublikowanej w 2005 książce Verenigde Staten van Europa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i działalność polityczna do 1999[edytuj | edytuj kod]

Studiował prawo na Uniwersytecie Gandawskim[1]. W latach 1972–1974 sprawował funkcję przewodniczącego studenckiej organizacji Liberaal Vlaams Studentenverbond. Wkrótce został sekretarzem Willy’ego De Clercqa, przewodniczącego flamandzkich liberałów (PVV). W latach 1977–1983 był radnym Gandawy[2].

W 1982 objął stanowisko przewodniczącego tego ugrupowania, kierował nim do 1985[3]. W 1985 został wybrany w skład Izby Reprezentantów, w której zasiadał do 1995. Następnie cztery lata wykonywał mandat senatora[2].

Również w 1985 został powołany w skład rządu Wilfrieda Martensa. W dwóch kolejnych gabinetach tego premiera do 1988 zajmował stanowiska wicepremiera oraz ministra budżetu, polityki naukowej i planowania[4][5]. W 1989 ponownie stanął na czele PVV[3]. W 1992 na bazie tej formacji utworzył partię pod nazwą Flamandzcy Liberałowie i Demokraci (VLD), do której dołączyli również liczni politycy z innych ugrupowań. Kierował nią do 1995 i ponownie w latach 1997–1999[3].

Premier Belgii[edytuj | edytuj kod]

W wyborach parlamentarnych w 1999 partia VLD została największą frakcją w parlamencie. Guy Verhofstadt ponownie został wówczas członkiem Senatu (mandat utrzymywał w 2003 i 2007)[2]. W 1999 sformował koalicję rządową z udziałem flamandzkich liberałów, ugrupowań ekologicznych oraz bloku liberalnych i centrowych partii walońskich. 12 lipca 1999 został mianowany premierem Belgii. Stanął na czele pierwszego od 1958 gabinetu, w którym nie znaleźli się członkowie chrześcijańskiej demokracji oraz pierwszym premierem rządu z działaczami partii zielonych w Belgii. W 2003 opowiedział się przeciwko inwazji na Irak.

Po wyborach w 2003 stworzył 12 lipca 2003 swój drugi rząd z udziałem liberałów i socjalistów. We flamandzkich wyborach regionalnych z 13 lipca 2004 jego ugrupowanie straciło część wyborców, zajmując trzecie miejsce we Flandrii. W 2004 był wymieniany jako jeden z pretendentów na przewodniczącego Komisji Europejskiej, jednak jego kandydatura została zablokowana przez rządy Wielkiej Brytanii i Włoch.

W wyborach krajowych z 10 czerwca 2007 Flamandzcy Liberałowie i Demokraci zdobyli 18 miejsc w 150-osobowej Izbie Reprezentantów, tworząc czwarty co do wielkości klub poselski. Misję utworzenia nowego rządu otrzymał chadek Yves Leterme, zrezygnował z niej 1 grudnia 2007 z uwagi na brak porozumienia. W tej sytuacji król Albert II na początku grudnia powierzył zadanie powołania tymczasowego gabinetu dotychczasowemu premierowi. 21 grudnia 2007 trzeci rząd Guya Verhofstadta został oficjalnie zaprzysiężony[6]. 23 grudnia tego samego roku parlament stosunkiem głosów 97 za i 46 przeciw udzielił mu wotum zaufania. Mandat został udzielony na czas do 23 marca 2008, kiedy to premierem miał zostać Yves Leterme. Głównym zadaniem rządu stało się uchwalenie budżetu i stabilizacja sceny politycznej po najdłuższym w historii kraju, trwającym 196 dni, procesie formowania gabinetu[7].

18 marca 2008 pięć partii belgijskich zawarło nowe porozumienie koalicyjne. 20 marca tego samego roku Yves Leterme z Chrześcijańskich Demokratów i Flamandów, stanął na czele nowego gabinetu[8].

Działalność od 2008[edytuj | edytuj kod]

W 2009 został wybrany do Parlamentu Europejskiego VII kadencji. 30 czerwca 2009 powołano go na funkcję przewodniczącego grupy Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy[9]. W PE zasiadł także w Komisji Spraw Konstytucyjnych[10]. W 2014 uzyskał europarlamentarną reelekcję. W wyborach tych był kandydatem europejskich liberałów na urząd przewodniczącego Komisji Europejskiej[11]. Pozostał przewodniczącym frakcji ALDE również w VIII kadencji PE.

W listopadzie 2017 określił uczestników Marszu Niepodległości mianem faszystów, neonazistów i białych suprematystów[12], co spotkało się z krytyką różnych polskich środowisk i zapowiedzią pozwów przeciwko politykowi[13][14].

W wyborach w 2019 ponownie uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego[15].

Skład rządów[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy rząd (1999–2003)[edytuj | edytuj kod]

Drugi rząd (2003–2007)[edytuj | edytuj kod]

Skład do 18 lipca 2004
Skład od 18 lipca 2004

Rząd przejściowy (2007–2008)[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Guy Verhofstadt Leader of ALDE Group, president ALDE Bureau. alde.eu. [dostęp 2017-09-25]. (ang.).
  2. ↑ a b c Guy Verhofstadt. senate.be. [dostęp 2021-10-25]. (niderl.).
  3. ↑ a b c Leaders of Belgium. zarate.eu. [dostęp 2021-10-25]. (ang.).
  4. ↑ Gouvernement Wilfried Martens VI. crisp.be. [dostęp 2020-09-05]. (fr.).
  5. ↑ Gouvernement Wilfried Martens VII. crisp.be. [dostęp 2020-09-05]. (fr.).
  6. ↑ Belgium Finally Gets a Government. time.come, 21 grudnia 2007. [dostęp 2017-09-25]. (ang.).
  7. ↑ Belgium’s Interim Government Wins Parliamentary Confidence Vote. bloomberg.com, 23 grudnia 2007. [dostęp 2017-09-25]. (ang.).
  8. ↑ After Nine Months of Crisis: Belgian Lawmakers Reach Deal to Form Government. spiegel.de, 18 marca 2008. [dostęp 2017-09-25]. (ang.).
  9. ↑ Guy Verhofstadt elected unopposed as new ALDE group leader. eumonitor.net, 30 czerwca 2009. [dostęp 2017-09-25]. (ang.).
  10. ↑ a b Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2017-09-25].
  11. ↑ Agreement between Olli Rehn & Guy Verhofstadt – statement by ALDE Party President. aldeparty.eu, 20 stycznia 2014. [dostęp 2017-09-25]. (ang.).
  12. ↑ Poland slams ‘neo-Nazi’ march claim. yahoo.com, 17 listopada 2017. [dostęp 2017-11-20].
  13. ↑ Marsz Niepodległości pozwie Verhofstadta. rp.pl, 15 listopada 2017. [dostęp 2017-11-20].
  14. ↑ Guy Verhofstadt będzie musiał przeprosić Polaków na forum PE?. wmeritum.pl, 20 listopada 2017. [dostęp 2017-11-20].
  15. ↑ Européennes 2019: voici les 21 eurodéputés belges. rtbf.be, 27 maja 2019. [dostęp 2019-05-30]. (fr.).
  16. ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 20 lutego 1986. [dostęp 2017-09-24]. (wł.).
  17. ↑ Cetăţeni români şi străini decoraţi cu Ordinul Naţional „Steaua României”. presidency.ro. [dostęp 2017-09-24]. (rum.).
  18. ↑ M.P. z 2005 r. nr 9, poz. 162.
Premierzy Belgii
Szefowie gabinetu
(1831–1918)
Premierzy
(od 1918)

Chorągiew rządu belgijskiego

Przewodniczący Rady Europejskiej
Przewodniczący z urzędu
Stali przewodniczący

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Guy_Verhofstadt&oldid=73530462”