Georg von Küchler – Wikipedia, wolna encyklopedia

Georg von Küchler
Ilustracja
Georg von Küchler podczas procesów norymberskich, między 1947 a 1948 rokiem
feldmarszałek feldmarszałek
Data i miejsce urodzenia

30 maja 1881
Schloss Philippsruhe, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

25 maja 1968
Garmisch-Partenkirchen, RFN

Przebieg służby
Lata służby

1900−1944

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Reichswehra
Wehrmacht

Formacja

Reichsheer
Heer

Stanowiska

dowódca:
3 Armii
18 Armii
Grupy Armii „Północ”

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa:

podpis
Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939

Georg von Küchler (ur. 30 maja 1881 roku w Schloss Philippsruhe niedaleko Hanau, Cesarstwo Niemieckie, zm. 25 maja 1968 roku w Garmisch-Partenkirchen, RFN) – niemiecki wojskowy, feldmarszałek, dowódca 3 i 18 Armii, Grupy Armii „Północ” oraz oblężenia Leningradu, zbrodniarz wojenny skazany w procesach norymberskich na dwadzieścia lat więzienia. Weteran I i II wojny światowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1939 roku uczestniczył w agresji na Polskę jako dowódca 3 Armii, nacierającej z Prus Wschodnich w kierunku Grudziądza. Następnie 3 Armia została skierowana na odcinek w rejonie Mławy. Po przekroczeniu rzek Bug i Narew manewrem oskrzydlającym Warszawę, jego armia spotkała się na wschód od miasta z 10 Armią gen. von Reichenaua.

W maju 1940 roku dowodził niemiecką 18 Armią w walkach w Holandii i Belgii. Armia Küchlera po pokonaniu Belgów i zajęciu Antwerpii przesunęła się do Francji. Ten etap wojny zakończyła we francuskim Pas-de-Calais, okrążając Dunkierkę. Po kampanii von Küchler otrzymał awans na stopień generała pułkownika.

Następnie został kolejnym po feldmarszałku von Leebie dowódcą Grupy Armii Północ w czasie inwazji na ZSRR. Pomimo masowych bombardowań i długotrwałej blokady Leningradu nie potrafił zdobyć miasta aż do stycznia 1944 roku, kiedy to okrążenie zostało przełamane przez Armię Czerwoną. 30 czerwca 1942 roku otrzymał kolejny awans na stopień feldmarszałka.

Po wojnie von Küchler został aresztowany przez władze amerykańskie i w 1948 roku stanął przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze. Oskarżono go o popełnienie zbrodni wojennych, jako dowodzącego 18 Armią i Grupą Armii Północ podczas agresji III Rzeszy na ZSRR. W październiku 1948 roku został skazany na 20 lat pozbawienia wolności za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości - m.in. poruszano wątek odpowiedzialności von Küchlera za rozstrzelanie 38 Polaków, obrońców Poczty Polskiej w Gdańsku, przez Brygadę Eberhardta (wchodzącą w skład 3 Armii), nacierającej w rejonie Westerplatte i Gdańska (3 Armia objęła później, do października 1939 władzę wykonawczą w tym mieście ponosząc odpowiedzialność za represje w stosunku do Polaków). Po trzech latach wyrok obniżono do 12 lat pozbawienia wolności. W lutym 1952 roku ze względu na wiek i stan zdrowia został zwolniony. Zmarł w Garmisch-Partenkirchen w 1968 roku.

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • John McCannon: Generalfeldmarschall Georg von Küchler; in: Gerd R. Ueberschär (Hrsg.): Hitlers militärische Elite Bd. 1, Primus Verlag, Darmstadt 1998, ISBN 3-89678-083-2, Seite 138-145
  • Gerhard Hirschfeld, Tobias Jersak (Hrsg.): Karrieren im Nationalsozialismus: Funktionseliten zwischen Mitwirkung und Distanz, Campus Verlag, Frankfurt/Main ; New York 2004, ISBN 3-593-37156-1