Gabrielius Landsbergis – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gabrielius Landsbergis
	; Gabrielius Landsbergis (2021)
Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1982 ; Wilno
	Przewodniczący Związku Ojczyzny
Okres	od 25 kwietnia 2015
Przynależność polityczna	Związek Ojczyzny – Litewscy Chrześcijańscy Demokraci
Poprzednik	Andrius Kubilius
	Minister spraw zagranicznych Litwy
Okres	od 11 grudnia 2020
Przynależność polityczna	Związek Ojczyzny – Litewscy Chrześcijańscy Demokraci
Poprzednik	Linas Linkevičius
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gabrielius Landsbergis (ur. 7 stycznia 1982 w Wilnie^[1]) – litewski polityk i urzędnik państwowy, deputowany do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji (2014–2016), poseł na Sejm Republiki Litewskiej (od 2016), od 2015 przewodniczący Związku Ojczyzny, od 2020 minister spraw zagranicznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Rodzina, wykształcenie i działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z zasłużonej dla Litwy rodziny Landsbergisów. Jest prawnukiem architekta Vytautasa Landsbergisa-Žemkalnisa, wnukiem polityka Vytautasa Landsbergisa i synem pisarza Vytautasa V. Landsbergisa^[2].

Ukończył szkołę średnią nr 18 na Antokolu w Wilnie^[3]. W 2003 na Uniwersytecie Wileńskim uzyskał licencjat z historii, a w 2005 magisterium ze stosunków międzynarodowych. Pracę zawodową rozpoczął w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Republiki Litewskiej. W latach 2007–2011 pracował na stanowisku III sekretarza w litewskiej ambasadzie w Belgii i Luksemburgu. Po powrocie do kraju zaczął pracę w Kancelarii Rządu Litwy na stanowisku naczelnika wydziału ds. regionów^[4].

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Związku Ojczyzny^[1]. W wyborach w 2014 z ramienia konserwatystów uzyskał mandat eurodeputowanego VIII kadencji^[5]. W PE był członkiem frakcji chadeckiej, Komisji Handlu Międzynarodowego oraz Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony^[6].

W kwietniu 2015 został przewodniczącym konserwatystów, pokonując w drugiej turze partyjnych wyborów Irenę Degutienė. Zastąpił na tej funkcji Andriusa Kubiliusa^[7]. W maju 2016 złożył mandat europosła^[6] w związku z kampanią przed wyborami parlamentarnymi na Litwie, w których w tym samym roku uzyskał mandat posła na Sejm^[8]. Jego ugrupowanie pozostało w opozycji do powołanego wówczas gabinetu Sauliusa Skvernelisa.

W wyborach w 2020 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję^[9]. Wybory te zakończyły się zwycięstwem konserwatystów^[10], którzy uzyskali w Sejmie 50 mandatów. Wkrótce po zakończeniu drugiej tury wyborów Gabrielius Landsbergis wraz z liderami dwóch partii liberalnych (LRLS i LP) ogłosił rozpoczęcie rozmów koalicyjnych w celu powołania nowego gabinetu z Ingridą Šimonytė na czele^[10]^[11]. Rząd ten został zaprzysiężony 11 grudnia 2020, a lider Związku Ojczyzny objął w nim stanowisko ministra spraw zagranicznych^[12].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Gabrielius Landsbergis jest żonaty z Austėją Landsbergienė, właścicielką sieci prywatnych przedszkoli i szkół. Mają czworo dzieci^[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Księcia Jarosława Mądrego III klasy (2022)^[13]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Sylwetka kandydata do Parlamentu Europejskiego na stronie Głównej Komisji Wyborczej. [dostęp 2014-06-02]. (lit.).
↑ Tomasz Otocki: Gabrielius Landsbergis – przyszły premier Litwy?. przegladbaltycki.pl, 23 października 2016. [dostęp 2020-12-14].
↑ ^a ^b Sylwetka kandydata do Sejmu Republiki Litewskiej na stronie Głównej Komisji Wyborczej. [dostęp 2020-12-14]. (lit.).
↑ Seimas (2020–2024): Seimo nariai: Gabrielius Landsbergis. lrs.lt. [dostęp 2020-12-14]. (lit.).
↑ Europos Parlamento rinkimai: konservatoriai ir liberalai švenčia. alfa.lt, 26 maja 2014. [dostęp 2014-06-02]. (lit.).
↑ ^a ^b Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2020-12-14].
↑ Gabrielius Landsbergis wybrany na lidera konserwatystów. zw.lt, 26 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-27].
↑ Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2016. [dostęp 2016-10-10]. (lit.).
↑ Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2020. [dostęp 2020-10-13]. (lit.).
↑ ^a ^b Dominik Wilczewski: Wybory na Litwie: będzie centroprawicowy rząd. przegladbaltycki.pl, 26 października 2020. [dostęp 2020-12-11].
↑ Konservatoriai ir liberalų partijos paskelbė bendrą deklaraciją, Vyriausybės vadove skelbia matantys Šimonytę. lrt.lt, 26 października 2020. [dostęp 2020-12-11]. (lit.).
↑ Lietuva turi naują Vyriausybę – Seimas pritarė programai, prisiekė ministrai. lrt.lt, 11 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-11]. (lit.).
↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).

[bio-1] Sylwetka kandydata do Parlamentu Europejskiego na stronie Głównej Komisji Wyborczej. [dostęp 2014-06-02]. (lit.).

[2] Tomasz Otocki: Gabrielius Landsbergis – przyszły premier Litwy?. przegladbaltycki.pl, 23 października 2016. [dostęp 2020-12-14].

[:0-3] Sylwetka kandydata do Sejmu Republiki Litewskiej na stronie Głównej Komisji Wyborczej. [dostęp 2020-12-14]. (lit.).

[4] Seimas (2020–2024): Seimo nariai: Gabrielius Landsbergis. lrs.lt. [dostęp 2020-12-14]. (lit.).

[5] Europos Parlamento rinkimai: konservatoriai ir liberalai švenčia. alfa.lt, 26 maja 2014. [dostęp 2014-06-02]. (lit.).

[pe-6] Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2020-12-14].

[7] Gabrielius Landsbergis wybrany na lidera konserwatystów. zw.lt, 26 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-27].

[8] Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2016. [dostęp 2016-10-10]. (lit.).

[9] Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2020. [dostęp 2020-10-13]. (lit.).

[pb-10] Dominik Wilczewski: Wybory na Litwie: będzie centroprawicowy rząd. przegladbaltycki.pl, 26 października 2020. [dostęp 2020-12-11].

[11] Konservatoriai ir liberalų partijos paskelbė bendrą deklaraciją, Vyriausybės vadove skelbia matantys Šimonytę. lrt.lt, 26 października 2020. [dostęp 2020-12-11]. (lit.).

[12] Lietuva turi naują Vyriausybę – Seimas pritarė programai, prisiekė ministrai. lrt.lt, 11 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-11]. (lit.).

[13] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]