Gabriela Puzynina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gabriela Puzynina
G.G, Gabirela P, Gint.Gabriela
Imię i nazwisko	Albina Gabriela Puzynina z Güntherów
Data i miejsce urodzenia	24 września 1815 ; Wilno
Data i miejsce śmierci	16 sierpnia 1869 ; Horodziłowo
Narodowość	polska
Język	polski
Dziedzina sztuki	poezja, pamiętniki publicystyka
	Ważne dzieła
	Moja pamięć; W Wilnie i w dworach litewskich ; Małe a prawdziwe opowiadania;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Albina Gabriela Puzynina (ur. 24 września 1815 w Wilnie, zm. 16 sierpnia 1869 w Horodziłowie) – polska księżna, poetka, komediopisarka i pamiętnikarka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w zamożnej rodzinie ziemiańskiej, była najmłodszą z trojga dzieci (córek) Adama Günthera i Aleksandry z Tyzenhauzów (zm. 1843).

Jako poetka debiutowała w 1838. Współpracowała z redakcją pisma „Kronika Rodzinna”. W 1846 podjęła próby założenia własnej gazety „Teki Litwinek”. Wyszła za mąż 15 lipca 1851 za Tadeusza Puzynę i zamieszkała w jego majątku Horodziłów. Stworzyła swojego rodzaju ośrodek życia umysłowego i artystycznego. W jej salonie bywali oprócz ziemian i duchownych także artyści i aktorzy, inicjowała wspólne lektury, przedstawienia amatorskie. Gościła u siebie Ludwika Kondratowicza, do kręgu jej znajomych należeli Antoni Kątski, Józef Korzeniowski, Władysław Mickiewicz, Stanisław Moniuszko, Henryk Wieniawski. Była autorką pamiętników, w których z kronikarską precyzją pisała o środowisku w jakim się obracała, o inteligencji wileńskiej i warszawskiej. Jej pamiętniki przepełnione są anegdotami, a także wątkami biograficznymi i autobiograficznymi.Rękopis, dyktowany przez autorkę specjalnej sekretarce, zilustrowany mnóstwem rysunków i fotografii, był przechowywany w Bibliotece Ordynacji Przezdzieckich i wraz z nią uległ zniszczeniu w r. 1944 w czasie powstania warszawskiego.

Małżeństwo z Tadeuszem Puzyna pozostało bezdzietne. Zmarła w Horodziłowie i została pochowana w podziemiach tamtejszego kościoła^[1].