Franz Müntefering – Wikipedia, wolna encyklopedia

Franz Müntefering
Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1940 ; Neheim-Hüsten
	Minister transportu, budownictwa i mieszkalnictwa Niemiec
Okres	od 27 października 1998; do 29 września 1999
Przynależność polityczna	Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
Poprzednik	Eduard Oswald
Następca	Reinhard Klimmt
	Minister pracy i spraw społecznych Niemiec
Okres	od 22 listopada 2005; do 21 listopada 2007
Przynależność polityczna	Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
Poprzednik	Ulla Schmidt i Wolfgang Clement
Następca	Olaf Scholz
	Wicekanclerz Niemiec
Okres	od 22 listopada 2005; do 21 listopada 2007
Przynależność polityczna	Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
Poprzednik	Joschka Fischer
Następca	Frank-Walter Steinmeier
	Multimedia w Wikimedia Commons

^ⓘFranz Müntefering (ur. 16 stycznia 1940 w Neheim-Hüsten^[3]) – niemiecki polityk, deputowany do Bundestagu, działacz Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD) i jej przewodniczący w latach 2004–2005 oraz 2008–2009, minister transportu, budownictwa i mieszkalnictwa od 1998 do 1999, wicekanclerz oraz minister pracy i spraw społecznych od 2005 do 2007.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył kształcenie zawodowe jako handlowiec przemysłowy. W latach 1957–1975 pracował w przemyśle metalurgicznym. Został działaczem związku zawodowego IG Metall^[3].

W 1966 wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. W 1975 po raz pierwszy objął mandat posła do Bundestagu, wykonywał go do 1992. Złożył mandat w związku z powołaniem na ministra pracy, zdrowia i spraw społecznych w rządzie Nadrenii Północnej-Westfalii, którym był do 1995. Następnie do 1998 wchodził w skład landtagu tego kraju związkowego. Ponownie wybrany do niższej izby niemieckiego parlamentu federalnego w 1998^[3], zasiadał w Bundestagu do 2013, kiedy to nie ubiegał się o ponowny wybór^[4].

Awansował jednocześnie w partyjnej strukturze SPD, w 1992 dołączając do zarządu federalnego. W latach 1998–2001 pełnił funkcję przewodniczącego partii w Nadrenii Północnej-Westfalii. Od 27 października 1998 do 29 września 1999 sprawował urząd ministra transportu, budownictwa i mieszkalnictwa w rządzie Gerharda Schrödera. Po odejściu z gabinetu objął funkcję sekretarza generalnego SPD, którą pełnił do 2002^[3].

21 marca 2004 został nowym przewodniczącym SPD w miejsce Gerharda Schrödera. Socjaldemokraci (promujący reelekcję dotychczasowego kanclerza) przegrali wybory w 2005. Zawiązali jednocześnie koalicję ze zwycięskimi chadekami. W nowo powołanym rządzie Angeli Merkel 22 listopada 2005 Franz Müntefering objął urzędy wicekanclerza oraz ministra pracy i spraw społecznych^[3]. W tym samym miesiącu na funkcji przewodniczącego partii zastąpił go Matthias Platzeck. 21 listopada 2007 odszedł z rządu. Swoją ogłoszoną kilka dni wcześniej rezygnację motywował ciężką chorobą nowotworową swojej żony^[5].

We wrześniu 2008 zadeklarował ubieganie się o przywództwo w partii w miejsce Kurta Becka^[6], w październiku tegoż roku ponownie został przewodniczącym SPD. Ustąpił w listopadzie 2009 na skutek porażki socjaldemokratów w wyborach parlamentarnych^[3]. Po odejściu z parlamentu został m.in. współprzewodniczącym stowarzyszenia obywatelskiego Deutsche Gesellschaft^[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jako minister spraw społecznych.
↑ Jako minister gospodarki i pracy.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Franz Müntefering. bundestag.de. [dostęp 2016-11-19]. (niem.).
↑ Müntefering will nicht mehr antreten. mittelhessen.de, 22 września 2012. [dostęp 2016-11-19]. (niem.).
↑ Friction looms after Germany's vice chancellor quits. euronews.com, 13 listopada 2007. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
↑ German SPD party reshuffles leadership, with eye on election. xinhuanet.com, 8 sierpnia 2008. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
↑ Vorstand & Kuratorium. deutsche-gesellschaft-ev.de. [dostęp 2016-11-19]. (niem.).

[1] Jako minister spraw społecznych.

[2] Jako minister gospodarki i pracy.

[bio-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Franz Müntefering. bundestag.de. [dostęp 2016-11-19]. (niem.).

[4] Müntefering will nicht mehr antreten. mittelhessen.de, 22 września 2012. [dostęp 2016-11-19]. (niem.).

[5] Friction looms after Germany's vice chancellor quits. euronews.com, 13 listopada 2007. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).

[6] German SPD party reshuffles leadership, with eye on election. xinhuanet.com, 8 sierpnia 2008. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).

[7] Vorstand & Kuratorium. deutsche-gesellschaft-ev.de. [dostęp 2016-11-19]. (niem.).

[bezpartyjny-8] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ bezpartyjny

[DDP-9] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f DDP

[Zentrum-10] Zentrum

[DVP-11] DVP

[SPD-12] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g SPD

[DNVP-13] DNVP

[NSDAP-14] NSDAP

[FDP-15] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ FDP

[CDU-16] CDU

[Zieloni-17] Zieloni

[Z-18] Z

[SPD-19] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j SPD

[DDP-20] DDP

[DVP-21] DVP

[DNVP-22] DNVP

[BVP-23] BVP

[KVP-24] KVP

[NSDAP-25] NSDAP

[CDU-26] CDU

[CSU-27] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f CSU

[FDP-28] FDP

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[A]

[B]

[C]

[D]

[E]

[F]

[G]

[H]

[I]

[J]

[A]

[B]

[C]

[D]

[E]

[F]

[G]

[H]

[I]

[J]

[K]

Cesarstwo Niemieckie (1878-1918)	Graf Otto zu Stolberg-Wernigerode^[A] (1878–1881) Karl Heinrich von Boetticher^[A] (1881–1897) Arthur Graf von Posadowsky-Wehner^[A] (1897–1907) Theobald von Bethmann Hollweg^[A] (1907–1909) Clemens von Delbrück^[A] (1909–1916) Karl Helfferich^[A] (1916–1917) Friedrich von Payer^[A] (1917–1918)
Republika Weimarska (1918-1933)	Eugen Schiffer^[B] (1919) Bernhard Dernburg^[B] (1919) Matthias Erzberger^[C] (1919) Eugen Schiffer^[B] (1919–1920) Erich Koch-Weser^[B] (1920) Rudolf Heinze^[D] (1920–1921) Gustav Bauer^[E] (1921–1922) Robert Schmidt (1923) Karl Jarres^[B] (1919) (1923–1925) Oskar Hergt^[F] (1927–1928) Hermann Dietrich^[B] (1930–1932) Franz von Papen^[A] (1932–1933)
III Rzesza (1933–1945)	Franz von Papen^[A] (1933–1934) Hermann Göring^[G] (1941–1945)
Republika Federalna Niemiec (od 1949)	Franz Blücher^[H] (1949–1957) Ludwig Erhard^[I] (1957–1963) Erich Mende^[H] (1963–1966) Hans-Christoph Seebohm^[I] (1966) Willy Brandt^[E] (1966–1969) Walter Scheel^[H] (1969–1974) Hans-Dietrich Genscher^[H] (1974–1982) Egon Franke^[E] (1982) Hans-Dietrich Genscher^[H] (1982–1992) Jürgen Möllemann^[H] (1992–1993) Klaus Kinkel^[H] (1993–1998) Joschka Fischer^[J] (1998–2005) Franz Müntefering^[E] (2005–2007) Frank-Walter Steinmeier^[E] (2007–2009) Guido Westerwelle^[H] (2009–2011) Philipp Rösler^[H] (2011–2013) Sigmar Gabriel^[E] (2013–2018) Olaf Scholz^[E] (2018–2021) Robert Habeck^[J] (od 2021)

W dniu zaprzysiężenia	Gerhard Schröder (SPD) Joschka Fischer (Zieloni) Otto Schily (SPD) Herta Däubler-Gmelin (SPD) Oskar Lafontaine (SPD) Werner Müller (bezp.) Karl-Heinz Funke (SPD) Walter Riester (SPD) Rudolf Scharping (SPD) Christine Bergmann (SPD) Andrea Fischer (Zieloni) Franz Müntefering (SPD) Jürgen Trittin (Zieloni) Edelgard Bulmahn (SPD) Heidemarie Wieczorek-Zeul (SPD) Bodo Hombach (SPD)
Późniejsi członkowie rządu	Hans Eichel (SPD) Ulla Schmidt (SPD) Renate Künast (Zieloni) Peter Struck (SPD) Reinhard Klimmt (SPD) Kurt Bodewig (SPD)

W dniu zaprzysiężenia	Angela Merkel (CDU) Frank-Walter Steinmeier (SPD) Franz Müntefering (SPD) Wolfgang Schäuble (CDU) Franz Josef Jung (CDU) Brigitte Zypries (SPD) Peer Steinbrück (SPD) Michael Glos (CSU) Horst Seehofer (CSU) Ulla Schmidt (SPD) Wolfgang Tiefensee (SPD) Ursula von der Leyen (CDU) Annette Schavan (CDU) Sigmar Gabriel (SPD) Heidemarie Wieczorek-Zeul (SPD) Thomas de Maizière (CDU)
Późniejsi członkowie rządu	Olaf Scholz (SPD) Karl-Theodor zu Guttenberg (CSU) Ilse Aigner (CSU)

Ministrowie pracy (1949–1957)	Anton Storch (CDU)
Ministrowie pracy i spraw socjalnych (1957–2002)	Theodor Blank (CDU) Hans Katzer (CDU) Walter Arendt (SPD) Herbert Ehrenberg (SPD) Heinz Westphal (SPD) Norbert Blüm (CDU) Walter Riester (SPD)
Ministrowie gospodarki i pracy (2002–2005)	Wolfgang Clement (SPD)
Ministrowie pracy i spraw socjalnych (od 2005)	Franz Müntefering (SPD) Olaf Scholz (SPD) Franz Josef Jung (CDU) Ursula von der Leyen (CDU) Andrea Nahles (SPD) Hubertus Heil (SPD)

Ministrowie transportu Republiki Weimarskiej i III Rzeszy (1919–1945)	Johannes Bell^[A] (1919–1920) Gustav Bauer^[B] (1920) Wilhelm Groener (1920–1923) Rudolf Oeser^[C] (1923–1924) Rudolf Krohne^[D] (1924–1927) Wilhelm Koch^[E] (1927–1928) Theodor von Guérard^[A] (1928–1929) Georg Schätzel^[F] (1929) Adam Stegerwald^[A] (1929–1930) Theodor von Guérard^[A] (1930–1931) Gottfried Reinhold Treviranus^[G] (1931–1932) Paul Freiherr Eltz von Rübenach (1932-1937) Julius Dorpmüller^[H] (1937-1945)
Ministrowie transportu Republiki Federalnej Niemiec (1949–1998)	Hans-Christoph Seebohm^[I] (1949–1966) Georg Leber^[B] (1966–1972) Lauritz Lauritzen^[B] (1972–1974) Kurt Gscheidle^[B] (1974–1980) Volker Hauff^[B] (1980–1982) Werner Dollinger^[J] (1982–1987) Jürgen Warnke^[J] (1987–1989) Friedrich Zimmermann^[J] (1989–1991) Günther Krause^[I] (1991–1993) Matthias Wissmann^[I] (1993–1998)
Ministrowie transportu Republiki Federalnej Niemiec (1998-2005)	Franz Müntefering^[B] (1998–1999) Reinhard Klimmt^[B] (1999–2000) Kurt Bodewig^[B] (2000–2002) Manfred Stolpe^[B] (2002–2005) Wolfgang Tiefensee^[B] (2005–2009) Peter Ramsauer^[J] (2009–2013) Alexander Dobrindt^[J] (2013–2018) Andreas Scheuer^[J] (2018–2021) Volker Wissing^[K] (od 2021)