Franz Hengsbach – Wikipedia, wolna encyklopedia

Franz Hengsbach
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego Eritis mihi testes
Będziecie moimi świadkami
Kraj działania

Niemcy

Data i miejsce urodzenia

10 września 1910
Velmede

Data i miejsce śmierci

24 czerwca 1991
Essen

Miejsce pochówku

Katedra w Essen

Biskup Essen
Okres sprawowania

1957–1991

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

13 marca 1937

Nominacja biskupia

20 sierpnia 1953

Sakra biskupia

29 września 1953

Kreacja kardynalska

28 czerwca 1988
Jan Paweł II

Kościół tytularny

Nostra Signora di Guadalupe a Monte Mario

Odznaczenia
Krzyż Wielki II Klasy Orderu Zasługi RFN Krzyż Wielkiego Oficera Orderu Zasługi RFN
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 września 1953

Konsekrator

Lorenz Jäger

Współkonsekratorzy

Wilhelm Weskamm
Friedrich Maria Heinrich Rintelen

Franz Hengsbach, (ur. 10 września 1910 w Velmede, zm. 24 czerwca 1991 w Essen) – niemiecki duchowny katolicki, kardynał, biskup ordynariusz diecezji Essen.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studia seminaryjne rozpoczęte w Paderborn ukończył we Fryburgu Bryzgowijskim. Studiował także na Wydziale Teologicznym w Monachium. Po święceniach kapłańskich, które przyjął 13 marca 1937 roku, pracował jako duszpasterz w archidiecezji Paderborn, będąc także sekretarzem Komitetu Centralnego Katolików Niemieckich oraz przewodniczącym Archidiecezjalnego Wydziału Duszpasterskiego.

20 sierpnia 1953 roku Pius XII wyniósł go do godności biskupa tytularnego Cantano i mianował jednocześnie biskupem pomocniczym Paderborn. 18 listopada 1957 roku został przeniesiony na stolicę biskupią w Essen. Uczestnik Soboru Watykańskiego II. Założyciel organizacji Episkopatu Niemiec pod nazwą "Adveniat", pomagającej Kościołowi w Ameryce Łacińskiej. Od 10 października 1961 roku, do 22 maja 1978 roku biskup polowy RFN.

Jan Paweł II wyniósł go 28 czerwca 1988 roku do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera Nostra Signora di Guadalupe a Monte Mario. Zmarł w Essen, pochowany w podziemiach katedry w Essen.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]