Francisco de Borja – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kardynał prezbiter | |
Data i miejsce urodzenia | 1441 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 4 listopada 1511 |
Arcybiskup Cosenzy | |
Okres sprawowania | 1499–1511 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Sakra biskupia | nieznana |
Kreacja kardynalska | 28 września 1500 |
Kościół tytularny | |
Utrata godności kardynalskiej | 24 października 1511 |
Francisco de Borja (ur. w 1441 w Xàtivie, zm. 4 listopada 1511 w Reggio nell’Emilia) – hiszpański kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w 1441 roku, w Xàtivie[1]. W młodości był kanonikiem kapituły katedralnej w Walencji i protonotariuszem apostolskim[2]. 19 sierpnia 1495 roku został wybrany biskupem Teano, a 6 listopada 1499 mianowano go arcybiskupem Cosenzy[1]. Po nominacji pozostał administratorem diecezji Teano, z której zrezygnował w 1508 roku[2]. 28 września 1500 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Cecilia[1]. W 1501 roku został mianowany legatem w Kampanii, a wkrótce potem został nauczycielem Giovanniego Borgii[2]. W latach 1503–1504 pełnił rolę kamerlinga Kolegium Kardynałów[2]. W 1510 wystąpił przeciwko Juliuszowie II, pisząc do niego list z Ferrary, w którym wezwał go do uczestnictwa w soborze w Pizie[2]. Kardynał został pozbawiony godności kościelnych i ekskomunikowany 24 października 1511 roku[2]. Ponieważ był ciężko chory, nie uczestniczył w soborze, jednak oddał swoje prerogatywy pięciu innym kardynałom[2]. Wraz z nim, anatemą zostali objęci Bernardino Lopez de Carvajal, Guillaume Briçonnet i René de Prie, jednak wszyscy zostali zrehabilitowani w 1513 roku przez Leona X (z wyjątkiem Borjy, który już wówczas nie żył)[2]. W 1511 roku był również protoprezbiterem[2]. Zmarł 4 listopada 1511 roku w Reggio nell’Emilia[2].