Eparchia nowokuźniecka – Wikipedia, wolna encyklopedia
Sobór Przemienienia Pańskiego w Nowokuźniecku | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Siedziba | Nowokuźnieck |
Data powołania | 26 lipca 2012 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Metropolia | |
Sobór | |
Biskup diecezjalny | biskup nowokuźniecki i tasztagolski Włodzimierz (Agibałow) |
Dane statystyczne (2014) | |
Liczba kapłanów • w tym diecezjalnych • w tym zakonnych | |
Liczba osób zakonnych | 12[1] |
Liczba dekanatów | 5 |
Liczba parafii | 50[1] |
Liczba klasztorów | 1 |
Położenie na mapie obwodu kemerowskiego | |
Położenie na mapie Rosji | |
53°46′13,2″N 87°10′54,8″E/53,770333 87,181889 | |
Strona internetowa |
Eparchia nowokuźniecka – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, z siedzibą w Nowokuźniecku. Wchodzi w skład metropolii kuzbaskiej[1].
Utworzona 26 lipca 2012 postanowieniem Świętego Synodu, poprzez wydzielenie z eparchii kemerowskiej. Obejmuje część obwodu kemerowskiego[1].
Biskup[edytuj | edytuj kod]
Ordynariuszem eparchii jest biskup nowokuźniecki i tasztagolski Włodzimierz (Agibałow)[1].
Dekanaty[edytuj | edytuj kod]
W skład eparchii wchodzi 5 dekanatów:[1]
- mieżdurieczeński
- nowokuźniecki I
- nowokuźniecki II
- osinnikowski
- tasztagolski
Monaster[edytuj | edytuj kod]
Na terenie eparchii działa męski monaster św. Pantelejmona w Biezrukowie[1].