French
DeutschChris Grayling – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Minister transportu Wielkiej Brytanii | |
| Okres | od 14 lipca 2016 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Przewodniczący Izby Gmin | |
| Okres | od 9 maja 2015 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Lord Kanclerz | |
| Okres | od 4 września 2012 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister sprawiedliwości Wielkiej Brytanii | |
| Okres | od 4 września 2012 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Chris Grayling, właśc. Christopher Stephen Grayling (ur. 1 kwietnia 1962 w Londynie) – brytyjski historyk, dziennikarz i polityk, członek Partii Konserwatywnej, od 2001 członek Izby Gmin. W latach 2012–2015 minister sprawiedliwości i Lord Kanclerz w pierwszym gabinecie Davida Camerona. Był pierwszym Lordem Kanclerzem bez wykształcenia prawniczego od 1558 roku[1]. W latach 2015–2016 przewodniczący Izby Gmin. Od 14 lipca 2016 do 24 lipca 2019 minister transportu w gabinecie Theresy May.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Jest absolwentem University of Cambridge, gdzie uzyskał licencjat z historii. W młodości był członkiem Partii Socjaldemokratycznej, skąd przeniósł się po pewnym czasie do konserwatystów. W 1985 dołączył do pionu informacyjnego BBC, początkowo jako stażysta, a następnie jako producent. W 1988 przeszedł do telewizji Channel 4, gdzie był wydawcą serwisów ekonomicznych. W 1991 powrócił do BBC, gdzie pracował w zespole projektu BBC Select. W latach 1993–1997 pracował jako niezależny producent telewizyjny, zaś w 1997 przeniósł się do branży konsultingowej. W tym samym roku po raz pierwszy kandydował do Izby Gmin, lecz bez powodzenia.
Kariera polityczna[edytuj | edytuj kod]
W 2001 uzyskał mandat parlamentarny w okręgu wyborczym Epsom and Ewell w hrabstwie Surrey. W 2005 został powołany do gabinetu cieni, gdzie początkowo był „cieniem” przewodniczącego Izby Gmin, a następnie ministra transportu. W latach 2007-09 pełnił funkcję ministra pracy i emerytur w gabinecie cieni, a w latach 2009–2010 ministra spraw wewnętrznych. Po wyborach w 2010 i powstaniu koalicji konserwatystów i Liberalnych Demokratów, nie wszedł do Gabinetu, lecz został wiceministrem pracy i emerytur. 4 września 2012 podczas rekonstrukcji pierwszego gabinetu Davida Camerona został awansowany na ministra sprawiedliwości i Lorda Kanclerza.
Po wyborach w 2015, w których konserwatyści uzyskali samodzielną większość, został mianowany przewodniczącym Izby Gmin.
Od 14 lipca 2016 do 24 lipca 2019 był ministrem transportu w gabinecie Theresy May.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ George Eaton: Cameron's reshuffle: who's in, who's out?. newstatesman.com, 2012-09-04. [dostęp 2012-09-06]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Biogram na stronie Izby Gmin (ang.) [dostęp 2012-09-06]
- Biogram. conservatives.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-27)]. na stronie Partii Konserwatywnej (ang.) [dostęp 2012-09-06]
| Ministrowie transportu (1919–1941) | |
|---|---|
| Ministrowie transportu wojennego (1941–1945) | |
| Ministrowie lotnictwa cywilnego (1944–1953) | |
| Ministrowie transportu (1945-1953) | |
| Ministrowie transportu i lotnictwa cywilnego (1953–1959) | |
| Ministrowie transportu (1959–1970) | |
| Ministrowie transportu przemysłowego (1970–1974) | |
| Ministrowie transportu (1974–1997) | |
| Ministrowie środowiska, transportu i regionów (1997–2001) | |
| Minister transportu, samorządu i regionów (2001–2002) | |
| Ministrowie transportu (od 2002) |
