French
DeutschCactus Air Force – Wikipedia, wolna encyklopedia
.gif) Samoloty Cactus Air Force na Henderson Field | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 20 sierpnia 1942 |
| Rozformowanie | kwiecień 1943 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | lotnictwo |
Cactus Air Force („siły powietrzne kaktus”) – umowna nazwa jednostek lotniczych stacjonujących na opanowanym przez amerykańską 1 Dywizję Marines japońskim lotnisku na wyspie Guadalcanal na Wyspach Salomona.
W trakcie kampanii na Wyspach Salomona w drugiej połowie 1942 roku, nazwane przez żołnierzy korpusu piechoty morskiej mianem Henderson Field lotnisko, stanowiło punkt ciężkości sześciomiesięcznych krwawych walk o kontrolę nad lotniskiem, zaś biorące w nich udział stacjonujące na lotnisku eskadry lotnictwa myśliwskiego oraz bombowego, wniosły znaczący wkład w uniemożliwienie dostaw zaopatrzenia dla walczącej o wypchnięcie marines z lotniska japońskiej 17 Armii. Stacjonujące na Henderson Field samoloty myśliwskie Grumman F4F Wildcat broniły lotniska i rozmieszczonych wokół niego pododdziałów marines przed atakami japońskiego lotnictwa bombowego, zaś bombowce nurkujące Douglas SBD Dauntless oraz torpedowo-bombowe Grumman TBF Avenger, zwalczały oddziały japońskiej piechoty na Guadalcanalu oraz jednostki transportowe i okręty japońskiej marynarki wojennej, usiłujące dostarczać na wyspę kolejne oddziały żołnierzy oraz zaopatrzenie.
Po stratach amerykańskiej marynarki wojennej w kolejnych bitwach morskich i powietrzno-morskich wokół Guadalcanalu, zwłaszcza zaś uszkodzeniu lotniskowców USS „Saratoga” (CV-3) i „Enterprise” (CV-6), oraz zatopieniu USS „Wasp” (CV-7) i „Hornet” (CV-8), gdy US Navy na krótko straciła wszystkie operacyjne lotniskowce na Pacyfiku, Cactus Air Force została wzmocniona częścią grupy lotniczej „Enterprise”. Spowodowało to, że przez pewien okres działające z Henedrson Field lotnictwo, stanowiło jedyne siły powietrzne zdolne do przeciwdziałania japońskim dostawom na wyspę. W dalszej części działań, Cactus Force została wzmocniona także samolotami należącymi do lotnictwa armii Stanów Zjednoczonych, w postaci P-400 – eksportową wersją samolotu myśliwskiego Bell P-39 Airacobra.
Zagrożenie stwarzane przez Cactus Air Force powodowało, że japońskie lotnictwo bombowe oraz marynarka wojenna podejmowały wielokrotne wysiłki celem zniszczenia go na ziemi, poprzez bombardowania lotnicze oraz nocne ostrzały artyleryjskie z japońskich okrętów liniowych. Nocą z 13 na 14 października 1942 roku japońskie pancerniki „Kongō” i „Haruna”, przyprowadziły najcięższe bombardowanie lotniska, przy użyciu m.in. pocisków zapalających wzór 3 kalibru 355 mm. W trakcie półtoragodzinnego ostrzału, japońskie pancerniki wystrzeliły na lotnisko 973 pociski tego kalibru, niszcząc połowę zgromadzonych na nim samolotów oraz niemal całe zapasy paliwa lotniczego[1].
Mimo strat, Cactus Force skutecznie zwalczała dostawy zaopatrzenia przez „Tokyo Express” oraz japońskie statki zaopatrzeniowe, pod koniec kampanii doprowadzając do krytycznej sytuacji jednostek 17. Armii na wyspie, w tym głodu wśród jej żołnierzy. Startujące z wyspy samoloty, miały też duży udział w zatopieniu japońskiego pancernika „Hiei” oraz innych japońskich okrętów i statków, w cieśnienie która z racji liczby zatopionych podczas walk jednostek, otrzymała miano Ironbottom Sound.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ James Hornfischer: Neptune's Inferno, s. 195-199
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- James Hornfischer: Neptune's Inferno; The US Navy at Guadalcanal. 2011. ISBN 978-0-553-80670-0.
- Mark Stille: Guadalcanal 1942–43: Japan's bid to knock out Henderson Field and the Cactus Air Force (Air Campaign). Osprey, 2019. ISBN 1-4728-3551-4.