USS Wasp (CV-7) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie.

USS Wasp (CV-7)

Lotniskowiec USS Wasp (CV-7) w grudniu 1940
Typ	Wasp
Historia
Stocznia	Fore River Shipyard
Położenie stępki	1 kwietnia 1936
Wodowanie	4 kwietnia 1939
US Navy
Wejście do służby	25 kwietnia 1940
Zatopiony	15 września 1942
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	po zbudowaniu standardowa: 14 700 ton pełna: 19 116 ton
Długość	226 m
Szerokość	24,6 m
Zanurzenie	8,5 m
Prędkość	29,5 węzła
Zasięg	12 000 mil morskich przy prędkości 15 węzłów
Wyposażenie lotnicze
29 myśliwców 36 bombowców nurkujących 15 bombowców torpedowych
Załoga	2367 ludzi

USS Wasp (CV-7) – amerykański lotniskowiec z okresu II wojny światowej, jedyny przedstawiciel swojego typu. Zaprojektowany jako jednostka o wyporności 14 700 ton. W celu utrzymania narzuconego ograniczenia w tonażu posiadanych lotniskowców do 135 000 ton (traktat waszyngtoński), przebudowano pierwszy amerykański lotniskowiec USS „Langley” na transportowiec wodnosamolotów. Była to jedyna jednostka tego typu, jaka została zbudowana. Po jego wybudowaniu, US Navy budowała tylko lotniskowce lekkie (CVL – o zbliżonym tonażu).

USS „Wasp” został wcielony do służby w kwietniu 1940 jako siódmy amerykański lotniskowiec, otrzymując znak taktyczny CV-7. Kosztem słabszego opancerzenia kadłuba i uzbrojenia zwiększono nieznacznie liczbę samolotów. Jego strata została odczytana jako ważna nauczka na przyszłość. Jak wykazała komisja śledcza, „Wasp” został trafiony przez trzy torpedy, z których dwie pierwsze uszkodziły maszynownię, ale nie naruszyły struktury okrętu. Dopiero trzecia spowodowała uszkodzenie warstw kadłuba, co spowodowało serię spięć w instalacji elektrycznej, a w efekcie eksplozje bomb, torped, amunicji, a ostatecznie także zbiorników z paliwem.

Służba[edytuj | edytuj kod]

Po wejściu do służby został skierowany na Atlantyk, gdzie jesienią osiągnął gotowość bojową. W marcu 1942 został skierowany na Morze Śródziemne, gdzie wykonał dwie operacje dostarczenia samolotów myśliwskich Spitfire na Maltę. Operacje zostały wykonane w kwietniu (dostarczono 47 samolotów) i w maju (na jego pokładzie zaparkowano 64 samoloty). Po kilku miesiącach skierowano „Wasp” do bazy US Navy w San Diego, skąd wyszedł w lipcu 1942 na Pacyfik, gdzie od razu ruszył w stronę Wysp Salomona by uczestniczyć w siłach wsparcia lądującej 7 sierpnia 1942 na Guadalcanalu 1 Dywizji Marines. W czasie pierwszych tygodni samoloty z "Wasp" wykonały ponad 300 lotów bojowych.

„Wasp” nie uczestniczył w bitwie koło wschodnich Wysp Salomona 24 sierpnia 1942, gdyż został odesłany celem uzupełnienia paliwa, następnie zaś zabrania samolotów dla walczących na Guadalcanalu marines. Przede wszystkim zaś wejść miał w skład Task Force 61, zespołu okrętów z lotniskowcem USS „Hornet” (CV-8) i pancernikiem USS „North Carolina” (BB-55), którego zadaniem był eskortowanie statków z transportem żołnierzy 7. pułku marines, którzy po bitwie o wzgórze Edsona wzmocnić mieli broniącą się na Guadalcanalu 1. dywizję marines^[1].

 Osobny artykuł: Zatopienie lotniskowca Wasp.

15 września 1942 roku gdy zespół TF61 przepływał przez rejon zwany w amerykańskim żargonie wojskowym „Torpedo Junction”, tuż po zakończeniu startów samolotów, „Wasp” został niespodziewanie trafiony trzema torpedami wystrzelonymi przez japoński okręt podwodny I-19 pod dowództwem kmdr Takaichi Kinashiego. Trzy z sześciu wystrzelonych w najskuteczniejszej salwie torpedowej drugiej wojny światowej torped trafiły „Waspa”, trzy zaś które minęły się z celem, popłynęły w kierunku innych okrętów. Jedna z nich ugodziła niszczyciel USS „O’Brien” (DD-415), druga trafiła pancernik „North Carolina”, trzecia zaś podążała w kierunku „Horneta”. Ostatniemu z nich udało się jednak wymanewrować pocisk^[1].

W związku z zakończonymi niedługo wcześniej startami samolotów, przewody paliwowe lotniskowca pełne były paliwa lotniczego, co rozprzestrzeniło pożar po okręcie i doprowadziło do eksplozji wtórnych paliwa i amunicji na pokładzie hangarowym okrętu, które przesądziły los jednostki. Tym samym „Waspa” spotkał los japońskich lotniskowców w bitwie pod Midway^[1].

USS „Wasp”, jako jedyny lotniskowiec w historii, odbył rejs dookoła świata w warunkach wojennych.

Wrak lotniskowca został odnaleziony 13 stycznia 2019 roku przez statek badawczy RV Petrel na głębokości 4200 metrów^[2].

Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]

• pokład lotniczy (m): 224 x 24,4

• siłownia:
  • 2 turbiny parowe o mocy łącznej 55 950 kW (71 302 KM, oraz podczas prób 73 906 KM), 2 śruby, 6 kotłów
• zapas paliwa: 1602 t.

• uzbrojenie:
  • 8 dział uniwersalnych (plot) kalibru 127 mm (pojedynczych)
  • 16 działek plot 28 mm (4xIV)
  • 30 wkm 20 mm

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• James D. Hornfischer: Neptune’s Inferno: The U.S. Navy at Guadalcanal. Nowy Jork: Bantam Books, 2011. ISBN 0-553-80670-X.brak strony w książce