Bronisław Szostak – Wikipedia, wolna encyklopedia
podpułkownik dyplomowany piechoty | |
Data i miejsce urodzenia | 24 kwietnia 1894 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 25 września 1939 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | Biuro Inspekcji GISZ |
Stanowiska | oficer dyspozycyjny |
Odznaczenia | |
|
Bronisław Szostak (ur. 24 kwietnia 1894[a] w Spiczyńcach, zm. 25 września 1939 w Warszawie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 24 kwietnia 1894 w Spiczyńcach jako syn Antoniego[2]. Z dniem 1 listopada 1925 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1925/1927[3]. 12 kwietnia 1927 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 87. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. 28 października 1927, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu nad Bugiem na stanowisko kierownika referatu[5][6]. W marcu 1931 został przeniesiony do 82 Pułku Piechoty w Brześciu nad Bugiem na stanowisko dowódcy batalionu[7][8]. W grudniu 1932 zakończył staż liniowy i wrócił do DOK IX[9]. W październiku 1933 został przeniesiony do Biura Inspekcji Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych w Warszawie[10]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 17. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. W marcu 1939 pełnił służbę w Biurze Inspekcji GISZ na stanowisku oficera dyspozycyjnego[12].
Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 17-2-4)[13].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (28 lutego 1921)[14]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)[15]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie) „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”
- Złoty Krzyż Zasługi (17 marca 1930)[16]
- Medal Niepodległości (23 grudnia 1933)[17]
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 25.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-01-22] .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 115 z 30 października 1925 roku, s. 621.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 296.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 125, 181.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 101.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30, 610.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 414.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 7.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 14.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 416.
- ↑ Miasto st. Warszawa - Cmentarze (wyszukiwarka).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921 roku, s. 481.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego”.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.