British Airways – Wikipedia, wolna encyklopedia

British Airways
British Airways plc
Ilustracja
Boeing 747-436 w barwach British Airways
IATA
BA
ICAO
BAW
Znak
SPEEDBIRD
Historia
Data założenia

31 marca 1924 (jako Imperial Airways)[1]

Rozpoczęcie działalności

1974 przez połączenie British Overseas Airways Corporation i British European Airways

Lokalizacja
Państwo

 Wielka Brytania

Baza

Port lotniczy Londyn-Heathrow

Węzeł

Port lotniczy Londyn-Gatwick

Kooperacja
Program lojalnościowy

Executive Club Premier

Sojusz

Oneworld

Powiązania

International Airlines Group

Flota
Liczba samolotów

269 (+31 zamówionych)

Liczba tras

169

Przedsiębiorstwo
Siedziba

Harmondsworth, Wielka Brytania

Członkowie zarządu

Keith Williams (CEO)
Sir Martin Broughton (Chairman)

Slogan

To Fly. To Serve.

Skytrax

4/5 gwiazdek

Strona internetowa
Waterside – siedziba główna firmy British Airways

British Airways (kod linii IATA: BA, kod linii ICAO: BAW) – brytyjskie towarzystwo lotnicze.

BA odbywa loty do portów lotniczych w Europie, Ameryce Północnej, Ameryce Południowej, Azji Południowo-Wschodniej, Afryce, Australii oraz na Karaibach i Bliskim Wschodzie.

Przedsiębiorstwo powstało w 1974 z połączenia państwowych towarzystw lotniczych British Overseas Airways Corporation (BOAC) i British European Airways (BEA), korzeniami sięga powstałych w 1924 Imperial Airways. W 1987 za rządów Margaret Thatcher zostało sprywatyzowane i zaczęło być notowane na londyńskiej oraz nowojorskiej giełdzie (oferta publiczna na NYSE z 11 lutego).

Siedzibą British Airways[2] jest Londyn, a macierzystym lotniskiem Heathrow. Flota BA to blisko 300 samolotów.

12 listopada 2009 zarząd British Airways oraz Iberia Airlines zawarły wstępne porozumienie o połączeniu linii lotniczych i utworzeniu International Airlines Group.

B747 G-CIVP British Airways w barwach sojuszu Oneworld
Boeing 777-336(ER) linii British Airways podchodzący do lądowania na lotnisku Heathrow w Londynie

W dniu 8 kwietnia 2010 r. British Airways ogłosiły fuzję z Iberią w celu utworzenia International Airlines Group.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Operacja berlińska[edytuj | edytuj kod]

Na mocy decyzji sojuszników, British European Airways (1946-1974) utrzymywały sieć rozkładowych lotów o dużej częstotliwości pomiędzy Zachodnimi Niemcami a Berlinem Zachodnim.

Połączenia codeshare[edytuj | edytuj kod]

British Airways ma codeshare z następującymi liniami:

Flota[edytuj | edytuj kod]

Flota linii lotniczych British Airways (stan na grudzień 2022)[3]
Typ Liczba Zamówione Liczba pasażerów
(First/ Club World/
World Traveller Plus/
World Traveller).
Węzeł
Airbus A319-100 30 143 (0/0/0/143)

144 (0/0/0/144)

LHR,LGW
Airbus A320-200 67 162 (0/0/0/162)
162 (0/0/40/122)
LHR,LGW
Airbus A320neo 17 5 180 (0/0/0/180)
Airbus A321-200 18 218 (0/0/0/218) LHR
Airbus A321neo 10 5 220 (0/0/0/220)
Airbus A350-1000 13 5 331 (0/56/56/219) LHR
Airbus A380-800 12 469 (14/97/55/303) LHR
Boeing 777-200ER 43 224 (14/48/40/122)
275 (0/48/24/203)
7 LGW
36 LHR
Boeing 777-300ER 16 299 (14/56/44/185) LHR
Boeing 777-9 18 321 (8/65/46/206) Pierwsze dostawy planowane w 2026 roku
Boeing 787-8 12 214 (35/25/154) LHR
Boeing 787-9 18 216 (8/42/39/127)

LHR

Boeing 787-10 4 8 256 (8/48/35/165)
Razem 269 41

Flota w średnim wieku ok. 14 lat.[4]

Wypadki i incydenty[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Katastrofy lotnicze linii British Airways.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. L. Könemann, A. Fecker The Complete Book Of Flight. Facts, Figures and The Story of Airports, Airlines and Aircraft, Parragon 2010, s. 174, ISBN 978-1-4454-0442-4.
  2. <Strona British Airways w portalu biletowym Tickets.pl>https://tickets.pl/avia/airline/BA </Strona British Airways w portalu biletowym Tickets.pl>
  3. https://www.planespotters.net/airline/British-Airways
  4. British Airways Fleet Details and History [online], planespotters.net [dostęp 2022-12-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • L. Könemann, A. Fecker: The Complete Book Of Flight. Facts, Figures and The Story of Airports, Airlines and Aircraft, Parragon 2010, ISBN 978-1-4454-0442-4.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]