French
DeutschBrian Baker (tenisista) – Wikipedia, wolna encyklopedia
_(27304935362).jpg) Brian Baker podczas French Open 2016. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 30 kwietnia 1985 |
| Wzrost | 190 cm |
| Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 2003 |
| Zakończenie kariery | aktywny |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 52 (29 października 2012) |
| Australian Open | 2R (2013) |
| Roland Garros | 2R (2012) |
| Wimbledon | 4R (2012) |
| US Open | 2R (2005, 2012) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 2 |
| Najwyżej w rankingu | 29 (22 maja 2017) |
| Australian Open | 3R (2017) |
| Roland Garros | 3R (2016) |
| Wimbledon | 1R (2016) |
| US Open | 3R (2013, 2016) |
Brian Baker (ur. 30 kwietnia 1985 w Nashville) – amerykański tenisista, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Występował w juniorskich turniejach wielkoszlemowych. W 2003 roku osiągnął finał rozgrywek podczas French Open. Został wtedy pokonany przez Stanislasa Wawrinkę.
Zarówno w grze podwójnej jak i pojedynczej występował na profesjonalnych turniejach wielkoszlemowych. W Australian Open, US Open i French Open zdołał awansować do 2. rundy rozgrywek. W ostatnim z tych turniejów wystąpił dzięki dzikiej karcie. Jego największym sukcesem był awans do 4. rundy Wimbledonu w 2012 roku.
Zwyciężał w 2 turniejach rangi ATP Challenger Tour w grze pojedynczej oraz w 8 w grze podwójnej. W 2012 roku awansował do swojego pierwszego finału turnieju kategorii ATP World Tour – w Nicei przegrał 3:6, 2:6 z Nicolásem Almagro[1].
W lutym 2017 wygrał po raz pierwszy zawody rangi ATP World Tour, w konkurencji gry podwójnej w Memphis wspólnie z Nikolą Mekticiem. Kolejny tytuł Baker zdobył pod koniec kwietnia tegoż samego roku w Budapeszcie, ponownie z Nikolą Mekticiem. Najwyższe – 60. miejsce w rankingu singlowym osiągnął 24 września 2012 roku. Najwyższą lokatę w deblu (29. pozycja) osiągnął 22 maja 2017 roku.
W 2016 zagrał na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro w konkurencjach singla i debla[2]. W grze pojedynczej poniósł porażkę w 1. rundzie, a w deblu awansował wspólnie z Rajeevem Ramem do 2. rundy.
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (0–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 26 maja 2012 | Nicea | Ceglana |  Nicolás Almagro | 3:6, 2:6 |
Gra podwójna (2–0)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 19 lutego 2017 | Memphis | Twarda (hala) |  Nikola Mektić |  Ryan Harrison Steve Johnson | 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 30 kwietnia 2017 | Budapeszt | Ceglana | Nikola Mektić |  Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 7:6(2), 6:4 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ By, Almagro denies Baker fairytale title in Nice; Schiavone on form - CNN.com [online], CNN, 26 maja 2012 [dostęp 2017-05-20].
- ↑ Associated Press, All these years, surgeries later, Brian Baker makes Olympics, „NBC Olympics”, 5 sierpnia 2016 [dostęp 2017-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-29] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Roland Garros. Wrócił po sześcioletniej walce z kontuzjami i spełnia swoje marzenia. Historia Briana Bakera [online], Sport.pl [dostęp 2012-05-27] (pol.).