Boris Razinski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Boris Razinski
Борис Разинский
Pełne imię i nazwisko

Boris Dawidowicz Razinski

Data i miejsce urodzenia

12 lipca 1933
Lubiercy

Data i miejsce śmierci

6 sierpnia 2012
Moskwa

Wzrost

180 cm

Pozycja

bramkarz/napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1946–1951 Piszczewik Tula
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1952 CDSA Moskwa 0 (0)
1952 zespół m.Kalinin 2 (0)
1953 MWO Moskwa 0 (0)
1953 Spartak Moskwa 1 (0)
1954–1961 CSK MO/CSKA Moskwa 160 (2)
1961 Spartak Moskwa 4 (0)
1962 Dynamo Kijów 18 (0)
1963 Czornomoreć Odessa 28 (3)
1964 Sierp i Mołot Moskwa 2 (0)
1964–1965 PłdGW ? (?)
1966 SKA Odessa 7 (0)
1967–1968 Mietałłurg Lipieck ? (23)
1969 Politotdieł Jangibazar 39 (1)
1970 Daugava Ryga 8 (0)
1970 Ararat Erywań 11 (0)
1970 Wołga Gorki ? (?)
1972–1973 Granit Tetiuche ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1955–1956  ZSRR 3 (0)
1956–1959  ZSRR olimpijska 5 (0)
W sumie: 8 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1964–1965 PłdGW (grający trener)
1967–1968 Mietałłurg Lipieck (grający trener)
1972–1973 Granit Tetiuche (grający trener)
1974 Dźwina Witebsk (dyrektor)
1974 CSKA Moskwa (asystent)
1975–1976 Daugava Ryga (skaut)
1999 Suwon Samsung Bluewings (asystent)
1999–2000 Czernomoriec Noworosyjsk (asystent)
2001 FK Chimki (asystent)
2001 Czernomoriec Noworosyjsk (asystent)
2001–2002 Wołgar-Gazprom Astrachań (asystent)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Melbourne 1956 piłka nożna
Odznaczenia
Medal „Za pracowniczą dzielność” (ZSRR) Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Boris Dawidowicz Razinski, ros. Борис Давидович Разинский (ur. 12 lipca 1933 w Lubiercach, Rosyjska FSRR, ZSRR, zm. 6 sierpnia 2012 w Moskwie) – rosyjski piłkarz pochodzenia żydowskiego[1], grający na pozycji bramkarza, a wcześniej napastnika, reprezentant ZSRR, trener piłkarski. Jeden z trzech Żydów na świecie, którzy zdobyli złoty medal olimpijski w piłce nożnej[2].

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec Dawid Michajłowicz Razinski był pułkownikiem lotnictwa. W czasie II wojny światowej w 1941 roku został ewakuowany do Bołotnoje (obwód nowosybirski). W 1946 roku zaczął grać w zespole młodzieżowym Piszczewik w Tule na pozycji środkowego napastnika. W 1952 ukończył szkołę średnią i rozpoczął studia w Instytucie Kultury Fizycznej w Moskwie[3].

Karierę piłkarza rozpoczął w 1952 w CDSA Moskwa - jedną z najsilniejszych drużyn w kraju w tym czasie[4]. Pod koniec 1952 zespół został rozwiązany z powodu porażki reprezentacji ZSRR na Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach (większość reprezentacji składała się z piłkarzy CDSA). Po występach w zespole miasta Kalinina, MWO Moskwa i Spartaku Moskwa, na początku 1954 powrócił do CDSA, w którym grał przez następne 8 lat. W kolejnych latach bronił barw m.in. Spartaka Moskwa, Dynama Kijów, Czernomorca Odessa, Sierp i Mołot Moskwa, SKA Odessa, Mietałłurga Lipieck, Politotdiełu Jangibazar, Daugavy Ryga, Araratu Erywań i Wołgi Gorki. W niektórych klubach występował na pozycji bramkarza, a w innych, m.in. w Czernomorcu Odessa i Mietałłurgu Lipieck - grał na pozycji środkowego napastnika[5]. W 1973 zakończył karierę piłkarską w klubie Granit (Tetiuche).

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

23 października 1955 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim z Francją zremisowanym 2:2. Ponadto występował w olimpijskiej reprezentacji Związku Radzieckiego, w składzie której zdobył złoty medal na Olimpiadzie w Melbourne 1956 (medal otrzymał dopiero 50 lat później).

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze będąc piłkarzem w latach 1964–1965 prowadził drużynę Południowej Grupy Wojsk, stacjonującej na Węgrzech[6]. W latach 1967–1968 łączył również funkcje trenerskie i piłkarskie w Mietałłurgu Lipieck, a w 1972–1973 w zespole Granit Tetiuche. Od 1974 do 1976 pracował na różnych stanowiskach w klubach Dźwina Witebsk, CSKA Moskwa i Daugava Ryga. Następnie przez dłuższy czas był bezrobotnym. Później pracował na stacji benzynowej i jako taksówkarz. W latach 90. występował w zespołach oldbojów. W 1999 powrócił do pracy trenerskiej. Najpierw pomagał trenować koreański Suwon Samsung Bluewings, w potem rosyjskie Czernomoriec Noworosyjsk, FK Chimki i Wołgar-Gazprom Astrachań.

Zmarł 6 sierpnia 2012 roku w Moskwie[7]. Pochowany na Cmentarzu Wostriakowskim w Moskwie[8].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Спорт - Центральный Еврейский Ресурс. Сайт русскоязычных евреев - Еврейский Футбольный Мир – 1
  2. ↑ Список всех евреев-медалистов Олимпийских игр. Международный Еврейский Спортивный Зал Славы
  3. ↑ Свой олимпийский чемпион! Биография Бориса Разинского на сайте города Белев
  4. ↑ Патрикеев Алексей. Борис Разинский: Нападающий забивает, вратарю забивают // Футбол от «СЭ». — № 59. — 1997
  5. ↑ Универсалы южноамериканские и подмосковные. Заметка Леонида Трахтенберга в газете «Спорт-Экспресс». [dostęp 2011-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-11)].
  6. ↑ Лицом к лицу. Передача с Борисом Разинским на «Радио Свобода»
  7. ↑ UA-Футбол. Ушёл из жизни Борис Разинский
  8. ↑ Московский некрополь. РАЗИНСКИЙ Борис Давидович (1933 – 2012)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Skład reprezentacji ZSRR na Igrzyskach Olimpijskich 1956

  • O występie ZSRR na Igrzyskach Olimpijskich 1956 czytaj tutaj.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Boris_Razinski&oldid=72280325”