Michaił Ogońkow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michaił Ogońkow

Михаил Огоньков

Pełne imię i nazwisko	Michaił Pawłowicz Ogońkow
Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1932 Moskwa
Data i miejsce śmierci	14 sierpnia 1979 Moskwa
Wzrost	178 cm
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub Krasnyj Proletarij Moskwa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1953–1958 Spartak Moskwa 78 (0) 1961 Spartak Moskwa 0 (0) W sumie: 78 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1955–1958  ZSRR 23 (0)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie złoto Melbourne 1956 piłka nożna
Odznaczenia

Michaił Pawłowicz Ogońkow, ros. Михаил Павлович Огоньков (ur. 24 czerwca 1932 w Moskwie, Rosyjska FSRR, ZSRR, zm. 14 sierpnia 1979 w Moskwie) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji lewego obrońcy, reprezentant ZSRR, olimpijczyk, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu Zakładu Krasnyj Proletarij w Moskwie. W 1953 rozpoczął karierę piłkarską w klubie Spartak Moskwa. W maju 1958 roku wraz z reprezentantami ZSRR Borisem Tatuszynym i Eduardem Strielcowym został aresztowany pod zarzutem gwałtu, ale trzy dni później zarzuty wycofano. Ogońkow został zdyskwalifikowany do końca życia, ale trzy lata później dyskwalifikację anulowano. Na początku sezonu 1961 w Ałma-Acie w meczu przeciwko drużyny rezerwowej Kajrata po zderzeniu z przeciwnikiem doznał kontuzji. Po leczeniu usunięto nerkę, po czym był zmuszony zakończyć karierę piłkarską w 1961.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

26 czerwca 1955 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim ze Szwecją wygranym 6:0. Ponadto występował w olimpijskiej reprezentacji Związku Radzieckiego, w składzie której zdobył złoty medal na Olimpiadzie w Melbourne 1956.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. W latach 1963-1979 trenował dzieci w szkole piłkarskiej Spartaka.

Zmarł przedwcześnie 14 sierpnia 1979 roku w Moskwie. Został pochowany na Cmentarzu Daniłowskim^[1].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

• mistrz ZSRR: 1956
• wicemistrz ZSRR: 1954, 1955
• brązowy medalista mistrzostw ZSRR: 1957
• finalista Pucharu ZSRR: 1957

Sukcesy reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

• złoty medalista Igrzysk Olimpijskich: 1956

Sukcesy indywidualne[edytuj | edytuj kod]

• wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 1 (1956, 1957)

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR:
• tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR: 1957

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Michaił Ogońkow w bazie RusTeam (ros.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
• Michaił Ogońkow w bazie Football Facts (ros.)
• Michaił Ogońkow w bazie National Football Teams (ang.)